ورزش در اسلام/ ورزش و سلامت

در اسلام هدف از ورزش، جمع مال و ثروت و کسب وجهه و شهرت نیست؛ بلکه وسیله اى براى سالم زیستن، قوی بودن، بهتر عبادت کردن و خدمت بهینه به خلق است. در دعاى کمیل مى خوانیم: «قَوِّ عَلى خِدمَتِکَ جَوارِحى»؛ (بار پروردگارا، اعضا و جوارحم را براى خدمت به تو نیرومند گردان)

امروزه ورزش در تمام کشورها و جوامع اهمیت فوق العاده اى پیدا کرده است. برگزارى مسابقات گوناگون ورزشى در رشته هاى مختلف در سطوح ملى و بین المللى، نشان دهنده این واقعیت انکارناپذیر است. در سایه تبلیغات بى امان دستگاه ها، سازمان ها و فدراسیون ها، مسابقات ورزشى هواداران فراوان و تماشاچیان بسیارى پیدا کرده است.
از منظر عقل و دین، ورزش براى تقویت و سلامتى جسم ضرورت دارد. ملتى که بدنى سالم، بانشاط و نیرومند ندارد از عقل و تفکر شایسته کمتر بهره مند است. مثلى است معروف که مى گوید: «عقل سالم در بدن سالم است»، زیرا تأثیر متقابل جسم و جان، مسئله اى ثابت شده و مسلّم است. انسان هایى که بر اثر تنبلى و عدم تحرکات جسمى، بدنى نحیف و علیل دارند و یا بیش از حد فربه و چاق هستند، نمى توانند روحیه اى آرام و بانشاط داشته باشند. این گونه افراد معمولاً عصبى مزاج، کم حوصله، بهانه گیر و داراى روحیه اى ناهنجار و فکرى بیمار هستند و همین مسائل در جسم آنان نیز اثر سویى مى گذارد. حضرت على فرمود: «من از حسودان تعجب مى کنم که چگونه جسمى سالم دارند. حسد، بدبینى و نگرانى هاى روحى و روانى، بدن را ضعیف و بیمار مى کند.» پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) مى فرماید: «خوشا به حال کسى که سالم و زندگى اش در حد کفایت و قوى و نیرومند باشد.» از همین رو در تاریخ ادیان مى خوانیم: وقتى قوم بنى اسرائیل پادشاهى از خدا خواستند، طالوت با دو ویژگى معرفى مى شود: (خداوند طالوت را براى شما برگزید و قدرت علمى و جسمى فزون ترى به او عطا فرمود).[1]
درباره قدرت موسى بن عمران قرآن مى فرماید که در نزاع دو قبیله (قِبطى و سِبطى) حضرت موسى تنها یک مشت به آن مرد زد و او درگذشت: «فوکزه موسى فقضى علیه»[2]. معلوم مى شود حضرت موسى از قدرت جسمانى و مشت پولادین برخوردار بوده است. دختر حضرت شعیب هم به پدرش گفت: اى پدر، موسى را استخدام کن، زیرا آدمى نیرومند و امین است.[3] قرآن درباره حضرت هود هم به قدرت جسمانى او اشاره مى کند: «و زادکم فى الخلق بَسْطَةً»[4].
اسلام به مسئله سلامت و قدرت جسم و جان اهمیت خاصى مى دهد تا آن جا که بر این باور است که رهبران اسلام باید در سلامت جسم، اعتدال خلقت و قدرت علم و معنویت سرآمد دیگران باشند. رسول گرامى اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) مى فرماید: به سرگرمى و بازى بپردازید، زیرا دوست ندارم که در دین شما خشکى و خشونت دیده شود.
ائمه معصومین(علیهم السلام) با این که تحت نظر شدید بودند ولى گاه گاهى قدرت علمى و احیاناً قدرت و مهارت جسمى خود را در تیراندازى و اسب دوانى به نمایش مى گذاشتند و اعجاب و تحسین حاضران را برمى انگیختند. امام على(علیه السلام) در مسابقات کشتى، پشت تمام اقران خود را به زمین مى زد.
رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) نیز گاهى در مسابقات اسب سوارى و شتر دوانى شرکت مى کردند. بعضى اوقات از رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) تقاضا مى شد که در یک مسابقه، داور باشند و حضرت آن را مى پذیرفتند.
پیامبر گرامى اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) دستور اکید داده اند که کودکان را رها سازید تا هفت سال بازى کنند.
پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: هرکس در کنارش کودکى باشد لازم است با او کودکى کند (با او هم زبان و هم بازى شود).
چون که با کودک سر و کارت فتاد     پس زبان کودکى باید گشاد
ورزش در ادیان الهى، ریشه تاریخى دارد. برادران یوسف براى بردن او به پدر گفتند: او را با ما بفرست تا بگردد و بازى کند. در سیره پیامبر است که با امام حسن و امام حسین (علیهم السلام) بازى مى کردند؛ آن ها را روى دوش خود سوار مى کردند و به کشتى گرفتن تشویقشان مى نمودند.[5]
در فقه اسلامى بحثى با عنوان (سَبق و رِمایه) مطرح شده است، که یکى از مسائل آن، مسئله شرط بندى در مسابقات است. مى فرمایند: شرط بندى با پول در مسابقات اسب دوانى، تیراندازى و شمشیربازى جایز است. پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: در هیچ مسابقه اى شرط بندى پولى جایز نیست مگر در تیراندازى، شمشیربازى، پرتاب نیزه، شتردوانى و حتى مسابقه با فیل و کلیه حیوانات سم دار.
از این نکته نباید غفلت کرد که ورزش فقط منحصر در ورزش هاى رایج و معمول امروزى نیست، بلکه کشاورزى، آهنگرى، درخت کاری… نیز از ورزش هایى هستند که به عضلات بدن استحکام مى بخشند. به واقع هرکار مشروعى که به قوت جسم و قدرت روح منتهى شود، ورزش است.
هدف از ورزش چیست؟
در اسلام هدف از ورزش، جمع مال و ثروت و کسب وجهه و شهرت نیست؛ بلکه وسیله اى براى سالم زیستن، قوی بودن، بهتر عبادت کردن و خدمت بهینه به خلق است. در دعاى کمیل مى خوانیم: «قَوِّ عَلى خِدمَتِکَ جَوارِحى»؛ (بار پروردگارا، اعضا و جوارحم را براى خدمت به تو نیرومند گردان) و یا در دعاى روز چهارم ماه مبارک رمضان مى خوانیم: «اللهم قوّنى فیه على اقامة امرک»؛ (خدایا، در این روز مرا براى اقامه فرمانت نیرومند گردان.) بدون تردید تقویت جسم، بدون تمرین و ورزش ممکن نیست. در واقع ما از خدا توفیق ورزش کردن مى طلبیم.
با وجود این که ورزش کردن داراى محاسن و امتیازات فراوانى است؛ اما این نکته را نباید از ذهن دور نگه داشت که اگر ورزش با اخلاق و اعتدال همراه نباشد، نتیجه مطلوبى را باز پس نخواهد داد. هم چنان که دین اسلام، دین اعتدال است، به اعتدال در همه امور نیز سفارش کرده است. ورزش کاران باستانى کار دیروز و امروز همواره در خط اعتدال قرار داشته و دارند. فرهنگ حاکم بر این ورزش، فرهنگ علوى است. نام خدا و یاد خدا، رعایت آداب ویژه باستانى و نیز رعایت اخلاق اسلامى از ویژگى هاى بارز این رشته ورزشى است. در این ورزش، پیش کسوتان تقدم دارند و نوآموزان و جوانان مورد احترام مى باشند. روحیه قهرمانى در تمام حرکات آنان مشهود است. آنان همواره یار مظلومان و خصم ستم گران بوده اند.
ورزش هدفمند مورد توجه پیشوایان دین اسلام بوده و هست. ورزشی که باعث تقویت قدرت جسمانی انسان شود و یا او را در جهت مبارزه دشمنان دین یاری کند (مانند تیراندازی و سوارکاری) در دین مبین اسلام بیشتر مورد توجه است. قرآن کریم به مناسبت های مختلف قدرت جسمانی را یکی از مشخصه های انسان های برگزیده اعلام می فرماید. به عنوان مثال علت انتخاب طالوت به فرماندهی و رهبری عده از بنی اسرائیل قدرت علمی و جسمی او عنوان شده.[6] و یا قدرت جسمانی قوم هود به عنوان یک نعمت «ارزشمند» یادآوری شده.[7] در بعضی از رشته های ورزشی هدفمند روایات خاص وارد شده که در ذیل تقدیم می گردد:

