اعلام استقلال عراق از استعمار بریتانیا(1932میلادی)

سرزمین کنونی عراق که در گذشته بین النهرین خوانده می شد، کانون یکی از قدیمی ترین تمدن های بشری است. این سرزمین در حدود هزارسال جزو قلمرو امپراتوری ایران بود تا این که در قرن هفتم میلادی اعراب با شکست دادن آخرین پادشاه ساسانی تمام اراضی واقع بین دو رودخانه دجله و فرات را به تصرف خود درآوردند و عراق از آن پس، جزئی از جامعه اسلامی گردید. در طول سده های بعد، سلجوقیان، مغولان، ترک ها و کردها بر عراق حکومت کردند و سرانجام نوبت به عثمانی ها رسید که تا اوایل قرن بیستم، عراق را نیز تحت سلطه خود داشتند. در پی شکست امپراتوری عثمانی در جنگ جهانی اول و تجزیه سرزمین های آن، عراق در سال 1921میلادی تحت قیمومیت و استعمار بریتانیا قرار گرفت. این وضعیت، با مخالفت سرسختانه و مبارزات استقلال طلبانه روحانیون و مردم عراق به رهبری آیت الله میرزا محمدتقی شیرازی روبرو شد. سرانجام در سوم اکتبر سال 1932میلادی، انگلستان مجبور شد، با تشکیل حکومت پادشاهی و بر سر کار آوردن حکومت ملک فیصل اول استقلال این کشور را بپذیرد. کشور جمهوری عراق با بیش از 438 هزار کیلومتر مربع مساحت در جنوب غرب آسیا، در منطقه خاورمیانه، بر کناره شمال غربی خلیج فارس و در همسایگی کشورهای ایران، ترکیه، اردن، سوریه، عربستان و کویت واقع شده است. از جمعیت بیش از 23 میلیونی عراق بیش از 90% پیرو آیین اسلام می باشند. مردم عراق نژاد عربی داشته و به زبان عربی صحبت می کنند. پایتخت عراق، بغداد می باشد و واحد پول آن دینار عراق است. پیش بینی می شود که تا سال 2025میلادی جمعیت عراق در حدود 41 میلیون نفر خواهد شد. از شهرهای مهم این کشور، بصره، موصل، کربلا و نجف است.