ایمان حضرت عبدالمطلب (علیه السلام) + آواتار
ایمان حضرت عبدالمطلب علیه السلام + آواتار
امیرالمومنین (علیه السلام) : «بخدا قسم هرگز پدرم و جدم عبدالمطلب و هاشم و عبد مناف عبادت بت نکرده‌‌اند.» ..... به سوي کعبه نماز مي‌خواندند و بر دين ابراهيم و به آن متمسک بودند. [*]
حضرت عبدالمطلب (شیبه) بن هاشم بن عبدمناف (علیهم السلام) جد بزرگوار رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) و امیرالمومنین امام علی (علیه السلام) می باشد ، نام اصلی این بزرگوار عامر [1] است ولی به دلیل اینکه ایشان از کودکی دارای موی سفید بود به شيبه (سپيد موی) شهرت یافت [2] و در مورد اینکه چرا به ایشان عبدالمطلب می گویند چندین قول وجود دارد از جمله اینکه هنگامی که زمان وفات هاشم فرارسید ، فرزندش را به برادرش ، مطلب سپرد و به او فرمود: «اى برادر، غلام خود، شیبه را دریاب و پس از من، به تربیت و تعلیم او رسیدگى کن» از این روى، شیبه به لقب عبدالمطلب شهرت یافت.[3]
در مورد ایمان حضرت عبدالمطلب و بطور کلی اجداد ائمه معصوم (علیهم السلام) و حتی ۱۲۴۰۰۰ پیامبر الهی در میان شیعه به دلایل عقلی و نقلی هیچ گونه شکی موجود نیست ، دلیل عقلی موحد بودن و ایمان آباء و اجداد پیامبران به جهت مقام و جایگاه هدایت گری آنهاست زیرا کوچکترین نقص ، باعث انزجار مردم و پیروی نکردن از آنها می شود پس عقل حکم می نماید پیامبران و ائمه معصوم (علیهم السلام) علاوه بر عصمت باید دارای عالی ترین و پاکترین نسب باشند ، علامه حلی(ره) می فرماید : «شیعه امامیه بر آنند که پیامبر باید از پستى پدران و آلودگى مادران و از صفت‌هاى زشت و کارهایى چون تمسخر که مقام آدمى را فرو می‌آورد پیراسته باشد؛ زیرا این امور منزلت و قدر او را در قلب انسان‌ها حقیر می‌کند و مردم از پیروى او پرهیز می‌نمایند».[4] دلائل نقلی موحد بودن و ایمان آباء و اجداد پیامبران بسیار است از جمله اینکه امیرالمومنین امام على (علیه السلام) می فرماید :«پیامبران را در بهترین جایگاه به ودیعت گذارد و در بهترین مکان‌ها استقرارشان داد. از صلب کریمانه پدران به رحم پاک مادران منتقل فرمود که هرگاه یکى از آنان درگذشت دیگرى براى پیشبرد دین خدا بپاخواست تا آن‌که کرامت اعزام نبوت از طرف خداى سبحان به حضرت محمّد (صلی الله علیه و آله) رسید. نهاد اصلى وجود او را از بهترین معدن استخراج کرد. و نهال وجود او را در اصیل‌ترین و عزیزترین سرزمین‌ها کاشت و آبیارى کرد. او را از همان درختى که دیگر پیامبران و امینان خود را از آن آفرید، به وجود آورد، که عترت او بهترین عترت‌ها و خاندانش بهترین خاندان‌ها و درخت وجودش بهترین درختان است. در حرم امن الهى رویید و در آغوش خانواده کریمى بزرگ شد. شاخه‌هاى بلند آن سر به آسمان کشید که دست کسى به میوه آن نمی‌رسد».[5]
در میان عامه نیز ایمان اجداد رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) مشهور است ، کتانى در کتاب خود چنین می نویسد : «احادیثى که دلالت دارد بر اینکه همه پدران و مادران پیامبر بر توحید بوده، و هرگز به کفر، عیب و پلیدى و هر چیزى که اهل جاهلیت بر آن بوده‌اند، مبتلا نگشته‌اند، به حدّ تواتر است».[6] ولی گروه دیگر به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و امیرالمومنین (علیه السلام) اتهام زده و ایمان آباء و اجداد ایشان را زیر سوال برده اند و احتمالا دلیل آن عدم ایمان و حتی ناپاکی بعضی آباء و اجداد افراد مورد علاقه آنهاست که به خیال خام خود می خواهند ضعف وجودی آنها را با اتهام به حضرت جبران نمایند. والله العالم
پی نوشت:
[*] .کمال الدین ج۱ص۱۷۴
[1] .امالي، صدوق، ص 700
[2] .خصال، صدوق، ص 453
[3] .تاریخ الطبری، ج2، ص8
[4] .نهج الحقّ و کشف الصدق،ص 159
[5] .نهج البلاغة، خطبه 94
[6] .نظم المتناثر من الحدیث المتواتر، کتانی،ص 190.
------------------------
مطالعه بیشتر در:
گذری بر زندگی حضرت عبدالمطلب علیه السلام
نکته: برای دانلود و دیدن تصویر در اندازه اصلی روی آن کلیک کنید
افزودن دیدگاه جدید