سرانجام پس از قرن ها، انتظار عالم خلقت به سر آمد و بزرگ هدايتگر انسان ها پا به عرصه و جود نهاد. برترين مخلوق خدا ظاهر شد، باران «رحمة للعالمين» باريدن گرفت، چشمه رافت و هدايت فيضان کرد و نور محمدى عالم ملک و ملکوت را منور نمود. در شهرى که شرافتش را از و لادت او دريافت کرد، چشم به جهان گشود : «لا اقسم بهذا البلد ، و انت حل بهذا البلد: اى پيامبر چون تو در اين شهر هستى به اين شهر قسم مى خورم.» امام على(علیه السلام) در رابطه با مکان تولد پيامبر فرموده اند: «مولده بمکة» مکه اين شهر امن خدا، زادگاه آخرين سفير الهى بر خلايق گرديد. شهرى که بواسطه دعاى ابراهيم محل امان و امن همه موجودات اعم از نبات و حيوان و انسان گرديد:«و اذ قال ابراهيم رب اجعل هذا البلد آمنا» تعبير قرآن در آيات ابتداى سوره بلد نشان مى دهد که مکه به خاطر اقامت پيامبر در اين شهر و تولدشان درآن، شرافت يافته و مورد قسم خداوند واقع گشته است. ولادت رسول اکرم را در عام الفيل معادل سال 570 ميلادى گفته اند. روز ولادت ايشان 17 ربيع الاول بود . امام على(علیه السلام) در خطبه اى ميلاد پيامبر(صلی الله علیه و آله) را اينگونه توصيف مى کنند:«کريما ميلاده» پيامبرى که براى کرامت بخشيدن به انسان ها مبعوث شده و غايت بعثت او انحصار در تتميم مکارم اخلاقى دارد، ميلاد او نيز همواره با کرامت و به دور از هر دنائت و پستى بوده است. برنامه انبياء تکريم انسانهاست. و چون دين اسلام اتم و اکمل اديان است و پيامبر -اکرم انبياء- براى تتميم کرامت ها پا به عرصه وجود نهاده است، لذا در عالم وجود، ميلادى کريم تر از اين ميلاد رخ نداده است.چ با ميلاد پيامبر(صلی الله علیه و آله) حوادث شگرف و تحولات عجيبى در زمين و آسمان پديد آمد. در روايتى از امام صادق(علیه السلام) نقل شده که ابليس در آسمان هاى هفتگانه رفت و آمد مى کرد وقتى عيسى(علیه السلام) متولد شد ابليس از سه آسمان محروم گرديد، و در چهار آسمان ديگر آمد و شد داشت و با تولد پيامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) از رفت و آمد هفت آسمان محروم و ممنوع گرديد و ستارگان آسمان، شيطان را از آسمان مى راندند. حوادثى نيز در زمين رخ داد. از جمله آنها به لرزه درآمدن ايوان کسرى و فرو ريختن چهارده کنگره آن، خاموش شدن آتشکده فارس، خشک شدن درياچه ساوه، سرنگون شدن بتها و اتفاقات ديگرى که در کتب تاريخ اسلام به تفصيل بيان شده است.
مطالب مرتبط
