شرح دعای روز چهاردهم ماه رمضان از آیت الله مکارم شیرازی
شرح دعای روز چهاردهم ماه رمضان از آیت الله مکارم شیرازی؛ دعای روز چهاردهم ماه مبارک رمضان/خدایا با فضلت با ما رفتار کن نه عدلت!/«اقاله» چیست؟/خداوند بسیار توبه پذیر است/صد بار اگر توبه شکستی باز آی/رابطه گناه و بلا
بیشتر بخوانید:
دعای روز چهاردهم ماه مبارک رمضان
«اللَّهُمَّ لا تُؤاخِذْنى فیهِبِالْعَثَراتِ، وَأَقِلْنِى فیهِ مِنَ الْخَطایا وَالْهَفَواتِ، وَلا تَجْعَلْنىفیهِ غَرَضاً لِلْبَلایا وَالْأفاتِ، بِعِزَّتِکَ یا عِزَّ الْمُسْلِمین؛ خدایا در این ماه مرا بر لغزشهایم مؤاخذه مکن، و از اشتباهات و لغزش هایم درگذر، و هدف بلاها و آفت ها قرارم مده به عزّتت اى عزّت مسلمانان».[کلیات مفاتیح نوین؛ ص814]
ترسیم کیفیت نگاه انسان هنگام گناه کردن به خدا، تبیین مفهوم«اقاله»، توبه پذیر بودن خدا و ترسیم رابطه گناه و مصیبت از جمله نکات مهمی است که در دعای روز چهاردهم ماه مبارک رمضان مورد اشاره قرار گرفته است.
ꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥ
خدایا با فضلت با ما رفتار کن نه عدلت!
روشن است که هر انسانى به جز معصومان علیهم السلام در زندگى خود گرفتار لغزش یا لغزش هایى مى شوند.[پیام امام امیر المومنین علیه السلام؛ ج12؛ ص133] در این میان اگر از خشم و غضبش ترسان بودیم، به عفو و رحمتش پناه مىبریم و اگر از عدالتش بیمناک شدیم، به فضل و کرمش پناهنده مى شویم.[پیام امام امیر المومنین علیه السلام؛ ج2؛ ص73]
زیرا عدل مرکبى است نگران کننده، در حالى که عفو مرکبى است آرام بخش و از خداوند تقاضا مى کنیم که مارا بر آن مرکب آرام بخش سوار کند تا آسوده خاطر به جوار قرب او نائل آییم و فارغ البال از مجازات هاى دردناک، در سایه لطفش قرار گیریم، و این همان مضمون جمله معروفى است که به عنوان دعا در نمازها و غیر نمازها خوانده مى شود: «إلهنا عاملنا بفضلک و لا تعاملنا بعدلک یا کریم».[پیام امام امیر المومنین علیه السلام؛ ج8؛ ص463]
لذا موازنه اى میان پاداش الهى و اعمال مؤمنان نیست، بلکه از آن افزون و بسیار برتر و بالاتر است، و در این مرحله همه جا با فضل او روبرو هستیم و در کیفرش با عدل او.[تفسیر نمونه؛ ج22؛ ص282]
ꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥ
«اقاله» چیست؟
«إقاله» از مادّه «قیل» (بر وزن سیل) به معناى هر نوع چشم پوشى اطلاق شده است.[پیام امام امیر المومنین علیه السلام؛ ج12؛ ص133]
ꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥ
خداوند بسیار توبه پذیر است
«توبه» در اصل به معنى بازگشت از گناه است (این در صورتى است که به شخص گنه کارى نسبت داده شود)، ولى در قرآن و روایات اسلامى بارها به خدا نسبت داده شده است، در این صورت به معنى بازگشت به رحمت است، همان رحمتى که به خاطر ارتکاب گناه از گنهکار سلب شده بود، پس از بازگشت او به خط عبادت و بندگى خدا، رحمت الهى به او باز مىگردد و به همین دلیل یکى از نام هاى خدا، «توّاب» (یعنى بسیاربازگشت کننده به رحمت یا بسیار توبه پذیر) است.[اخلاق در قرآن؛ ج1؛ ص219]
ꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥ
صد بار اگر توبه شکستی باز آی
ذکر وصف (توّاب) در قرآن کریم[«اِنَّهُ هُوَ التَّوّابُ الرَّحیم»؛(سوره بقره؛ آیۀ 37)] بصورت صیغه مبالغه، اشاره به این نکته است[پیام قرآن؛ ج4؛ ص372] که اگر بندهاى یک یا چند بار گناه کرد و توبه را شکست مأیوس از عفو و رحمت او نگردد، چرا که او توّاب یعنى بسیار توبه پذیر است.[پیام قرآن؛ ج4؛ ص 373]
بدیهی است هنگامى که انسان این در را به روى خود باز مى بینند، و دریاى رحمت الهى را به حکم توّاب بودن خداوند، مواج مشاهده مى کنند، در پى بازگشت و اصلاح و جبران خواهند بود، و این خود نردبان تکامل انسان محسوب مى شود.[پیام قرآن؛ ج4؛ ص 373]
ꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥꕤꕥ
رابطه گناه و بلا
بی تردید گناهان آثار تخریبى فراوانى دارند که نمى توان به سادگى از کنار آن گذشت،[داستان یاران: مجموعه بحث هاى تفسیرى حضرت آیت الله العظمى مکارم شیرازى (مدظله)، ص: 112] از جمله آنکه بر اثر انحراف از حق و ارتکاب گناه، مجازات و کیفر و بلا دامان انسان را مى گیرد.[تفسیر نمونه؛ ج6؛ ص325]
امام صادق علیه السلام در روایتی می فرماید: «هنگامى که چهار گناه شایع بشود چهار بلا دامنگیر مردم مى شود: هنگامى که «زنا» شایع شود زلزله ها آشکار مى گردد و هنگامى که مردم از دادن زکات امساک کنند مرگ ومیر در چهارپایان مى افتد و هنگامى که حاکمان در قضا ستم کنند آسمان از باریدن باران بازمى ایستد و هنگامى که پیمان ها شکسته شود مشرکان بر مسلمین پیروز مى شوند».[بحارالانوار، ج 76، ص 21، ح 13]،[پیام امام امیر المومنین علیه السلام؛ ج15؛ ص691]
همانگونه که در روایت ها نیز آمده است یکى از عوامل نزول بلا، شیوع برخى از گناهان بزرگ در میان مردم است؛ چنانچه در دعاى کمیل مى خوانیم: «اللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تُنْزِلُ الْبَلاءَ ...؛ بارالها! آن گناهان مرا بیامرز که موجب نزول بلا مى شود!».[پاسخ به پرسشهاى مذهبى؛ ص64]
مطالب مرتبط
