دکتر محمد قریب بنیانگذار طب نوین اطفال در ایران
مرحوم دکتر محمد قریب در سال 1288 شمسی در یک خانواده مذهبی در تهران متولد شد. پدرش علی اصغر (رحمه الله) از مردم گرکان از توابع آشتیان بود.
دکتر قریب دوران ابتدایی را در دبستان سیروس و متوسطه را در دارالفنون گذرانید. وی در سال 1306 شمسی در زمره اولین گروه دانشجویان ایرانی بودند که برای ادامه تحصیل در رشته پزشکی به فرانسه رفتند. وی در پایان سال اول در شهر رن فرانسه موفق به دریافت جایزه لابراتور تشریح دانشکده پزشکی شد. وی در سال 1314 شمسی نخستین ایرانی بود که توانست در کنکور انترنی بیمارستان پاریس موفق شود. رساله دکترای خود را تحت عنوان « وقفه تنفسی شیرخواران » با درجه بسیار خوب گذرانید.
دکتر محمد قریب در سال 1315 شمسی با دوشیزه زهرا قریب ، دختر مرحوم آقا میرزا عبدالعظیم خان قریب ازدواج کرد و نتیجه این پیوند مبارک دو پسر و دو دختر می باشد. پسران ایشان به پزشکی اشتغال دارند. ازدواج نموده و در سال 1317 شمسی به ایران بازگشت. پس از طی نمودن دوره سربازی در سال 1319 شمسی بعنوان دانشیار طب اطفال در دانشگاه به فعالیت علمی مشغول گردید. ایشان ابتدا در بیمارستان رازی به اداره بخش اطفال مشغول شد و بعد از آن به بیمارستان هزار تختخوابی آمد و در آن بخش اطفال را دایر نمود. وی در سال 1319 شمسی کتاب بیماریهای کودکان را به چاپ رساند و در سال 1335 شمسی با همکاری آقای دکتر اهری آن را با اصلاحات جدید تجدید چاپ نمود.
از مهمترین اقدامات ایشان بنیانگذاری و تأسیس اولین بیمارستان تخصصی کودکان یعنی بیمارستان مرکز طبی کودکان به همراه دکتر اهری بود که ایشان این اقدام را در زمان بازنشستگی خود انجام دادند
دکتر قریب در سال 1321 شمسی به دریافت نشان عالی دولت فرانسه شد و در سال 1350 شمسی به عضویت هیئت مدیره انجمن بین المللی بیماریهای کودکان در آمد. همچنین در آخرین سالهای عمر وی موفق به نشان درجه اول فرهنگ از وزارت آموزش و پرورش شد.
وی در طول سالهای فعالیت علمی خود در کنگره های مختلف بین المللی در کشورهای مختلف از جمله فرانسه، آمریکا، کانادا، ژاپن، ترکیه و اتریش شد و عضویت چندین مجمع علمی بین المللی را برعهده داشت. ایشان اولین تعویض خون را در ایران انجام دادند و از بنیانگذاران انتقال خون در ایران بودند.
از مهمترین اقدامات ایشان بنیانگذاری و تأسیس اولین بیمارستان تخصصی کودکان یعنی بیمارستان مرکز طبی کودکان به همراه دکتر اهری بود که ایشان این اقدام را در زمان بازنشستگی خود انجام دادند. آنچه دکتر محمد قریب را شاخص می نمود هوش سرشار، علاقه به فراگیری ، قدرت کار و استقامت در مقابل مشکلات بود.
کلاس درس استاد که تقریبا همیشه بر بالین بیمار بود، در نوع خود مکتبی از پیشرفته ترین روشهای علمی کنونی به شمار می رفت. استاد شاگرد را در برابر بیمار و مسایل وی قرار می داد، وی را به تفکر و تعقل و سخن گفتن وا می داشت و سپس راهنمایی می نمود.
مرحوم دکتر قریب در حین فعالیت علمی فعالیت سیاسی و اجتماعی نیز داشت به گونه ای که بارها در کلاس درس به اقدامات رژیم انتقاد نموده و پس از واقعه 28 مرداد 32 نیز بدنبال امضاء یک بیانیه به همراه 10 تن دیگر از اعضاء هیئت علمی دانشگاه مانند مهندس بازرگان، دکتر سحابی و دکتر نعمت الهی به دستور شاه از دانشگاه اخراج شدند که این موضوع باعث افزایش محبوبیت ایشان در بین دانشجویان و جامعه دانشگاهی شد.
مرحوم دکتر قریب در سال 1351 شمسی به هماچوری (دفع خون از دستگاه ادراری) مبتلا شدند که بعدها تشخیص کانسر مثانه داده شد و اقدامات درمانی انجام شده در ایران و آمریکا تأثیر چندانی بر بیماری ایشان نداشته و سرانجام در روز سه شنبه اول بهمن ماه 1353 شمسی در بیمارستان مرکز طبی کودکان محل خدمت خود دار فانی را وداع گفت و طبق وصیت خودشان در قبرستان شیخان قم به خاک سپرده شدند. برای مراسم تدفین دکتر محمد قریب ، آیت الله گلپایگانی نماز ایشان را قرائت فرمودند. از جمله شاگردان ایشان می توان به دکتر ولایتی وزیر امور خارجه سابق اشاره کرد. روزگار قریب نام مجموعه تلویزیونی است که کیانوش عیاری درباره زندگی دکتر محمد قریب ساخته است.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
منابع :
مرکز طبی کودکان
سایت پروفسور سلطان زاده
پایگاه عصر ایران
به نقل از راسخون
