۵ بیماری رایج در مناطق سیل زده (راهکارها و نکات پیشگیری)

۵ بیماری رایج در مناطق سیل زده (راهکارها و نکات پیشگیری)

سیل امروز هم با وجود پیشرفت امکانات یکی از حوادث غیرمترقبه طبیعی است که امکان رخداد آن در اغلب نقاط جهان امری دور از تصور نیست. علاوه بر خرابی ها و خساراتی که سیل به بار می آورد شیوع برخی ویروس ها، باکتری ها و قارچ ها و در نتیجه ابتلا به برخی بیماری ها در اثر بروز سیل در مناطق سیل زده امری گریز ناپذیر است. اگر منطقه زندگی شما دچار سیل شده درباره ۵ مورد از بیماری های رایج مناطق سیل زده که در روزهای بعد از وقوع سیل امکان ابتلا به آنها بسیار رایج است را از سایت پزشکی Health در سایت ضیاءالصالحین بخوانید.

۱- بیماری های روده و معده

از جمله بیماری های رایج در مناطق سیل زده بیماری های مربوط به معده و روده است. اگر چه این بیماری ها معمولا خطر چندانی ندارند و اغلب باعث اسهال و حالت تهوع می شوند. اما در صورت ادامه پیدا کردن این بیماری ها آب بدن کم شده و خطر بیماری جدی می شود.

سالمونلا، ای کولای، سیپتوسپوریدیوم و Giardia از جمله میکروب هایی هستند که آب سیلاب را آلوده کرده و سبب دردهای شکم، معده و روده می شوند. به گفته پزشکان Leptospirosis یک بیماری بالقوه مرگبار است که از طریق ادرار موش در آب پخش می شود و یک خطر بالقوه و جدی در مناطق سیل زده است. از جمله دیگر بیماری های رایج در مناطق سیل زده می توان به تیفوئید و وبا اشاره کرد. اگر در منطقه ای زندگی می کنید که دچار بحران سیل شده به هیچوجه از آب سیلاب استفاده نکنید. آب آشامیدنی را بیست دقیقه بجوشانید و برای آشامیدن و پخت و پز از آن آب استفاده کنید. با آب سیلاب حمام نکنید و در آن شنا نکنید.

۲- بیماری های پوستی

زمانی که شما در معرض سیل قرار می گیرید ممکن است تعادل تان را از دست بدهید، زمین بخورید یا با موانع برخورد کنید. در این صورت امکان بریدن و زخمی شدن اعضا بدن شما وجود دارد. در این شرایط آلودگی های آب سیلاب این زخم و بریدگی و جراحات را آلوده کرده و بدن شما در معرض باکتری های خطرناک قرار می گیرد. برخی از این باکتری های گوشت خوار هستند و مشکلات جدی پوستی برای فرد ایجاد می کنند.

حتی اگر در معرض سیل آسیب ندیده اید و در حال کمک رسانی هستید حتما از دستکش و چکمه استفاده کنید. علاوه بر این در صورت زخمی شدن قسمتی از بدن حتما در اولین فرصت زخم را شستشو داده، ضدعفونی و بانداژ کنید تا عفونت به بدن شما سرایت نکند. اگر نمی توانید از دیگران کمک بگیرید حتما خودتان این کار را انجام بدهید. اگر زخم مدت طولانی بهبود پیدا نکرد یا دچار تب و لرز یا علائم دیگری از عفونت شدید حتما در اولین فرصت به پزشک یا مراکز درمانی مراجعه کنید تا از بیماری های ناشی از زخم و بریدگی و عفونت زخم که از جمله بیماری های رایج در مناطق سیل زده هستند در امان بمانید.

