شرح دعای روز چهارم ماه رمضان از آیت الله مکارم شیرازی

شرح دعای روز چهارم ماه رمضان از آیت الله مکارم شیرازی

شرح دعای روز چهارم ماه رمضان از آیت الله مکارم شیرازی | دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان/عبودیت در سایۀ نشاط معنوی/چرا در عبادت بی نشاطیم؟/حقیقت حلاوت ذکر خدا/ توفیق شکرگزاری/شکرگزار واقعی کیست ؟/چرا خداوند ستار العیوب است؟/ عالم؛ محضر خداست‌

بیشتر بخوانید:
دعاهای تصویری روزانه ماه مبارک رمضان
ویژه نامه پیام ادعیه روزانه ماه مبارک رمضان
شرح دعاهای روزانه ماه مبارک رمضان توسط مرحوم آیت الله مجتهدی تهرانی(ره) + صوت

دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان:

«اللهُمَ قَوِّنى فیهِ عَلى اقامَةِ امْرِکَ، وَاذِقْنى فیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ، وَاوْزِعْنى فیهِ لِأَدآءِ شُکْرِکَ بِکَرَمِکَ، وَاحْفَظْنى فیهِ بِحِفْظِکَ وَسَتْرِکَ، یا ابْصَرَ النَّاظِرینَ؛ خدایا در این ماه مرا براى بپاداشتن فرمانت تقویت کن و شیرینى یادت را به من بچشان، و به لطف و کرمت مرا براى اداى شکرت موفّق بدار، و با حفظ و پوششت محافظتم کن، اى بیناترین بینندگان »[کلیات مفاتیح نوین؛ ص 813]

تبیین رابطۀ عبادت و نشاط در معنویت ، توصیف حلاوت و شیرینی یاد خدا ، راهکارهای شکرگزاری واقعی خدا و بیان حکمت ستاریت خداوند و توجه و درک محضریت حق تعالی از جمله مضامین عالی دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان است.

ꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥ

عبودیت در سایۀ نشاط معنوی

ماه رمضان بهار عبادت است همان طورى که بهار در جسم انسان نشاط به وجود مى آورد در ماه رمضان هم انسان باید بر اثر عبادت، نشاط روحى پیدا کند و این میسّر نیست مگر اینکه انسان قبلًا آمادگى پیدا کند[گفتار معصومین علیه السلام؛ ج 2 ؛ ص123]؛ بدین نحو که در سایۀ توبه، روح و قلبمان را صفا دهیم و کینه ها و حسادت ها و غلّ و غش ها را از روحمان بزداییم.[گفتار معصومین علیه السلام؛ ج 2 ؛ ص122]

ꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥ

چرا در عبادت بی نشاطیم؟

عدم نشاط در عبادت گاهى از خستگى و کوفتگى جسمى و روحى است ؛و گاهی از سستى در عقیده[اخلاق اسلامى در نهج البلاغه (خطبه متقین) ؛ ج 2 ؛ ص215]، البته بى هدفى و خستگى را مى توان با تقویت ایمان و ترک عمل در حال خستگى درمان کرد.[اخلاق اسلامى در نهج البلاغه (خطبه متقین) ؛ ج 2 ؛ ص215]

ꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥ

حقیقت حلاوت ذکر خدا

ذکر خدا تنها این نیست که نام او را بر زبان آوریم و مکرر تسبیح و تحمید و تهلیل و تکبیر گوییم، بلکه منظور آن است که با تمام وجود؛ متوجه او و عظمتش و علم و آگاهیش و حاضر و ناظر بودنش گردیم، این توجه ، مبدأ حرکت و فعالیت در وجودمان به سوى جهاد و تلاش و نیکی ها است و میان ما و گناه سدّ مستحکمى ایجاد می کند و این است حقیقت حلاوت ذکر الهی.[برگزیده تفسیر نمونه ؛ ج 2 ؛ ص480]

ꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥ

توفیق شکرگزاری

هیچ کس توان شکر نعمت هاى خدا را ندارد، چرا که توفیق شکرگزارى از طریق فکر و عقل و زبان و دست و پایى که انسان به وسیله آن شکر قلبى و لسانى و عملى را انجام مى دهد همه از نعمت هاى خدا است و این ابراز ها خود نعمت دیگرى هستند که خود نیازمند شکر دیگرى است. لذا به تعبیر آموزه های دینی؛ برترین شکر آدمى اظهار عجز و ناتوانى از شکر خدا در برابر نعمت هاى او است.[اخلاق در قرآن ؛ ج 3 ؛ ص80]

ꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥ

شکرگزار واقعی کیست ؟

«شُکر» تصور نعمت و اظهار آن است.[ر.ک:مفردات] شُکر بیشتر از مقوله«عمل»است، و باید آن را در لابلاى اعمال انسان ارائه داد، و شاید به همین دلیل قرآن تعداد شکرگزاران واقعى را اندک شمرده است.[تفسیر نمونه ؛ ج 18 ؛ ص51]

ꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥ

چرا خداوند ستار العیوب است؟

حکمت ستّارالعیوب بودن خداوند، حفظ شخصیّت و احترام افراد است؛ چراکه دادن شخصیّت به افراد، خود یکى از موانع سقوط در گناه است.[گفتار معصومین علیه السلام ؛ ج 2 ؛ ص140]

هم چنین استحکام پایه هاى امتحان الهى از دیگر اسرار ستاریت خداوند است؛ چرا که اصل آزادى و اختیار با ستّاریّت محفوظ است؛ و اگر کسى صرفاً به دلیل ترس از رسوایی و بر مبنای جبر، دیگر گناه نمى کند؛ اینگونه گناه نکردن مغایر با اصل اراده و اختیار انسانی و اصل تکامل و پایبندی به اصول اخلاقى و اسلامى است.[گفتار معصومین علیه السلام ؛ ج 2 ؛ ص140]

ꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥ

سخن آخر:( عالم؛ محضر خداست)

در فراز پایانی دعا می خوانیم:«یا ابْصَرَ النَّاظِرینَ ؛ اى بیناترین بینندگان ».[کلیات مفاتیح نوین ؛ ص813] واژۀ «ابصر» صیغه تعجّب و براى بیان عظمت علم خداست. به راستی این جمله پشت انسان را مى لرزاند؛ یعنى اى انسان! هر کارى مى کنى خداوند مى بیند؛ بنابراین، مراقب اعمال و سخنانت باش.[داستان یاران: مجموعه بحث هاى تفسیرى حضرت آیت الله العظمى مکارم شیرازى (مدظله) ؛ ص70]

بی شک خدا را محیط بر خود دیدن و خویش را در محضر او یافتن، سبب می‌شود انسان شرمِ حضور داشته باشد و همین مسأله برای دورى از گناهان کافى است.[تفسیر نمونه ؛ ج 20 ؛ ص66]

ꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