محال است مومن گناه را دوست داشته باشد! / حجت الاسلام فرحزاد

در این قطعه ویدئویی سخنرانی کوتاه و دلنشین استاد حجت الاسلام فرحزاد را با عنوان "محال است مومن گناه را دوست داشته باشد!" ببینید و بشنوید.

محال است مومن گناه را دوست داشته باشد! / حجت الاسلام فرحزاد

مومنان حقیقی در بدترین حالت ممکن، نیز دست از خدا و اولیای خدا بر نمی دارند؛ اگر کسی در نهاد خود محب خدا و دشمن دشمنان خدا بود، اهل نجات است، ولی اگر بدی هم داشت این اعمال ظاهری است و قطعا این اعمال از او جدا خواهد شد.

در روایات بیان شده است که اگر می خواهید ببینید که خداوند تو را دوست دارد به دلت نگاه کن که اگر اهل طاعت را دوست داری و اهل معصیت را دشمن می داری، در جمع خوبان هستی و خداوند نیز تو را دوست دارد؛ اگر این قضیه برعکس شد، قطعا خدا نیز انسان را دوست ندارد.
سررشته اهل خیر و عباد الهی پیامبر و اهل بیت (علیهم السلام) هستند و اگر کسی پیامبر و ائمه علیهم السلام را دوست داشت قطعا اهل نجات است و اگر کسی شیاطین را دوست داشت از نجات یافتگان نخواهد بود.
ائمه علیهم السلام بیان کردند که اگر کسی در دین داری دنبال امام جائر می رود یعنی کسی که از طرف خدا نیست را تبعیت می کند، اهل ایمان نیست؛ اگر کسی دنبال امام عادل می رود ممکن است بدی هایی نیز داشته باشد، ولی این تبعیت این بدی ها را می پوشاند و در نهایت اهل نجات خواهد بود.
در روایات اهل بیت (علیهم السلام) بیان شده است که مومن اهل گناه نیست ولی ممکن است لغزش داشته باشد؛ این مساله یعنی اینکه یک مومن هیچگاه سرشت خود را با گناه گره نمی زند ولی عده ای هستند که اهل گناه هستند و گناه نیز سلیقه آنها است که این افراد از دایره مومنان خارج هستند.
سرشت انسان مسیر ما را محدود می کند، زیرا اگر سرشت انسان بد شد مسیر بندگی انسان را سخت می کند؛ اختلاط بین خیر و شر در این دنیا باعث می شود که مومنان به لغزش بیفتند؛ در بهشت تمام این لغزش ها از بین خواهد رفت.
علامت ایمان آن است که انسان در معصیت های کوچک بی تفاوت نیست و در معاصی اصرار ندارد؛ تکرار سیئه گناه کبیره است؛ انسانی که از سیئه خود پشیمان نیست در واقع گناه کبیره انجام داده است.