۳- بیماری هایی که حشرات موذی ناقل آنها هستند

یکی دیگر از مشکلاتی که بعد از سیل و آب گرفتگی به وجود می آید جمع شدن حیوانات و حشرات موذی به خصوص پشه ها است. گاهی این پشه ها بسیار خطرناک هستند و عامل انتقال بیماری های رایج مناطق سیل زده مثل انواع بیماری عفونی و انواع تب می شوند. اما برای در امان ماندن از نیش این حشرات چه باید کرد. حتما لباس های پوشیده و آستین بلند بپوشید تا از نیش حشرات در امان باشید.

۴- هپاتیت A و E

اغلب افراد تصور می کنند بیماری هپاتیت در اثر استفاده سوزن مشترک در افراد معتاد یا رابطه جنسی منتقل می شود. اما حقیقت چیزی دیگری است. از جمله بیماری های رایج در مناطق سیل زده انواع هپاتیت است که از طریق غذا یا آب آلوده می تواند منتقل شود. هپاتیت نوع A و E به طور خاص در مناطق سیل زده می تواند یک خطر بالقوه محسوب شود. برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری ها حداقل کاری که می توانید انجام دهید استفاده از آب معدنی یا آب جوشیده و غذاهای کنسرو شده است.

۵- بیماری لژیونر

لژیونر نوعی از بیماری سینه پهلو (پنومونی) است که توسط باکتری های گرم منفی بی هوازی از سرده لژیونلا و بخصوص گونه «لژیونلا پنوموفیلا» شیوع پیدا می کند. علائم بالینی در گونه های دیگر معمولا خفیف و شبیه به آنفلوآنزا است ولی در گونه پنوموفیلا فرد مبتلا به سینه پهلوی حاد می شود.

زیستگاه باکتری در محیط های آبی است و معمولاً به صورت همزیست با آمیب زندگی می کند. در محیط مرطوب ۲۵ الی ۴۵ درجه سانتیگراد در خاک هم می تواند زنده بماند. باکتری لژیونلا در سیستم های آبرسانی، منابع آبی، سیستم های تهویه مرکزی، کولرهای آبی و رطوبت ساز ها و همچنین قسمت سونا در استخرهای شنا، می تواند جایگزین شود و از آن راه منتشر شود.

منبع آب آلوده، به صورت قطراتی که حامل باکتری لژیونلا هستند در هوا اسپری می شوند و به آنها «ائروسل» گفته می شود. بیماری از طریق استنشاق این قطرات و ورود آنها به سیستم تنفسی، منتقل می شود. انتقال انسان به انسان وجود ندارد. علائم شدیدتر و حادتر از سینه پهلوی معمولی است. تب، سرفه، بی حالی و درد و خستگی عضلانی از علائم عمده این بیماری هستند.. وجود خلط سینه و درد قفسه صدری و تندتپشی از جمله علائم جانبی بیماری است.

دلیل نامگذاری این بیماری شیوع و همه گیری آن در سال ۱۹۷۶ در فیلادلفیا است. در آن سال در همایشی که توسط سربازان قدیمی گروه لژیون آمریکایی در هتلی برگزار شده بود ۱۸۲ نفر به سینه پهلوی حاد مبتلا شدند که ۸۲ نفر آنها فوت کردند. در ژانویه ۱۹۷۷ عامل ایجادکننده این همه گیری مشخص شد و باکتری آن را «لژیونلا» و گونه را «لژیونلا پنوموفیلا» نامگذاری کردند.

لژیونر از جمله بیماری های رایج در مناطق سیل زده است و در صورت مشاهده علائم مربوط به آن که در بالا گفته شده حتما باید به پزشک مراجعه یا از نیروهای درمان امداد حاضر در محل کمک بگیرید.

