ولادت امام حسین (علیه السلام)

روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت ⁽¹⁾ دومین فرزند برومند حضرت علی و فاطمه (علیهما السلام)، که درود خدا بر ایشان باد، در خانه ی وحی و ولایت، چشم به جهان گشود.
چون خبر ولادتش به پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) رسید، به خانه ی حضرت علی و فاطمه (علیهما السلام) آمد و اسماء ⁽²⁾ را فرمود تا کودکش را بیاورد. اسماء او را در پارچه یی سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) برد، آن گرامی به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت ⁽³⁾.
به روزهای اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش، امین وحی الهی، جبرئیل، فرود آمد و گفت:
سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا، این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون «شبیر» ⁽⁴⁾ که به عربی «حسین » خوانده می شود، نام بگذار. ⁽⁵⁾ چون علی (علیه السلام) برای تو بسان هارون برای موسی بن عمران (علیهما السلام) است جز آنکه تو خاتم پیغمبران هستی.
و به این ترتیب نام پر عظمت «حسین » از جانب پروردگار، برای دومین فرزند فاطمه (سلام الله علیها) انتخاب شد.
به روز هفتم ولادتش، فاطمه ی زهراء (سلام الله علیها) که سلام خداوند بر او باد، گوسفندی را برای فرزندش به عنوان عقیقه ⁽⁶⁾ کشت، و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موی سر او نقره صدقه داد. ⁽⁷⁾
حسین (علیه السلام) و پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)
از ولادت حسین بن علی (علیهما السلام) که در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) که شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد،  مردم از اظهار محبت و لطفی که پیامبر راستین اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) در باره ی حسین (علیه السلام) ابراز می داشت، به بزرگواری و مقام شامخ پیشوای سوم آگاه شدند.
سلمان فارسی می گوید: دیدم که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) حسین (علیه السلام) را بر زانوی خویش نهاده او را می بوسید و می فرمود:
تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانی، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستی، تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجت های خدایی که نه نفرند و خاتم ایشان، قائم ایشان امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می باشد. ⁽⁸⁾
انس بن مالک روایت می کند:
وقتی از پیامبر پرسیدند کدامیک از اهل بیت (علیهم السلام) خود را بیشتر دوست می داری، فرمود: حسن و حسین (علیهما السلام) را،  ⁽⁹⁾ بارها رسول گرامی حسن و حسین (علیهما السلام) را به سینه می فشرد و آنان را می بویید و می بوسید. ⁽¹⁰⁾
ابو هریره که از مزدوران معاویه و از دشمنان خاندان امامت است در عین حال اعتراف می کند که:
رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) را دیدم که حسن و حسین (علیهما السلام) را بر شانه های خویش نشانده بود و به سوی ما می آمد، وقتی به ما رسید فرمود:  هر کس این دو فرزندم را دوست بدارد مرا دوست داشته و هر که با آنان دشمنی ورزد با من دشمنی نموده است. ⁽¹¹⁾
عالی ترین، صمیمی ترین و گویاترین رابطه ی معنوی و ملکوتی بین پیامبر و حسین را می توان در این جمله ی رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) خواند که فرمود: حسین از من و من از حسینم. ⁽¹²⁾

منبع:  پیشوای سوم - حضرت امام حسین (علیه السلام) , هیئت تحریریه مؤسسه در راه حق-به نقل از حوزه نت
--------------------
پی نوشتها:
1- در سال و ماه و روز ولادت امام حسین (علیه السلام) اقوال دیگری هم گفته شده است، ولی ما قول مشهور بین شیعه را نقل کردیم.ر.به. ک.اعلام الوری طبرسی ص 213.
2- احتمال دارد منظور از اسماء، دختر یزید بن سکن انصاری باشد.ر.به.ک.اعیان الشیعه جزء 11 ص 167.
3- امالی شیخ طوسی ج 1 ص 377.
4- شبر بر وزن حسن و شبیر بر وزن حسین و مشبر بر وزن محسن نام پسران هارون بوده است و پیغمبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) فرزندان خود حسن و حسین و محسن را به این سه نام نامیده است- تاج العروس ج 3 ص 389، این سه کلمه در زبان عبری همان معنی را دارد که حسن و حسین و محسن در زبان عربی دارد- لسان العرب ج 6 ص 60.
5- معانی الاخبار ص 57.
6- در منابع اسلامی در باره ی عقیقه سفارش فراوان شده و برای سلامتی فرزند بسیار مؤثر دانسته شده است، ر.به.ک.وسائل الشیعه ج 15 ص 143 به بعد.
7- کافی ج 6 ص 33.
8- مقتل خوارزمی ج 1 ص 146- کمال الدین صدوق ص 152.
9- سنن ترمذی ج 5 ص 323.
10- ذخائر العقبی ص 122.
11- الاصابه ج 11 ص 330.
12- سنن ترمذی ج 5 ص 324- در این قسمت روایاتی که در کتابهای اهل تسنن آمده است نقل شد تا برای آنها هم سندیت داشته باشد.