بررسی تأثیر موسیقی بر جسم و روان انسان
بررسی تأثیر موسیقی بر جسم و روان انسان
بر عکس گوش دادن به موسیقی آرام باعث آزاد شدن میانجی عصبی (نیوروترانسمیتر) بنام اندورفین از ساینپس های عصبی می شود، که این ماده باعث ایجاد یک حالت رخوت، وانهادگی و ریلکسیشن در شنونده می شود. در ادامه با بررسی تأثیر موسیقی بر جسم و روان انسان ما را همراهی کنید.
بررسی تأثیر موسیقی بر جسم و روان انسان
موسیقی که نمونه ی از هنر انتزاعی ست، وسیله ی بیان احساسات و غذای روح خوانده شده است. زمانی که انسان به یک پارچه موسیقی یا آهنگ دلخواه گوش می دهد، یک سلسله ی تغییرات فزیولوژیک در بدن او رونما می گردد: احساس آرامش کردن و سرحال شدن، عادی تر شدن فشار خون، و کم شدن تخلیه ی برقی پوست بدن، که این ها از جمله تغییراتی اند که در اثر آزاد شدن هورمون های کورتیزول، اوکسی توسین، تستوسترون و همچنان اندورفین ها اتفاق می افتند.
همچنان تحت تاثیر موسیقی مخیخ ، یعنی آن قسمت از مغز که مسوول تنظیم حرکات بدن ماست، فعال می گردد و از طریق تحریک جریان خون بطور بهتر خون رسانی کرده و در نتیجه تغذیه ی بدن را بهبود می بخشد. زمانی که انسان به یک پارچه موسیقی تند و ریتمیک گوش می دهد، میانجی عصبی به نام دوپامین در قسمت اجسام مخطط مغز آزاد می شود. جسم مخطط مغز اساسا مسوول پاسخ و واکنش دهی به هر محرک نشاط آور مانند شنیدن خبر خوش یا گوش دادن به پارچه ی موسیقی خوشایند و شاد کننده، یا هم هر داروی نشاط آور دیگر است. زمانی که با عوامل فوق جسم مخطط مغز تحریک می شود، دوپامین آزاد می گردد و مایه ی سرخوشی فرحت و نشاط شنونده می شود.
برعکس گوش دادن به موسیقی آرام باعث آزاد شدن میانجی عصبی (نیوروترانسمیتر) بنام اندورفین از ساینپس های عصبی می شود، که این ماده باعث ایجاد یک حالت رخوت، وانهادگی و ریلکسیشن در شنونده می شود. بسیار جالب است که موسیقی در قسمت انتره باعث اوج لذت شنونده می شود. وقتی موسیقی در قسمت انتره می رسد، مقدار بیشتر دوپامین در جسم مخطط و ناحیه ی از آن که بنام هسته ی دم دار یاد می شود، آزاد می گردد.
هسته ی دم دار مسئول یادگیری و حافظه ی انسان است. در نتیجه ی افراز بیشتر دوپامین در این ناحیه ی مغز، از یک سو کسب لذت از موسیقی بیشتر می گردد، و از سوی دیگر حافظه تقویت می گردد. به عبارت دیگر، افرادی که به موسیقی گوش می دهند، می توانند از حافظه ی بهتری برخوردار شوند. واکنش حیرت انگیز مغز به موسیقی این حقیقت را ثابت می کند که علاقه و تمایل انسان به موسیقی و آواز های موسیقی هایی مثل شر شر درختان، آواز جویباران، چهچهٔ ی پرندگان و هر آواز موسیقی هایی دیگر، امر نهادینه شده و فطری در انسان می باشد.
نفس در قالب آدم نمی رفت درون سینه ی او ساز کردند
پژوهش ها نشان داده اند افرادی که بطور مرتب و دوام دار یک آلهٔ ی موسیقی را می نوازند در شکل و قدرت مغز شان تغییراتی رونما می گردد و مهارت ها و توانایی های ادراکی شان بهبود می یابد. حتی این مشغولیت تا چند درجه ی ضریب هوشی شان را می تواند بالا ببرد. مغز اشخاص موسیقی دان از نگاه ساختار و عملکرد با افرادی که با آلات موسیقی آشنایی ندارند تفاوت های دارد، به این معنی که در موسیقی دان ها نواحی از مغز که وظیفه ی پردازش کار های هنری را دارند، بیشتر تقویت می شوند.
همچنان توانمندی های حرکتی، مهارت های شنیداری، و حافظه ی نزد شان بطور قابل توجه رشد می کند و این نتیجه ی تاثیرات مثبت موسیقی بالای نواحی مختلفه ی مغز شان می باشد. در طبابت روانی از روشی بنام موسیقی درمانی استفاده می شود، که در آن موسیقی به حیث وسیله ی درمانی جهت باز یافت و تقویت سلامت روانی، عاطفی و جسمی بکار می رود. این روش به وسیله ی فرد متخصص در این رشته بکار گرفته می شود. هر چند تاریخچه ی موسیقی درمانی به زمان ارسطو و افلاطون بر می گردد، ولی به شکل رسمی آن و منحیث یک شیوه ی درمانی در سال ۱۹۵۰ پذیرفته شده و امروزه به شکل تخصصی آن مکمل گردیده است.
اثرات فزیولوژیک موسیقی شامل واکنش های عاطفی، ذهنی، جسمی، و حرکتی می باشد. محور های اصلی برنامه ی موسیقی درمانی شامل گوش دادن به موسیقی متناسب و آرامش بخش و بعضا موسیقی تند و ریتمیک است. عمدتا بیماری های روانی و بعضا بیماری های جسمی با موسیقی درمانی پاسخ مثبت می دهند. این پاسخ گویی در نتیجه ی آزاد شدن میانجی های عصبی دوپامین و اندورفین است که در بالا به آنها اشاره شد.
مطالب مرتبط:
افزودن دیدگاه جدید