نوروز؛ صله رحم ، آشتی کنان

نوروز؛ صله رحم ، آشتی کنان

عید نوروز یکی از آن فرصت های ناب است که در میان ما ایرانیان به فرصتی برای رفع کدورت های احتمالی، و نیز ازدیاد محبت تبدیل شده است. همچنان که مولی الموحدین امام علی (علیه السلام) بر محبت آور بودن صله رحم تاکید می کنند: «صِلَةُ الرَّحِمِ توجِبُ المَحَبَّةَ؛ صله رحم محبّت آور است.»[1] اما با وجود این، دورهمی و شب نشینی و صلــه رحـــم، نباید موقتی باشد. به عبارت دیگر، صله رحم باید در اوقات دیگر سال باشد؛ اما در نوروز شدیدتر.

گر چه مردم در عید نوروز، مشغله کاری کمتری دارند و می توانند با خیال راحت به خانه فامیل و بستگان سر بزنند؛ و یا با ماشین شخصی از شهر خود به مقصد شهرهای بستگان حرکت کنند؛ اما نباید از یاد ببریم که صله رحم، فقط مختص به سرکشی نیست (هر چند افضل این است) و می توان با تلفن و پیامک و غیره، جویای حال یکدیگر شد. امام صادق (علیه السلام) در این زمینه می فرمایند: «صله رحم نماييد و به برادران (دينى) خود نيكى كنيد، هر چند با سلام كردن خوب و يا جواب سلام خوب باشد.»[2] طبق این حدیث، صله رحم بسته به موقعیت می تواند یک احوالپرسی ساده باشد؛ که در زمان ما می توان از طریق پیامک و تلفن و غیره، این احوالپرسی را بجا آورد.

نکته: هر کاری که با اخلاص بیشتری انجام شود، ماندگاری بهتری خواهد داشت. صله رحم نیز همین گونه است. بنابراین اگر کسی به خاطر ارزش دینی صله رحم، در عید نوروز و مانند آن، به دیدن اقوام وآشنایان برود، غالبا در بقیه ایام سال نسبت به انجام صله رحم (لااقل با تلفن کردن) اهتمام خواهد داشت و کسی که به خاطر تفریح و خوشگذرانی و جوّ عید نوروز به دیدن اقوام برود (چشم و هم چشمی با برادر و خواهر)، هر چند این هم ارزش دارد، اما طبعا پایداری کمتری دارد.

پی نوشت:
1ــــــ شرح آقا جمال الدین خوانساری بر غرر الحکم و درر الکلم ج4، ص209، ح5825.
2ـــــ كافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 157.