تعریف فضای مجازی - بخش اول

فضای مجازی چیست؟

نمی توان فضای مجازی را مترادف با اینترنت دانست، اما اینترنت ابزار ورود به فضای مجازی است؛ اینترنت سامانه های جهانی از شبکه های رایانه های به هم پیوسته است که از مجموع « پروتکل اینترنت» [ استانداردهای اینترنت چارچوبی را مشخص می کنند، که به نام «مجموعه پروتکل اینترنت» شناخته می شود. این بسته یک مدل معماری است که با لایه بندی­ای که انجام می دهد باعث ایجاد این ارتباط می شود؛ برای مثال یکی از این لایه­ها، پروتکل آدرس دهی اینترنت (IP) است که این قابلیت را به رایانه ها می دهد که یکدیگر را شناسایی کنند و مکان یکدیگر را بیابند و به هم متصل شوند] برای ارتباط با یکدیگر استفاده می کنند. به عبارت دیگر اینترنت شبکه شبکه هاست که از میلیون­ها شبکه خصوصی، عمومی، دانشگاهی، تجاری و دولتی در اندازه های محلی و کوچک تا جهانی و بسیار بزرگ تشکیل شده است. که با آرایه های وسیعی از فناوری­های الکترونیکی و نوری به هم متصل شده اند.

اگر بخواهیم آنچه اینترنت را تشکیل می دهد معرفی کنیم، باید به 3 مورد زیر اشاره کنیم:

1. زیرساخت: منظو از این عنوان، وسایل فیزیکی است که امکان اتصال و دسترسی به فضای مجازی را فراهم می کند که شامل روش اتصال به اینترنت اعم از استفاده از خطوط تلفن (Dial-up)، وای فای (Wi-Fi)، ماهواره و فناوری تلفن همراه  3G و ...، همچنین دستگاه اتصال به اینترنت اعم از تلفن همراه، تبلت، رایانه و .... می شود.

2. خدمات: منظور نرم افزارهایی است که روی زیر ساخت فضای مجازی ارایه می شوند و شرایط برقراری ارتباط اینترنتی را برقرار می کنند.

3. محتوا: منظور نوع و میزان داده ها ( Data) و اطلاعاتی است که از طریق نرم افزارهای فضای مجازی منتقل می شوند که می تواند در قالب متن، صوت، تصویر،ویدیو یا فایل کاربردی باشد. و به لحاظ موضوعی هم شامل اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، دینی، آموزشی، سرگرمی و ... می شود. از این 3 مورد که در بالا به آن اشاره شد، آن چیزی که اهمیت و کاربرد بیشتری دارد، خدمات فضای مجازی است؛ فضای مجازی آن قدر از لحاظ محتوایی خدمات متنوعی دارد، که به سختی می توان از آن دسته بندی­ای ارائه داد.

اما خدمات موجود ( اینترنت ) را می توان در دسته بندی های استقرایی زیر خلاصه کرد:

1. خدمات پایه: شامل موتورهای جستجو است.

2. انتقال پیام: شامل ایمیل (emeil)، پیام رسان های فوری مانند تلگرام و برقرارکننده های صوتی و تصویری مانند ایمو (imo) و اسکایپ می شود.

3. اشتراک گذاری: شامل سرویس­های میزبانی فایل، متن، صوت، عکس ( اینستاگرام)، ویدیو (یوتیوپ و آپارات) می شود.

4. آموزش و تحصیل: شامل دانشگاه های آنلاین و وبسایت های درس محور است.

5. خدمات شهروندی بین مردم و حاکمیت: اعم از دولت الکترونیک، امور قضایی، ثبت درخواست ها مجوزها و ... است.

6. کسب و کار: تجارت الکترونیک اعم از خرید و فروش کالا، تراکنش های مالی، مبادله بورس و اوراق بهادار و .... است.

7. شبکه های اجتماعی و پیام رسان: شبکه­ های اجتماعی رایانه مانند فیس بوک و کلوب، شبکه­ های اجتماعی موبایلی مانند تانگو و .... از جمله شبکه ­های اجتماعی به شمار می روند.

8. تفریح و سرگرمی: شامل انواع بازیهای رایانه ای، گیم ­ها، ورزش­های فکری و ....است.

منبع: محمد حسین سیاح طاهری و دیگران؛ (1395)، حقیقت مجازی، انتشارات مرکز ملی فضای مجازی

ادامه دارد... (برای مطالعه بخش دوم اینجا کلیک کنید)