نیکولو دی برناردو د ماکیاولی( Niccolò di Bernardo dei Machiavelli) فیلسوف و نظریه پرداز ایتالیایى در 3 دسامبر سال 1469میلادی در فلورانس ایتالیا به دنیا آمد و از جوانی وارد فعالیت های سیاسی شد. پس از فروپاشی سلطنت و برقراری حکومت جمهوری در ایتالیا وی در حالی که 29 سال داشت در مقام دبیر شورای ده نفره حکومت جمهوری مشغول به فعالیت گردید و مدت 14 سال در این منصب بود. با این حال، پس از آن به دنبال جنگ قدرت به زندان افتاد. ماکیاولی در عصری می زیست که عصر خودکامگی، گستاخی، زیرکی، فریب، خیانت، کینه توزی، بدبینی، نفرت و شهوت بود و او نظامی فلسفی آورد که با تناقضات آن روزگار مناسبت داشت. ماکیاولی، اساس اخلاقیات را واژگون کرد. به دنیایى که سرشار از توحش بود صریحاً می گفت که بهترین شیوه و خطمشی زندگی، بی شرافتی است. یگانه شعار سیاسی او این بود که شاه فوق تمام قیود و الزامات مردم عادی است. او اصول موعظه مسیحیت را که از راه تحقیر، به آن، راهنمای بردگی می گفت طرد کرد و برای اربابان، موعظه شمشیر تدارک دید. ماکیاولی برای آغاز دوباره زندگی سیاسی و نزدیک شدن به خاندان سلطنتی به نگارش مهم ترین اثر سیاسی خود با نام پرنس یا شهریار دست زد. این کتاب گرچه نتوانست در این راه کمکی به نویسنده اش کند اما به عنوان یک اثر مورد توجه سیاست مداران قرار گرفت و دنیایى دیگر در عرصه سیاست نوین پی ریزی کرد. ماکیاولی در این کتاب، مجموعه ای از رهنمودها و ارشادات را برای اداره موفقیت آمیز یک حکومت عرضه می نماید که در ده اصل خلاصه می شود که عبارتند از: همیشه در پی سود خویش باش؛ جز به خویشتن هیچ کس را محترم مدار؛ بدی کن اما چنان وانمود کن که نیکی می کنی؛ حریص باش و هرچه را می توانی تصاحب کن؛ خسیس باش؛ خشن و درنده خوی باش؛ چون فرصت به دست آوردی دیگران را بفریب؛ دشمنانت را بکش و اگر می توانی دوستانت را نیز؛ در رفتار با مردم به زور توسل جوی نه مهربانی و همه مساعی خود را بر جنگ متمرکز ساز. از دیدگاه ماکیاولی، چون مردمْ ساده لوح می باشند لذا شهریار باید کاری کند که کمتر کسی حقیقت او را دریابد و مردم را با اعمال ظاهری و تظاهر به درستکاری و پای بندی به مذهب بفریبد. مجموعه افکار ماکیاولی که به ماکیاولیسم منجر می شود در حقیقت، مرامی است بر پایه های فریب، ریاکاری و نادرستی. نظریات نیکولو ماکیاولی، اثر سویی بر جباران و دیکتاتوران جهان داشت اما این شاگردان مکتب ماکیاولی نشان دادند که فلسفه او از جاده صواب به دور است زیرا بدبختی و ادبار سرانجام بر خود آنان نازل شد. نیکولو ماکیاولی در نهایت در 20 سپتامبر سال 1530میلادی در 61 سالگی درگذشت.
