کلید بدبختی 17 - خشت اول گر نهد معمار کج...

کلید بدبختی 17 - خشت اول گر نهد معمار کج...

خشت اول چون نهد معمار کج .............. تا ثریــا می رود دیوار کج

❖❖❖ برای دسترسی به سایر قسمتهای «کلید بدبختی» اینجا کلیک کنید ❖❖❖

❖❖❖برای دسترسی به سایر مباحث استاد محمد شجاعی اینجا کلیک کنید❖❖❖

❖ در داستان نشستن حضرت علی - علیه السلام - در کنار دیوار کج و جابه جا شدن سریع حضرت و سوال آن فرد که آیا از قضای خدا فرار میکنی؟ اگر قرار باشد دیوار می ریزد و اگر قرار نباشد مرگ اونجا تو را میگیرد؛ مولا چقدر قشنگ جواب دادند:

قدر دیوار کج، ریختن بود و قضاش مردن و آسیب دیدن است.... من از قضای الهی به قدر خدا فرار میکنم و سَبْک دیگری انتخاب میکنم یعنی به سمت دیوار سالم میروم.

پس از نتیجه های بد و ضعیف فرار کنیم به سمت سَبْک و موقعیت بهتر؛ امور بر اساس قواعد و قوانین است  پس احترام بگذاریم.

❖ توجه کنیم:

یکسری قضا و قدر هست که در انتخاب آن نقش نداشته ایم مثل نقش مادر و پدر که خودمون انتخاب نکردیم یا مثلا بی احتیاطی کسی باعث تصادف و آسیب ما شده است.
خداوند متعال از چیزهایی که در آن دخالت نداشتیم از ما تکلیف نمی خواهد و سوال هم نمیکند، اگر آسیبی دیدیم و مقصر نیستیم در قبال این نوع قضاها  بجاش خداوند ما رو تکلیف نمی کند و از بخشش گناهان و آسایش و خوشبختی آخرتی برخورداریم.

کل عمر دنیا در برابر عمر برزخ فقط یک لحظه است کسانی که وارد برزخ می شوند ملائکه سوال میکنند: چقدر در دنیا بودید؟ میگویند یک روز یا نصف روز بودیم
یک روز آخرت برابر ۱۰۰۰ سال دنیاست
عمر انسان جادوانه است و به اندازه عمر خدا، عمر داریم. عمر ما محدود نیست، زندگی فقط مقطع دنیا نیست که بر اساس آن قضاوت کنیم.

❖ خداوند به اندازه توان و فهم از ما طلب و باز خواست میکند 
از کارهایی که لازم و واجب دانسته است سوال می کند مثلا خواسته که همسر خوبی باشی، خوش اخلاق باشی در تربیت فرزند بکوشی. واجبات را انجام دهی.
اون چیزهایی که تو مسئولش نبودی، خدا نیز از تو توقعی ندارد. مثل کسانی که در آفریقا هستند. اگر کسی دین و پیام نبی به او نرسیده باشد کسی را عذاب نمی کنیم.

❖ توبه، جز قدر و قضای الهی است.
اگر کسی قدر گناه را انتخاب کرد شکست، غم، بدبختی، اضطراب و افسردگی در زندگیش وارد می شود و اگر توبه کرد عذاب و گناهانش آمرزیده می شود.
جبران گذشته با  ماست
کسی که کار خیر کند ۱۰ برابر و گناه را یک بار می نویسند

جهنم جای آدم های تنبل است و محصول تنبلی و بی حوصلگی است.
هرکس سر از جهنم دربیاورد از تنبلی و بی عرضگی خود اوست.