مؤلفه‌ های زندگی مؤمنانه در صحیفه سجادیه

مؤلفه‌ های زندگی مؤمنانه در صحیفه سجادیه

شرح فقراتی از دعای 47 صحیفه سجادیه در کلام حجت الاسلام و المسلمین کاوس روحی برندق (عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس)

حضرت زین العابدین امام سجاد علیه السلام می فرمایند: «وَ زَيِّنْ لِيَ التَّفَرُّدَ بِمُنَاجَاتِكَ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ»؛ یعنی خدایا خلوت و تنهایی را برای من آراسته جلوه بده تا بتوانیم در طول شبانه روز با تو مناجات کنم. شاید سؤال شود که چطور می شود در طول شبانه روز هم مناجات کرد، چون معمولاً مناجات در جای خلوت صورت می گیرد.

مراد امام سجاد علیه السلام مناجات خاصی است و می خواهد از خدا بخواهد همزمان که در جمع حضور دارد نیز دلش با خدا باشد؛ یعنی انسان کارها و وظایف شغلی اش را طوری انجام دهد که گویی با خدا معامله می کند و رویکرد و توجهش همراه به سوی خداست. این مناجات دائمی می شود. امام سجاد علیه السلام از خدا می خواهد علاقه و میل به این رویه را نصیبش فرماید و دلش طوری آراسته شود که در طول شبانه روز با خدا خدا به صورت تنها مناجات کند که همان داشتن خلوت دل در میان جمع است.

البته ما نمی توانیم همواره این طور باشیم و از این رو، استاد ما آقای پهلوانی که از شاگردان بزرگ علامه طباطبایی بودند، می گفتند حداقل در ابتدای هر کاری، خدا را یاد کنیم، چون این رویه موجب می شود که رفته رفته تمام شبانه روز انسان در یاد خدا مستغرق شود. انسان همه جا هست، اما با خدا هم مناجات دارد. خدایا، خلوت دل و توجه به خودت را در تمام مدت شبانه روز نصیب ما بگردان.