دستاورد ورزشی انقلاب ؛ ظلم ستیزی

دستاورد ورزشی انقلاب ؛ ظلم ستیزی

یکی از دستاوردهای انقلاب اسلامی ایران، علیرغم سمپاشی مغرضان خارجی و داخلی، مقابله با ظالمان و مستکبران جهانی در میادین مختلف است؛ یکی از این میادین، میدان ورزش است، که ورزشکاران ایرانی با غیرت مسلمانی خویش و برای حمایت از ملت مظلوم فلسطین از رویارویی با ورزشکاران رژیم صهیونیستی منصرف می شوند.

این روزها خبر رویارو نشدن کاراته باز ایرانی با حریف رژیم صهیونیستی، رسانه ای شد.[1] خبری که حاکی از ریشه دوانیدن این دستاورد ورزشی انقلاب ، در بین ورزشکاران دلاور ایرانی دارد. ورزشکارانی که سفارش مولی الموحدین علی(علیه السلام) ــ آن یاور مظلومان ــ را به گوش جان شنیده اند و به آن عمل می کنند. آن حضرت می فرمایند: «اوصيكُما بِتَقْوَى اللّه‏... وَ كونا لِلظّالِمِ خَصْما وَ لِلْمَظْلومِ عَوْنا؛ شما را سفارش مى ‏كنم به تقواى الهى... و دشمن ظالم و ياور مظلوم باشيد.»[2] پیام این حدیث برای انقلاب ما (و برای تمام مسلمانان)، دشمن بودن با مستکبران و ظالمانی مثل رژیم سفاک صهیونیستی، و یار و یاور بودن برای فلسطینیان مظلوم است.

در اینجا لازم است به دو نکته اشاره کنیم:

نکته اول: حتی اگر افراد مغرض، کاری به فلسطین نداشته باشند، باید نسبت به مبارزه با رژیم کودک کش صهیونیستی، حساس باشند و بهانه نکنند که ما چرا از رویارویی ورزشی با آنها منصرف می شویم؟ آیا این کار ارزش دارد؟ آری برای کسی که غاصبان صهیونیست را دشمن بداند، ارزش دارد.

نکته دوم: بهانه مغرضان این است که فلسطینیان اهل سنت هستند؛ در حالی که اغلب آنها سنگ اروپای مسیحی و آمریکا را به سینه می زنند و به کسی اجازه نقد به کار خود را نیز نمی دهند. مغرضان دفاع از فلسطین غافل از این حدیث رسول  اکرم (صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله) هستند که برای مظلوم ــ حتی اگر کافر باشدــ ( در حالی که فلسطینیان مسلمان هستند) جایگاهی قائل است: «اِتَّقوا دَعْوَةَ الْمَظْلومِ و َإنْ كانَ كافِرا فَإِنَّها لَيْسَ دونَها حِجابٌ؛ از نفرين مظلوم بترسيد اگر چه كافر باشد، زيرا در برابر نفرين مظلوم پرده و مانعى نيست.»[3]

خدایا! انقلاب اسلامی ما را در دفاع از مظلومان جهان (علی الخصوص فلسطین) و مبارزه با ظالمان جهانی (آمریکا و رژیم غاصب صهیونیستی) در همه زمینه ها (از جمله ورزش) یاری بفرما. آمین.

پی نوشت:
1ــ کلیک کنید
2ــ  نهج البلاغه (صبحی صالح) ص 421 ، از نامه 47.
3ــ  نهج الفصاحه ص 164 ، ح 48.