پیامبر قوم لوط علیه السلام که بود و داستان عذاب قوم او چیست؟
پیامبر قوم لوط علیه السلام که بود و داستان عذاب قوم او چیست؟
داستان پیامبر قوم لوط علیه السلام هم در قرآن کریم و هم در منابع تاریخی دیگر بسیار ذکر شده است. دلیل شهرت داستان این قوم، کارهای ناپسند قوم لوط از جمله لواط (همجنس بازی) است که موجب عذاب الهی گشت.
یکی از عجیب ترین و البته پندآموزترین داستان های تاریخی که در قرآن کریم نیز به آن اشاره شده است، داستان حضرت لوط علیه السلام و سرگذشت قوم اوست. دلیل شهرت این داستان نزول عذاب الهی گسترده در میان این قوم به دلیل ارتکاب گناهان و افعال غیراخلاقی است. در منابع تاریخی معتبر آمده است که پیامبر قوم لوط علیه السلام پس از سال ها تلاش برای منصرف کردن این قوم از گناهانی نظیر لواط، عاقبت از دعوت آنان پشیمان شد و عذاب الهی دامن گیر این قوم گشت. در این نوشته قصد داریم تا داستان حضرت لوط علیه السلام و قومش را برای شما بازگو کنیم؛ با ما همراه باشید!
پیامبر قوم لوط علیه السلام و داستان نبوت او
پیامبر قوم لوط علیه السلام پیامبری هم دوره با حضرت ابراهیم علیه السلام بوده که در بابل می زیسته است. او فرزند بتوائیل و برادرزاده حضرت ابراهیم بوده است. لوط علیه السلام پس از آنکه همراه با خواهرش ساره به حضرت ابراهیم علیه السلام ایمان آورد، همراه با ایشان به سزمین کنعان (فلسطین) مهاجرت کرد. ماجرای ایمان پیامبر قوم لوط علیه السلام به خداوند یکتا و پذیرفتن دعوت حضرت ابراهیم علیه السلام در سوره مبارکه عنکبوت آورده شده است.
او سپس به فرمان خداوند متعال مامور به دعوت مردم ساکن در سرزمین موتفکات (شهرهای سدوم، عموره، صغور و صبوییم در فلسطین) شد. حضرت لوط علیه السلام که در قرآن با صفاتی نظیر حکمت و علم و سخاوت شناخته می شود، در حدود بیست سال در این سرزمین سکونت داشته و مردم را به دین حضرت ابراهیم علیه السلام و پرستش خداوند متعال دعوت می کرده است. مردم این سرزمین که امروزه به قوم لوط شناخته می شوند اما مرتکب گناهان کبیره متعددی می شده اند. از مطرح ترین گناهان این قوم که امروزه بیش از همه مورد اشاره است، لواط یا مجامعت و نزدیکی دو مرد است. اگرچه حضرت لوط علیه السلام سال ها مردم را در خصوص این گناهان آگاه ساخت، با این حال قوم او به دعوت پیامبر قوم لوط علیه السلام اعتنا نکرده و فرمان عذاب برای آنها از جانب خداوند متعال صادر شد.
نقل است که شب قبل از نزول عذاب الهی، سه تن از فرشتگان (جبرائیل، میکائیل و اسرافیل) در سیمای سه جوان بر پیامبر قوم لوط علیه السلام ظاهر شده و از او خواستند تا به همراه دخترانش از آن سرزمین بگریزد. مدفن این پیامبر امروز در کشور فلسطین و در شهر بنی نعیم قرار دارد. گفتنی است که در قرآن کریم ۲۷ بار به حضرت لوط علیه السلام اشاره شده و مختصری از وقایع زندگی او و قومش ذکر شده است.
اعمال قوم لوط و عذاب الهی
همانگونه که ذکر شد، منظور از قوم لوط در کتب تاریخی مردمی است که در زمان نبوت حضرت ابراهیم علیه السلام و حضرت لوط علیه السلام در سرزمین مؤتفکات از توابع فلسطین سکونت داشتند. در میان این مردم ظلم و ستم و گناهان کبیره فراوانی شایع بوده و به همین جهت خداوند متعال پیامبر قوم لوط علیه السلام را مامور هدایت ایشان فرمود. از میان گناهانی که در میان این قوم رایج بود در درجه اول می توان به لواط (نزدیکی و مجامعت دو مرد) و در وهله بعد به دزدی، راهزنی و آزار و اذیت میهمانان اشاره کرد.
داستان سرگذشت این قوم و عذاب الهی در سوره های عنکبوت، هود و حجر مفصلا ذکر شده است. در ادامه به بررسی برخی از احوال این قوم پرداخته و داستان عذاب آنها را مرور می کنیم:
الف) لواط
در سوره عنکبوت (آیه ۲۸) آمده است که لوط علیه السلام خطاب به قومش فرمود: إنکم لتأتون الفاحشه ما سبقکم بها من أحد من العالمین؛ «همانا شما کار قبیحی را انجام می دهید که احدی از جهانیان در گذشته انجام نداده است.»
