مناجات پارسایان یا مناجات الزاهدین با لحن عربی از میثم مطیعی

مناجات پارسایان یا مناجات الزاهدین با لحن عربی از میثم مطیعی

مُناجاتُ الزّاهِدین یا مناجات پارسایان، از مناجات های پانزده گانه نقل شده از امام سجاد(علیه السلام) است. در مناجات زاهدین، دنیا محل مکر، خدعه، نیرنگ و فریب معرفی شده است. درخواست مقام زهد و وارستگی و درک لذت انس با خدا و لقاء و شهود جمال کبریایی خدا، از مضامین این مناجات است.

مضامین مناجات الزاهدین

• انسان در دنیا، همانند کسی است که در مکانی ترسناک و درون گرداب هلاک افتاده است.
• انسان در برابر دام فریب دنیا، پناهی جز خدا ندارد.
• مقام زهد و وارستگی از دنیا را باید از خدا طلبید.
• درخواست، کمک خداوند و عهده داری و تدبیر کارهای انسان.
• درخواست عطای درک لذت انس با خدا، محبت به او و لقاء و شهود جمال کبریایی اش.

▼ متن و ترجمه دعا ▼

المناجاة الخامسة عشرة: مناجاة الزّاهدين

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی اش همیشگی است؛

إِلٰهِى أَسْكَنْتَنا داراً حَفَرَتْ لَنا حُفَرَ مَكْرِها، وَعَلَّقَتْنا بِأَيْدِى الْمَنايا فِى حَبَائِلِ غَدْرِها، فَإِلَيْكَ نَلْتَجِئُ مِنْ مَكَائِدِ خُدَعِها، وَبِكَ نَعْتَصِمُ مِنَ الاغْتِرارِ بِزَخَارِفِ زِينَتِها، فَإِنَّهَا الْمُهْلِكَةُ طُلَّابَهَا، الْمُتْلِفَةُ حُلَّالَهَا، الْمَحْشُوَّةُ بِالْآفاتِ، الْمَشْحُونَةُ بِالنَّكَبَاتِ .

معبودم، ما را در خانه ای ساکن کرده ای که گودال های فریبش را برای ما آماده ساخته و در شبکه های خیانتش به دست های مرگ آویخته، از دام های فریبش به تو پناه می آوریم و چنگ می زنیم از مغرور شدن به زیورهای آراسته اش به عنایت تو که این دنیا خواهندگانش را هلاک می سازد و واردینش را نابود می کند، آکنده به آفت هاست، انباشته از نکبت هاست،

إِلٰهِى فَزَهِّدْنا فِيها، وَسَلِّمْنا مِنْها بِتَوْفِيقِكَ وَعِصْمَتِكَ، وَانْزَعْ عَنَّا جَلابِيبَ مُخالَفَتِكَ، وَتَوَلَّ أُمُورَنا بِحُسْنِ كِفايَتِكَ؛ وَأَوْفِرْ مَزِيدَنا مِنْ سَعَةِ رَحْمَتِكَ، وَأَجْمِلْ صِلاتِنا مِنْ فَيْضِ مَواهِبِكَ، وَاغْرِسْ فِى أَفْئِدَتِنا أَشْجارَ مَحَبَّتِكَ، وَأَتْمِمْ لَنا أَنْوارَ مَعْرِفَتِكَ، وَأَذِقْنا حَلاوَةَ عَفْوِكَ وَلَذَّةَ مَغْفِرَتِكَ، وَأَقْرِرْ أَعْيُنَنا يَوْمَ لِقائِكَ بِرُؤْيَتِكَ، وَأَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْيا مِنْ قُلُوبِنا كَما فَعَلْتَ بِالصَّالِحِينَ مِنْ صَفْوَتِكَ وَالْأَبْرارِ مِنْ خَاصَّتِكَ، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ، وَيَا أَكْرَمَ الْأَكْرَمِينَ.

خدایا ما را به دنیا بی رغبت کن و به توفیق و عصمتت ما را از آن سلامت بدار و جامه های مخالفت را از هستی مان برکن و با حسن کفایتت امور ما را سرپرستی فرما؛ و فزونی سهم ما را از رحمت گسترده ات کامل گردان و از چشمه سار مواهبت عطای ما را نیکو کن و در سرزمین دل های ما درختان محبتت را بکار و انوار معرفتت را بر ما کامل کن و شیرینی گذشت و لذّت آمرزشت را به ما بچشان و دیدگان ما را در جهان دیگر به دیدارت روشن کن و محبّت دنیا را از دل ما بیرون بر، آن گونه که درباره نیکوکاران برگزیده ات و خاصان نیکوکردارت انجام دادی، به حق مهربانی ات ای مهربان ترین مهربانان و ای گرامی ترین گرامیان.