تولد شاعر و نمایش نامه نویس فرانسوی؛ امیل اوژیه(1820میلادی)

امیل اوژیه(Emile Augier)، شاعر و نمایش نامه نویس معروف فرانسوی در دوم ماه  نوامبر سال 1820میلادی در فرانسه به دنیا آمد و و در هشت سالگی با خانواده اش در پاریس اقامت گزید. وی در دوران دبیرستان، به سبب تیزهوشی فراوان، بسیار زود مورد توجه قرار گرفت و پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی در رشته حقوق، به وکالت دعاوی پرداخت. در این هنگام اوژیه راه ادب و شعر را برگزید و به قلمرو تئاتر پا نهاد. وی طی مدتی بعد چندین نمایش نامه نوشت و به روی صحنه برد که برخی از آنها پیروزی هایى نیز به دست آوردند. اوژیه در این زمان به عنوان نویسنده طبقه کاسب پولدار و کسی که اولین نمونه مکتب ذوق سلیم، را عرضه کرده است، به مردم شناسانده شد. بنیان گذاران مکتب ذوق سلیم بر ضدتمایل رمانتیک و افسانه ای، چه در عالم هنر و چه در زندگی، قیام کردند. مردم طبقه متوسط نیز که از مبالغه و شگفت انگیزی رمانتیسم خسته شده بودند، این مکتب را سخنگوی خود دانستند و به آن رو آوردند. اوژیه در سال 1850میلادی نمایش نامه داماد آقای پواریه را نگاشت و موفقیت فراوانی کسب کرد. این نمایش نامه، پرده گویایى از محیط فرانسه را پیش چشم می گذارد و جدال طبقه نجبا با طبقه نوکیسه را بیان می کند؛ ضمنِ اینکه از نکته پردازی های هوشیارانه و طنزهای بسیار لطیف و دلنشین برخوردار است. پس از این نمایش نامه، نفوذ عظیم اوژیه بر مردم آشکار گشت و تا مدت ها پایدار ماند. از امیل اوژیه نمایش نامه های دیگری نیز بر روی صحنه رفت که کمدی منثور ازدواج اولمپ، ماده شیران بی نوا، مردم بی شرم و شیرها و روباه ها از آن جمله اند. با این حال، اوژیه پس از چند شکست، نمایش نامه نویسی را کنار گذارد و با صحنه وداع کرد. اوژیه از نمایش نامه نویسان نیرومند قرن نوزدهم فرانسه به شمار می آید و توانسته است به کمدی، حالت جدی لازم را برگردانَد. بینش وی از هر نوع تلخی و گزندگی برکنار و حتی در هجو و انتقاد نیز از گرمی و عطوفت انسانی برخوردار است. امیل اوژیه هم چنین چند نمایش نامه، تاریخی نوشت که مشهورترین آنها ماجراجو و فلوت نواز نام داشتند اما شهرت وی مرهون کمدی های اوست. در بیشتر کمدی های اوژیهْ وقایعِ نمایشْ، بیشتر از جدال میان پول و شرف مایه می گیرد. امیل اوژیه از نویسندگان طبیعت گرایی است که تاثیر نمایش نامه های آنها در نویسندگان اواخر قرن نوزده به بعد آشکار شده است. طبیعت گرایان معمولاً صحنه را سکویی برای بحث درباره مسائل و کج رفتاری های متداول می انگاشتند. امیل اوژیه سرانجام در بیست و پنج ماه فوریه سال 1889میلادی در 69 سالگی درگذشت.