البته عمل لواط تاریخچه وسیعی دارد و به قوم لوط و عادت آنها محدود نمی شود. در اساطیر یونان باستان و همچنین آداب مذهبی و فرهنگی آنها مسئله لواط قابل مشاهده است. دلیل توجه یونانیان باستان به لواط از آن جهت بود که آنها اساساً جنس مرد را از حیث شخصیتی و همچنین زیبایی شناختی جنسی برتر دانسته و رابطه با زنان را تنها به جهت تولید مثل و بقای نسل می دانستند. به همین دلیل روابط جنسی و لذت بردن از آن در یونانیان به لواط و رابطه مردان باهم محدود می شد. قداست این دیدگاه در یونانیان تا آنجا بوده است که «سولون» قانون گذار یونانیان رابطه با مردان را برای اسیران که در جامعه یونانی خوار و حقیر شمرده می شدند، ممنوع دانسته است. لواط همچنین در میان سنت های شرقی نظیر چین و ژاپن و ترکستان هم دیده می شود. با این همه ادیان آسمانی به ویژه اسلام همواره با این عمل مخالفت کرده و آن را گناه کبیره دانسته اند.
در سوره نمل (آیات ۵۴ و ۵۵) پیامبر قوم لوط علیه السلام خطاب به آنها می فرماید: و لوطا إذ قال لقومه أ تأتون الفاحشة و أنتم تبصرون* أ إنکم لتأتون الرجال شهوة من دون النساء بل أنتم قوم تجهلون؛ «آیا شما در حالی که (عملتان و نتایجش را) می بینید به سراغ عمل قبیح رفته و از روی شهوت به جای زنان به سراغ مردان می روید؟ بلکه شما قومی جاهل هستید.»
ب) عادات و اعمال زشت قوم لوط
شیخ صدوق رحمه الله در کتاب خصال و همچنین علامه مجلسی رحمه الله از جانب حضرت علی علیه السلام صفاتی از جمله مهربازی، پرتاب سنگ به دیگران به خصوص میهمانان، جویدن سقز و آدامس، استفاده از جامه بلند و انداختن آن بر زمین به نشانه تکبر و همچنین باز گذاشتن پیراهن و نبستن دکمه قبا را ذکر کرده اند.
همچنین امام محمد باقر علیه السلام از جانب پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) نقل کرده اند که آنها در خوراک بسیار بخیل و خسیس بوده و همچنین اهل تطهیر خود پس از مدفوع و یا به هنگام جنابت نبوده اند.در خصوص بخل و خساست قوم لوط روایات متعدد دیگری نیز نقل شده است. در تاریخ آمده است که علی رغم وفور نعمت و وجود درخت های پر از میوه و مزارع فراوان، آنها باز هم روی به دزدی و غارت اموال مسافران آورده بودند و به هر صورتی مسافران و میهمانان را از شهر خود دور می کردند.
همچنین در خصوص عادت این قوم به پرتاب سنگ و هسته و همچنین پرتاب گلوله با کمان نقل شده است که آنها بر سر کسی که آن سنگ به او بخورد برای انجام لواط شرط می بستند. در واقع قوم لوط پای دیگر مردمان را از شهر خود بریده و تمام مسافرانی که بدان جا می آمدند را برای عمل لواط بین خود تقسیم می کردند.
نکته مهم دیگر در خصوص اعمال قبیح قوم لوط، جمعی و همگانی بودن آن اعمال بوده است. چنانکه بر حسب عادت در میان جمع و در مقابل هم اقدام به کشف عورت، لواط و گفتن سخنان رکیک می کردند.
ج) عذاب الهی
چنانکه گفته شد حضرت لوط علیه السلام نیز مانند استادش حضرت ابراهیم علیه السلام، سال ها با مهربانی و میهمان نوازی و البته مشقت زیاد سعی در هدایت و اصلاح این قوم داشته است. با این حال چنان که در سوره عنکبوت (آیه ۲۹) آمده است، پاسخ ایشان به نوح اینگونه بود: اتتنا بعذاب الله ان کنت من الصادقین؛ «اگر از زمره صادقان هستی و راست می گویی برای ما عذاب خداوند را بیاور.»
اینجا بود که حضرت لوط علیه السلام از این قوم ناامید شده و همانطور که در آیه بعدی همین سوره نقل شده است، از خداوند خواست تا او را بر این قوم مفسد پیروز گرداند.
عذاب الهی برای این قوم که توسط جبرائیل، میکائیل و اسرافیل نازل شد، بنا بر روایات، بارانی از سنگ بوده است. چنانکه پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) می فرمایند: زمین تا حدی که اشکش به آسمان رسید گریست و آسمان نیز تا حدی که اشکش به عرش رسید گریست و آنگاه خداوند متعال فرمان داد تا آنها را سنگ باران کنند.
سخن پایانی
قوم لوط از دیرباز به جهت عادات زشت و اعمال قبیح شان در تاریخ مطرح بوده اند و داستان نزول عذاب الهی بر آنها نیز از همین جهت است. پیامبر قوم لوط علیه السلام پس از ایمان آوردن به دین حضرت ابراهیم علیه السلام از جانب خداوند متعال مامور شد تا به میان این قوم رفته و آنها را به پذیرش یکتاپرستی و ترک اعمال قبیح دعوت نماید. با این همه آنها دست از اعمال خود برنداشته و به همین دلیل مستحق عذاب الهی گشته اند. از جمله اعمال و عادات قبیح آنان می توان به لواط، استفاده از الفاظ رکیک، دزدی و غارت اموال مسافران و همچنین بخل و خساست اشاره کرد.
شما همچنین می توانید نظرات خود درباره داستان پیامبر قوم لوط علیه السلام را با ما و دیگر همراهان ضیاءالصالحین به اشتراک بگذارید.
افزودن دیدگاه جدید