عظمتی کاذب به اسم ترقی

همواره بعد از انقلاب اسلامی، دشمان در پی این بودند که دستاوردهای انقلاب را با زمان پهلوی ها مقایسه کرده و قبل از انقلاب را با عظمت جلوه دهند. متاسفانه عده ای روشنفکرنما نیز با آنها همنوا شده و چنان از پهلوی ها می گویند که اقدامات مخرب آنها توجیه و حتی ستایش می شود. این روزها 21 تیر است و سالگرد کشتار مسجد گوهرشاد در تیرماه 1314، کشتاری که به دست ایادی رضاخان میرپنج مزدور انجام شد. رضاخانی که می خواست مجد و عظمت را با تغییر لباس به ایران بیاورد اما زهی خیال باطل...
 بنیانگذار نظام اسلامی ایران، حضرت روح الله (قدس الله سره) در تحلیل عظمت کذایی رضاخان می فرمایند: «آن روز که کلاه پهلوی سر آن ها گذاشتند، همه می گفتند: مملکت باید شعار ملی داشته باشد، استقلال در پوشش، دلیل استقلال مملکت و حافظ آن است. چند روز بعد، کلاه لگنی [شاپو] گذاشتند سر آن ها، یک دفعه حرف ها عوض شد. گفتند: ما با اجانب مراوده داریم. باید همه هم شکل باشیم تا در جهان با عظمت باشیم. مملکتی که با کلاه برای خود عظمت درست می کند (یا برایش درست می کنند)، هر روزی کلاهش را ربودند، عظمتش را هم می برند.»[1]
آن عظمت کذایی رضاخانی، همانگونه که رهبر فقید انقلاب به خوبی تحلیل کرده اند، چون وارداتی و ضد دینی و بی محتوا بود، ارزشی نداشت و همانظور که روزی برای ایران عظمت درست کردند، یک روز با برداشتن رضاخان پهلوی، عظمت دروغین را از او و ایران گرفتند. زیرا عظمتی که با اقدامات ضد دینی بدست بیاید[2] عظمت نیست؛ بلکه توهّم عظمت است. بنابراین ما عظمتی را می خواهیم که با تکیه بر دین و ارزش های الهی به دست می آید. (اقتدار موشکی و غیره)
 البته کسی منکر بعضی اقدامات به ظاهر مترقیانه رضاخان نمی شود(ارتش منظم و مانند این) اما اینها در واقع پاذل جاه طلبی رضاخان بود و برای خاطر ایران نبود و آن اقدامات برای ایران نیز نتوانست مثمر ثمر شود.

پی نوشت:
1ــ کلیک کنید
2ـــ نساء/139: «همان كسانى كه كافران را به جاى مؤمنان سرپرست و دوست خود مى‏ گيرند؛ آيا عزت و قدرت را نزد آنان مى‏ طلبند.»