ترتیل سوره بلد با صدای یوسف کالو + متن و ترجمه
ترتیل سوره بلد با صدای یوسف کالو + متن و ترجمه
سوره بلد نودمین سوره و از سوره های مکی قرآن که در جزء سی ام قرآن جای گرفته است. این سوره با سوگند به بلد ـ که اشاره به سرزمین مکه داردـ آغاز می شود؛ به همین دلیل آن را بَلَد نامیده اند. خداوند در سوره بلد به این میپردازد که زندگی انسان در عالم دنیا پیوسته با رنج عجین است و در بخش دیگر با شمردن برخی از نعمت‌ها به ناسپاسی انسان در مقابل این نعمت‌ها اشاره می‌کند. در سوره بلد باارزش ترین اعمال انسان آزادسازی برده ها، غذا دادن و کمک به بینوایان معرفی شده است. در فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر (صلی الله علیه و آله) نقل شده است هر كس سوره بلد را بخواند، خداوند او را از غضب خود در روز قیامت ایمن می کند.
فضیلت تلاوت سوره بلد
ابوبصير از امام صادق (علیه السلام) روايت کرده هر كس سوره بلد را در نماز واجبش بخواند در دنيا به صالح بودن معروف شود و در آخرت به اینكه نزد خداوند جایگاهی ویژه دارد شهرت یابد و از رفيقان پيامبران و شهيدان و صالحين خواهد بود. ابی بن کعب از قول رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آورده هر كس سوره بلد را قرائت نماید خداوند او را از غضب خود در روز قیامت ایمن می دارد، و از گردنه های سخت سفر آخرت نجات می یابد. در تفسیر برهان برای قرائت این سوره خواصی چون ایمنی نوزاد (اگر این سوره در نوشته ای همراهش باشد) و همچنین درمان بیماری های تنفسی اگر آب نوشته آن استنشاق شود ذکر شده است.
متن و ترجمه سوره بلد
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ
لَا أُقْسِمُ بِهَـٰذَا الْبَلَدِ ﴿١﴾ وَأَنتَ حِلٌّ بِهَـٰذَا الْبَلَدِ ﴿٢﴾ وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿٣﴾ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ ﴿٤﴾ أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ﴿٥﴾ يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا ﴿٦﴾ أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ ﴿٧﴾ أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ ﴿٨﴾ وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ ﴿٩﴾ وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ﴿١٠﴾ فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿١١﴾ وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿١٢﴾ فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿١٣﴾ أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿١٤﴾ يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿١٥﴾ أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿١٦﴾ ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿١٧﴾ أُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿١٨﴾ وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿١٩﴾ عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ ﴿٢٠﴾
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به اين شهر، (۱) و حال آنكه تو در اين شهر جاى دارى؛ (۲) سوگند به پدرى [چنان] و آن كسى را كه به وجود آورد؛ (۳) براستى كه انسان را در رنج آفريده‌ايم. (۴) آيا پندارد كه هيچ كس هرگز بر او دست نتواند يافت؟ (۵) گويد: «مال فراوانى تباه كردم.» (۶) آيا پندارد كه هيچ كس او را نديده است؟ (۷) آيا دو چشمش نداده‌ايم؟ (۸) و زبانى و دو لب. (۹) و هر دو راه [خير و شر] را بدو نموديم. (۱۰) و[لى] نخواست از گردنه [عاقبت‌نگرى] بالا رود! (۱۱) و تو چه دانى كه آن گردنه [سخت] چيست؟ (۱۲) بنده‌اى را آزادكردن، (۱۳) يا در روز گرسنگى، طعام‌دادن: (۱۴) به يتيمى خويشاوند، (۱۵) يا بينوايى خاك‌نشين. (۱۶) علاوه بر اين از زمره كسانى باشد كه گرويده و يكديگر را به شكيبايى و مهربانى سفارش كرده‌اند؛ (۱۷) اينانند خجستگان. (۱۸) و كسانى كه به انكار نشانه‌هاى ما پرداخته‌اند، آنانند ناخجستگان شوم. (۱۹) بر آنان آتشى سرپوشيده احاطه دارد. (۲۰)
افزودن دیدگاه جدید