فرهنگی به اسم قناعت
یک روز بعد از روز کارگر، روز معلم است. قشری که کارش تقویت فرهنگ، و بالنده کردن آن است. به جرات می توان گفت کار فرهنگی معلمان، چه بسا از کار اقتصادی کارگران مهم تر باشد؛ زیرا که فرهنگ به تمام شئونات جامعه اسلامی (از جمله اقتصادی) جهت می دهد.
در سال های اخیر کشور ما کم و بیش گرفتار مشکلات اقتصادی است. اما نقش فرهنگ در این میان، نقش ویژه ایست و می تواند بر اقتصاد تاثیر بسزایی بگذارد؛ مثلا فرهنگ درست مصرف کردن، که در آموزه های دینی ما قناعت نام دارد، اثرات تعیین کننده ای بر اقتصاد دارد. حضرت علی (علیه السلام) در حدیث گرانسنگی می فرمایند: «القناعة مال لا ينفد؛ قناعت گنجیست که تمام نمی شود.»[1] فرهنگ قناعت را خیلی از افراد در زندگی خود لمس کرده اند و در مقابل، خیلی از افراد ــ به زعم خود ــ با دست و دل بازی، زندگی نامطلوبی را برای خود رقم زده اند.
همان گونه که فرهنگ درست مصرف کردن بر اقتصاد شخص (و به تبع آن خانواده) تاثیر فوق العاده ای دارد، بر زندگی اجتماعی (شهر و کشور) به مراتب تاثیر گذارتر است. اگر کشور ما طبق اقتصاد مقاومتی ــ که قناعت کردن منابع مادی نیز در دل آن است ــ پیش برود، طبعا(إن شاءالله) به اقتصاد پویا و مورد نظر خواهد رسید؛ ولی اگر خدای ناکرده گرفتار موازی کاری و عدم برنامه ریزی درست در مصرف منابع شود، طبعا به نقطه ی مطلوب نخواهد رسید.
متاسفانه اقتصاد مقاومتی در حد بخشنامه و کاغذ بازی مانده است و در بخش هایی با صرف منابع در جهت واردات کالاهایی که مشابه داخلی دارند (ولخرجی و دلال بازی و عدم قناعت در منابع)، چرخیدن چرخ های اقتصاد کشور با مشکل مواجه شده است؛ و متاسفانه ارزش کار کارگران و تولید کنندگان ایرانی، دانسته نشده است.
سخن آخر این که؛ رعایت کردن فرهنگ ( فرهنگ قناعت) در جهت دهی مسائل اقتصادی تاثیر بسیاری دارد. این فرهنگ از طریق آموزش و پرورش قابل تقویت و نهادینه شدن است؛ مثل درست مصرف کردن آب و برق و انرژی و...
پی نوشت:
1ــ روضة الواعظين و بصيرة المتعظين (ط - القديمة) / ج2 / 454.
مطالب مرتبط
