دوست یابی و انتخاب دوست در قرآن

دوست یابی و انتخاب دوست در قرآن

یکی از انتخاب های سخت ــ علیرغم این که به نظر نمی رسد ــ در این دنیا دوست یابی است، که تاثیر زیادی در دنیا و آخرت انسان می گذارد. چنان که یکی از حسرت های افراد زیان کار در قیامت، حسرت بر انتخاب دوست بد است  و نیز یکی از گفتگوهای بهشتیان در مورد رهایی از دست دوست و همنشین بد است.

پیشنهادی: تأثیر مؤانست و همنشينی با اشخاص بد

قرآن در ضمن گفتگوی بهشتیان می گوید که یک انسان بهشتی  از وجود کسی (دوست یا همکار یا همکلاس و...) می گوید که همنشینی با او سبب جهنمی شدن او می شد. سپس او با دوستان بهشتی اش به آن شخص در جهنم نگاه کرده و می گوید: «وَ لَوْ لَا نِعْمَةُ رَبىّ‏ لَکُنتُ مِنَ الْمُحْضَرِینَ؛ و اگر نعمت پروردگارم نبود، من نیز از احضارشدگان (در دوزخ) بودم!»[1]

در آیات دیگر قرآن از حسرت بی فایده برخی افراد در جهان آخرت سخن به میان آمده است: «یا وَیْلَتى‏ لَیْتَنی‏ لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَلیلاً؛ اى واى بر من، کاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نکرده بودم!»[2] چه بسا انسان در این دنیا نداند که رفیق او چه سرنوشت بدی را در قیامت برای او رقم می زند؛ ولی واقعیت این است همان گونه که دوست انسان سبب گمراهی در این دنیا می شود(دوست معتاد، دزد و...) سبب گمراهی و خواری قیامت نیز خواهد شد.

کسانی که با دوستان خود در هر فرصتی می نشینند و مثل دوستان آلوده اشان، دائم سرشان در موبایل و فیلم های غیراخلاقی است و چشمشان نیز دنبال ناموس مردم است و نظایر آن، روزی متوجه خواهند شد که: «اى واى بر ما! این چه کتابى است که هیچ عمل کوچک و بزرگى را فرونگذاشته مگر اینکه آن را به شمار آورده است؟! و (این در حالى است که) همه اعمال خود را حاضر مى‏ بینند؛ و پروردگارت به هیچ کس ستم نمى ‏کند.»[3]

نکته مهم: دوست یابی و انتخاب دوست یک موضوع ساده، ولی حیاتی است. مثل آب که ساده و عادی و در دسترس همگان، ولی حیاتی است. حیاتی بودن آب  به این است که اگر از دسترس خارج شود و یا آلوده باشد، برای انسان دردآور و حتی کشنده است؛ انتخاب دوست نیز همین است؛ اگر خدای ناکرده دوست انسان، بد و آلوده باشد، هم چنان که در این دنیا برای انسان تبعات دردناکی دارد، در آن دنیا نیز تبعات دردناکی دارد.

پی نوشت:
1ــ سوره صافات/ آیه 57.
2ــ سوره فرقان/ آیه 28.
3ــ سوره کهف/ آیه 49.