ازدواج با زنان اسیر

سؤال: چرا در زمانی که زنان اسیران همه زنان شوهردار هستند آیه ای نازل می شود که زنان شوهرداری که در جنگ به اسارت گرفته شدند بر جنگ جویان حلال می شود؟
جواب: ازدواج با زنان شوهردار در شرع مقدس اسلام حرام است. از این دسته فقط زنان اسیر شده، با شرایطی مستثنا شده اند.
خدای متعال نکاح زنان اسیر شده از کفار را براى مسلمانان بعد از برائت و طاهر بودن رحِمش از شوهر اول حلال نموده است. به عبارت دیگر، اگر زن کافری که شوهر دارد به دست مسلمانان اسیر شده باشد - چون زن، همین که اسیر شد مملوک می شود - پیوند ازدواج با شوهر قبلی اش باطل می گردد، [عاملى، بهاء الدین، محمد بن حسین و ساوجى، نظام بن حسین، جامع عباسى، ص 671، دفتر انتشارات اسلامى، قم، اول، 1429 ه‍ ق] و مالک او می تواند پس از گذشت عده زن، رابطه جنسی با وی داشته و یا زن با اجازه مالکش با فردی دیگر ازدواج نماید.
البته، باز تأکید می کنیم، این حکم فقط درباره زنان کفار است و در جنگ میان دو ملتی که مسلمان باشند، این حکم جاری نمی شود، اگر چه یکی از آنان ظالم و متجاوز باشد.
در بارۀ دلایل و فلسفۀ حلیت روابط زناشویی با زنان اسیر می توان گفت: حلال شدن زنان اسیر بر اساس یک واقعیت حاکم بر جوامع آن روزی بوده است؛ زیرا از سویی اگر زنان اسیر  آزاد می شدند، تقویت جبهۀ دشمن را در پی داشت و از سویی دیگر زندانی و حبس کردن آن ها هم روش درستی نبود. کار کشیدن از آن ها در معادن و مزارع، بدون این که از حق استفاده از غرایز جنسی برخوردار باشند عواقب خطرناکی از جمله رواج فحشا در بین آن ها را به دنبال داشت. از طرفی وجود جمعیتی عظیم در جامعه بدون این که عضوی از جامعه شناخته شوند، خود تبعات منفی در جامعه به همراه خواهد آورد از جمله این می توانستند منشأ نسلی ناپاک در جامعه شوند، گذشته از آن در مقابل ارزش های فکری و عقیدتی جامعه موضع گیری نمایند و...؛ به تعبیری واضح آن ها نماینده فکر و باور دشمن خواهند شد و عملا در جامعه جمعیتی به وجود خواهد آمد که هیچ تناسبی با ارزش های پذیرفته شدۀ جامعه نخواهند داشت اما اسلام با طرح رسمیت بخشیدن به داشتن روابط زناشویی با آن ها با شرایط خاص به همۀ این تبعات منفی پایان داد و آن ها را از این طریق در جامعه اسلامی هضم کرد.[رجوع شود به این متن]

منبع: اسلام کوئست