در رکاب حسین، قسمت 8 - شب هشتم محرم (زندگانی هر آدم)
زندگانی هر آدم راهی ست، که از درون او می گذرد؛
و با هر قدم شکل می گیرد. هر آدم صراطی ست؛ بعضی مستقیم و گروهی پیچاپیچ و کج به سمت جهنم
اول نوشتند:
بیا ای بهار که آمدنت رایحهٔ بهشت است!
و زمانی که بهار و بهشت و باران، رو به سوی آنان داشت؛
فرستادگانش را کشتند / راه را بر او بستند آب را از او دریغ کردند / تا آخرین نفر از مردان کاروانش را کشتند ...
و سپس او را ...پسر دختر پیامبر را ...بهشت را.... بهار و باران را؛ سر بُریدند و در جشن این پیروزی، خیمه هایش را آتش زدند.
گویا مسابقهٔ فرو رفتنِ در آتش بود که هریک می خواست سهمی بیشتر ببرد.
شب هشتم؛
عُمَر سَعد / شمر / شَبَث / حَجاج .... اینها نام هایی ساده نیستند!
هرکدام این نام ها یک استعاره اند؛ استعارهٔ شهوت / خباثت / ریا /قدرت ...
استعاره ای که می تواند در هریک از ما حلول کند!
و ما حتماً از میدان این استعاره ها، رد خواهیم شد ... و آنوقت معلوم می شود که جانِ ما، بستر مناسبی برای حلول کدامیک از این استعاره ها بوده است ...
⫸با خوانش: مژده لواسانی
⫸به قلم: حاتمه سیدزاده
⫸تنظیم کننده: امید اردلان
⫸آهنگساز: یحیی عباسی
⫸طراح: محمدحسین ثباتی
کاری از واحد موسیقی منتظران منجی عجل الله تعالی فرجه الشریف
برای دسترسی به سایر قسمتهای «در رکاب حسین علیه السلام» اینجا کلیک کنید
❖ زندگانی آزمون انتخاب است؛
بین بهشت و جهنم، در هر لحظه ، هر قدم
گاهی در هر نَفَس حتی ....
گندم ری پنهان شده است.
که هر کجا آزمون انتخاب بین نیکی و بدی در کار باشد، یکی از آن دو گندم ری است.
تا حلول عمر سعد ، در روح آدمی
به قدر یک انتخاب فاصله است.
زندگانی هر آدمی راهی ست که از درون او می گذرد و با هر قدم شکل می گیرد!
انسان صراط است.
خود، نامهٔ عمل است
خود، بهشت و جهنم است.
هر آدمی، آخرت خود را به دوش می کشـــد ...
مطالب مرتبط
