روتیتر
تعداد کلمات 692 / زمان تقریبی مطالعه : 3 دقیقه
خودشیفتگی یا نارسیسیسم در شبکه های اجتماعی
بسیاری از کاربران شبکه های اجتماعی دچار اختلال شخصیت خودشیفتگی هستند. همانند دیگر اختلالات شخصیت، این اختلال نیز باعث به وجود آمدن یک الگوی پایدار رفتاری می‌گردد که بر روی بسیاری از جنبه‌های مختلف زندگی مانند روابط اجتماعی، خانوادگی تأثیر منفی می‌گذارد.
خودشیفتگی یا نارسیسیسم در شبکه های اجتماعی
در اساطیر یونان، نارسیسوس جوان زیبایی بود که دختری به نام اکو عاشق او شد. امّا نارسیس، نسبت به دخترانی عاشق او می شدند و از جمله اکو، بی تفاوت بود. سر انجام به همین دلیل دختران از خدایان خواستند که نارسیسوس را تنبیه کنند. خدایان نیز کاری کردند که نارسیسوس ، صورت خویش را در آب چشمه ی بدید؛ وی عمیقا عاشق خویشتن می شود و زبان به تحسین تمامی چیزهایی می گشاید که متعلق به خود اوست. در این نوشتار با ضیاءالصالحین همراه باشید تا در مورد نارسیسیسم (خودشیفتگی) در شبکه های اجتماعی بیشتر بدانید.
مقدمه
در اساطیر یونان، نارسیسوس (Narcissus) جوان زیبایی بود که دختری به نام اکو عاشق او شد. امّا نارسیس، نسبت به دخترانی عاشق او می شدند و از جمله اکو ، بی تفاوت بود. سرانجام به همین دلیل دختران از خدایان خواستند که نارسیسوس را تنبیه کنند. خدایان نیز کاری کردند که نارسیسوس ، صورت خویش را در آب چشمه ی بدید؛ وی عمیقا عاشق خویشتن می شود و زبان به تحسین تمامی چیزهایی می گشاید که متعلق به خود اوست.
بر اثر همین عشق، و از آنجا که امکان وصالی برای او وجود نداشت، نارسیسوس روز به روز ضعیف تر و نحیف تر شد تا اینکه سرانجام جان سپرد. درست در همان محلی که نارسیسوس مرده بود، نخستین گل نرگس (نارسیس) رویید. از سوی دیگر اکو که از عشق نارسیس به شدت ناتوان شده بود، هنگامی که خبر مرگ نارسیس را شنید، آنچنان نحیف شد که به یک اکو (انعکاس صدا) تبدیل گردید.
تعریف خودشیفتگی
در روان شناسی، نارسیسیسم افراطی بر اساس خصیصه های روانی و شخصیتی در عشق بیش از اندازه به خود و خودشیفتگی بی حد و حصر شناسایی می شود و نوعی اختلال روانی به شمار می رود. به دیگر سخن، اختلال شخصیت خودشیفتگی (نارسیسیسم) یک نوع اختلال فراگیر است که مشخصه ی آن خود محوری، حس مبالغه آمیز خود را مهم پنداری و کمبود احساس همدلی با دیگران است.
همانند دیگر اختلالات شخصیت، این اختلال نیز باعث به وجود آمدن یک الگوی پایدار رفتاری می گردد که بر روی بسیاری از جنبه های مختلف زندگی مانند روابط اجتماعی، خانوادگی و کاری تأثیر منفی می گذارد. بیماران خود شیفته با احساس عمیق «اهمیت خود، خود بزرگ بینی و نوعی بی نظیر بودن» مشخص می شوند.
خودشیفتگی درشبکه های اجتماعی
پژوهش های مختلف نشان می دهد که بسیاری از کاربران شبکه های اجتماعی دچار «اختلال شخصیت خودشیفتگی» هستند. یکی از مهم ترین این یافته ها، نشان می دهد که بین خودشیفتگی و طیف وسیعی از رفتارها در شبکه های اجتماعی رابطه ی مثبت و قابل اعتمادی وجود دارد. دو نوع خودشیفتگی «خودبزرگ بینانه» و «خودشیفتگی آسیب پذیر» در شبکه های اجتماعی بصورت متفاوتی ظاهر می شوند.
افرادی که دچار خودشیفتگی خود بزرگ بینانه هستند، برون گرا هستند و زمان بیشتری را در شبکه های اجتماعی صرف می کنند؛ در نتیجه تعداد بروز رسانی ها، دوستان (فالوورها) و عکس های سلفی بیشتر، از این افراد دیده می شود. آن ها توهم محبوبیت را صرفا براساس کمیت تعداد دوستان خود در نظر می گیرند. در ارتباط با خودشیفتگی آسیب پذیر مطالعات کمتری صورت گرفته است، ولی این افراد احساس ناامنی دارند و به نظر می رسد که هیچ تمایلی به شبکه های اجتماعی ندارند.
مطالعات مختلف در این زمینه نشان داده است، که افرادی که از زندگی خود مرتب عکس می گیرند و دغدغه ی اشتراک گذاری آن ها را دارند، دچار خودشیفتگی و اختلالات فکری و روانی هستند و هرچه عکس مورد نظر برای جلب رضایت دوستان شبکه های اجتماعی بیشتر رتوش شود، شدت این اختلالات افزایش می یابد. همچنین زوج هایی که بصورت مداوم در شبکه های اجتماعی پست می گذارند، افسرده هستند.
از سوی دیگر زوج هایی که از شبکه هایی مثل فیس بوک (Facebook) و اینستاگرام دوری می کنند و تصاویر لحظات زندگی خود را به نمایش نمی گذارند، زندگی عادی تر و بی تنش تری را دارند. نکته ی مهم این است که این یافته ها فقط نشان دهنده ی یک رابطه است و شواهد علت و معلولی وجود ندارد که شبکه های اجتماعی منجر به ایجاد خودشیفتگی افراد و یا بالعکس می شود. بر مبنای پژوهشهای قبلی، افرادی که نشانه هایی از خودشیفتگی را دارند، بیشتر به سمت شبکه های اجتماعی کشیده می شوند.
موضوع مقالات
افزودن دیدگاه جدید