دعای فرج با صدای علی فانی (الهی عظم البلاء)

دعای فرج با صدای علی فانی (الهی عظم البلاء)

مرحوم شیخ عباس قمی قدس سره در کتاب شریف مفاتیح الجنان در مورد این دعا می‌گوید: کفعمی در بلد الامین می‌گوید: این دعای حضرت صاحب الامر امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است که تعلیم فرمود آن را به شخصی که محبوس بود پس خلاص شد.

ماجرای دعای فرج (الهی عظم البلاء)

در کتاب «الزام الناصب» چنین نقل شده است: شیخ جلیل امین الاسلام فضل بن حسن طبرسی رحمه الله مؤلف کتاب تفسیر «مجمع البیان» در کتاب «کنوز النجاح» گفته است: دعایی که حضرت امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به أباالحسن محمد بن أحمد بن أبی لیث - رحمت خدای متعال بر او باد - در شهر بغداد در مقابر قریش به او تعلیم داد و أبوالحسن از زندان از ترس کشتن به مقابر قریش پناه برده بود و به برکت این دعا، خداوند او را از کشته شدن نجات داد.

ابى الحسن محمّد بن احمد بن ابى الليث از ترس كشته شدن به مقابر قريش گريخته و پناه برده بود. پس به بركت خواندن اين دعا از كشته شدن نجات يافته است و وی گفته است كه آن حضرت به من تعليم نمود كه بگو:

متن دعای فرج (الهی عظم البلاء)

«اللَّهُمَّ عَظُمَ الْبَلَاءُ وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجَاءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطَاءُ وَ ضَاقَتِ الْأَرْضُ وَ مَنَعَتِ السَّمَاءُ وَ إِلَیْکَ یَا رَبِّ الْمُشْتَکَی وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّةِ وَ الرَّخَاءِ.
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أُولِی الْأَمْرِ الَّذِینَ فَرَضْتَ عَلَیْنَا طَاعَتَهُمْ فَعَرَّفْتَنَا بِذَلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنَّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عَاجِلًا کَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ.
یَا مُحَمَّدُ یَا عَلِیُّ اکْفِیَانِی فَإِنَّکُمَا کَافِیَایَ وَ انْصُرَانِی فَإِنَّکُمَا نَاصِرَایَ یَا مَوْلَایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی».

ترجمه دعای فرج (الهی عظم البلاء)

خدایا! بلا و مصایب ما بزرگ شد و بیچارگی ما بسی روشن و پرده از روی کار برداشته شد و امیدم ناامید شد و زمین (با همه پهناوری) بر ما تنگ آمد و آسمان، رحمتش را از ما منع کرد و تنها تویی یاور و معین ما و مرجع شکایت ما و یگانه اعتماد ما در هر سختی و آسانی بر لطف توست.

خدایا! درود فرست بر محمد و آل‌محمد که صاحب امر الهی (و مقام خلافت) هستند و بر ما اطاعتشان را واجب کردی و به واسطه این مطاع بودن مقامشان را به ما شناساندی، پس به حق منزلت و قدر آنها که به ما گشایشی نزدیک چون چشم بهم زدن یا زودتر عطا فرما!

ای محمد و ای علی! شما مرا کفایت کنید که شما کافی هستید و مرا یاری کنید که شما یاران منید. ای مولای من! ای صاحب الزمان! فریادرس فریادرس فریادرس، مرا دریاب مرا دریاب مرا دریاب.[یزدی حایری، علی‌، الزام الناصب فی إثبات الحجة الغائب (عجّل الله تعالی فرجه الشریف)‌، محقق و مصحح:عاشور، علی‌، ج۲، ص۴۳، مؤسسة الأعلمی‌، بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۲ق]

راوی گوید: همانا آن ‌حضرت وقتی به این فراز از دعا «یا صاحب الزمان» که رسید به سینه شریف خود اشاره کرد.

مرحوم محدث نوری گويد: ظاهر آن است كه مراد آن حضرت از اين اشارت اين باشد كه در وقت گفتن يا صاحب الزمان مرا بايد قصد نمود.(محدث نوری؛ نجم ثاقب؛ باب هفتم؛ حکایت ۲۴)

مطالب مرتبط :
ميلاد امام زمان عليه السلام - ویژه نامه منجی موجود
آغاز امامت امام مهدی علیه السلام - ویژه نامه خاتم الاوصیاء/9 ربیع الاول