تهدید و تطمیع؛ دام دشمنان دین و بشریت

تهدید و تطمیع :

یکی از راههای دشمنان دین و قرآن و انسانیت برای کمرنگ کردن دین و ارزش های ناب دینی، استفاده از روش « تهدید و تطمیع » است. روشی  که در جریان حاثه کربلا از آن استفاده شد و اینک نیز در راس برنامه های دنیای استکبار است.

در جریان حادثه کربلا، خیلی از افراد گرفتار دام تهدید و تطمیع شدند؛ اما شاید عمر سعد ازهمه آنها شاخص تر باشد زیرا که فرمانده لشکر کوفیان ملعون بر ضد اباعبدالله (علیه السلام) و یاران با وفای ایشان بود و درروز عاشورا گفت: «نزد امیر شهادت دهید که من نخستین کسی بودم که به سوی حسین (علیه السلام) تیر انداختم»[1] این انسان فاسق که به طمع ملک ری به جنگ امام حسین (علیه السلام) آمده بود (تطمیع)؛ مردد بود که آیا امام را بکشد یا فکر ملک ری را از سر بدر کند[2] تا بالاخره اینکه ابن زیاد ملعون، شمر را مامور کرد که به کربلا برو و اگر عمر سعد در جنگ جدیت به خرج نداد، گردنش را بزن (تهدید)[3] و اینگونه شد که عمر سعد دنیا و آخرت خود را بر سر هیچ و پوچ باخت و در دام تهدید و تطمیع یزیدیان افتاد.

تهدید و تطمیع ادامه دارد...

در دوران ما نیز دنیای استکباری برای پیش بردن اهداف ضد دینی و ضد بشری خود از روش تهدید و تطمیع استفاده می کنند؛ مثلا دولت زورگوی آمریکا برای مقابله با ایران از روش تهدید و تطمیع استفاده می نماید و دولت های منطقه را با وعده های پوچ (تطمیع) در مقابل ایران قرار می دهد (تعلق جزایر سه گانه به آنها و...) و در عین حال آنها را به انحاء مختلف تهدید می کند که شما را خواهیم دوشید و غیره.

پیشنهادی: نجات بشریت رمز جاودانگی‌ حماسه‌ عاشورا

پی نوشت:
1ـــ لهوف با ترجمه عقیقی بخشایشی، ص127.
2ــ کشف الغمه، ترجمه وشرح زواره ای، ج2 ص227.
3ــ نخستین گزارش مستند از حادثه کربلا، ابی مخنف، ص 127.