مال کافی بهتر از مال زیاد است
داستانی از پیغمبر اکرم صلى اللّٰه عليه و آله و سلم آمده است. حضرت در بیابانی عبور می فرمودند. از متن روایت، به دست می آید که عدّه ای از اصحاب هم در خدمتشان بودند. رسیدند به کسی که رمه داشت. حضرت از او طلب یک مقدار شیر کردند. آن طرف هم گفت: شیرهایی که در پستان این حیوانات هست، یک مقدار مال صبح است. بعد هم برای ظهر است و شب و امثال این حرف ها و به اصطلاح ما معذرت خواهی کرد. حضرت دعا کرد که خدایا! اینکه به سوی مال است، مال به او بده!
حضرت تشریف آوردند و برخوردند به دیگری و از او تقاضا کردند. او بلافاصله رفت و شیری را که در پستان شتر بود دوشید و آورد و همه را خدمت پیغمبر صلى اللّٰه عليه و آله و سلم گذاشت. یک رأس هم گوسفند داشت که آورد گذاشت و گفت: این هم تقدیم به شما. بعد گفت: غیر از این هم ندارم. حضرت برای او دعا کردند: خدایا! به مقدار کفاف به این بده!
اصحاب رو کردند به حضرت و گفتند: یا رسول الله! این چه دعایی بود شما برای او کردید؟ کفاف چیه؟ این جمله را در ذیل این روایت نقل می کنند، به ذهنم این است که «سید نعمت الله جزایری» در الأنوارالنعمانیه این روایت را نقل می کند، در وسائل هم این جمله می باشد، که حضرت در ذیل این روایت می فرماید:«مَا قَلَّ وَ كَفَی خَیرٌ مِمَّا كَثُرَ وَ أَلْهَی»؛ کم باشد و کفایت کند، بهتر است از اینکه زیاد باشد و انسان را وابسته کند. بعد در ذیلش یک دعا هم برای خودشان و اهل بیتشان فرمودند:«اللَّهُمَّ ارْزُقْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ الْكَفَاف»[1]؛ پروردگارا! روزی فرما برای من و اهلبیتم در حدّ کفاف و مقدار کافی.
«مَا قَلَّ وَ كَفَی خَیرٌ مِمَّا كَثُرَ وَ أَلْهَی»؛ یعنی مال کافی و کم، بهتر است از اینکه زیاد باشد و انسان را وابسته کند.
پی نوشت:
[1]الكافی، ج 2، ص140 و 141- بحارالأنوار، ج69، ص 61- وسائل الشیعه، ج16، ص 18.
مطالب مرتبط