حتما بخوانید: چطور در سیل زنده بمانیم /۲۶ توصیه (قبل، هنگام و بعد از سیل)

این نکات را حتما جدی بگیرید

خانم لیلا پاپلی یزدی، باستان شناس معاصر از زمان زلزله بم به مدت ۸ سال در این منطقه زندگی و به شکل تخصصی به مردم حادثه دیده کمک رسانی کرده است. توصیه های خانم پاپلی یزدی در زمان وقوع حوادث طبیعی و حادثه غم انگیز سیل اخیر برای پیشگیری از شیوع و ابتلا به بیماری های مختلف به شرح زیر است:

*بیماری های عفونی معمولا یک هفته بعد از بروز حوادث طبیعی مثل زلزله و سیل آغاز می شوند. اگر علائم شپش، شکم درد، اسهال، استفراغ، سرگیجه، بی حالی، عفونت واژینال (در زنان) و سوزش ادرار را احساس کردید حتما جدی بگیرید و به پزشک یا نیروهای امدادی بهداشت مراجعه کنید.

*دفع زباله در زمان وقوع سوانح طبیعی امری مهم و حساس است. زباله های مرطوب را حتما در چند کیسه زباله بریزید و گره بزنید. ریختن گنداب در آب جاری به سرعت باعث شیوع عفونت می شود.

*زباله های دارای شیرابه مثل قوطی کنسرو و تن ماهی را در چند کیسه زباله بگذارید و حتما گره بزنید. زباله ها را دور از آب جاری قرار دهید. برای زباله خشک یک کیسه زباله کافی است.

*آب جاری سیل یکی از عوامل شیوع و سرایت عفونت است. بنابراین هیچگونه زباله و وسیله آلوده را در معرض آب سیلاب قرار ندهید. در مناطقی که آب به گنداب تبدیل شده حتما راهی باز کنید تا آب گنداب به آب جاری بپیوندد. اگر گنداب در یک حفره کوچک است روی آن خاک بریزید.

*در نظر داشته باشید که افراد در معرض آسیب هایی مثل زلزله و سیل بسیار آسیب پذیر هستند و معمولا حافظه شان برای موارد مختلف یاری نمی کند. اگر نیروی امدادگر هستید حتما از افراد حادثه دیده دائم بپرسید و یادآوری کنید که آیا دست ها را شسته اند؟ ژل ضدعفونی استفاده کرده اند؟ لباس زیر خود را عوض کرده اند؟ این حالات در هفته دوم حادثه شدیدتر می شود و فرد نسبت به خود یک حالت دفاعی و خودتخریبی پیدا می کند. به جای دلداری دادن بهتر است موارد مهم را یادآوری کنید.

*در مناطقی که دام ها کشته شده یا زیر آوار مانده اند حتما باید روی لاشه دام ها آهک و سپس خاک ریخته شود. اگر بیرون آوردن لاشه دام ها ممکن نیست روی آوارها و اطراف آوار آهک بپاشید. آهک یک ماده بسیار حیاتی در مناطق حادثه دیده است که معمولا بردن آن به این مناطق فراموش می شود.

*در مورد دفع مدفوع به افراد به خصوص بچه ها باید آموزش داده شود. مدفوع نباید در مکان های باز رها شود. به مدفوع دست نزنند و در کنار آب های جاری اجابت مزاج انجام نشود.

*افرادی که برای کمک رسانی و امداد به این مناطق اعزام می شوند بهتر است در صورت امکان اجاق های کوچک تک شعله همراه خود ببرند. اگر نیاز است از آب جاری لوله کشی مصرف کنند حتما برای حمام یا شستن دست ها آب را بجوشانند.

*معمولا بعد از وقوع حوادث طبیعی به خصوص در مناطق روستایی «شپش» شایع می شود. باید به زن ها آموزش داده شود که روسری ها را در معرض آفتاب قرار بدهند. موها را باز کرده و شانه بزنند. بهتر است موی بچه ها را کوتاه کنند. هر گونه خارش یا مشاهده شپش باید جدی گرفته شود. به افراد یادآوری کنید که درزهای لباس ها را چک کنند. زن ها باید دائم روسری ها را عوض کنند و دائم یک روسری به سر نداشته باشند.