پیامبر بزرگوار اسلام، تا بدان پایه برای جسم و بدن ارزش و اهمیت قابل است که حق بدن را در ردیف حق پروردگار [آن هم بلافاصله بعد از آن] و در کنار حق خانواده [و حتی قبل از آن] ذکر می فرماید. زمانی انسان می تواند حق پروردگار و خانواده خویش را به بهترین نحوی ادا کند، که از بدنی سالم و نیرومند برخوردار باشد

تیراندازی و سوارکاری
رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) آیه شریفه «وَ أعِدُّوا لَهُم مَاستَطَعتُم مِن قُوَّةٍ...؛ هر چه در توان دارید از نیرو و اسب های آماده بسیج کنید...».[8]
در تفسیر «قُوّة» فرمودند: قوّه یعنی تیراندازی. رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «محبوب ترین سرگرمی (بندگان) نزد خدای متعال اسب سواری و تیراندازی است» و نیز فرمودند: «کسی که تیراندازی را یاد بگیرد و سپس از روی بی علاقگی آن را رها کند کفران نعمت کرده است».
و نیز در فرمایش دیگری فرمود: «... بدانید خدای عز وجل به سبب یک تیر صد نفر را به بهشت می برد: کسی آن را بسازد و کسی که آن را برای مجاهدان خریداری کند و کسی که آن را در راه خدا پرتاب کند»[9]
کشتی
رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) شبی وارد خانه حضرت فاطمه زهرا(س) شد و به امام حسن و امام حسین(علیه السلام) فرمودند: برخیزید و کشتی بگیرید و آن دو برخاستند و کشتی گرفتند.
 برخی آثار و فواید ورزش
1- ورزش یکی از مفیدترین و سالم ترین سرگرمی هایی است که می تواند اوقات فراغت جوانان و نوجوانان را پر کند.
2- ورزش، کسالت و تنبلی را از انسان زدوده و به وی نشاط و شادابی بخشیده، او را برای انجام کارهای و وظایف فردی و اجتماعی آماده نموده و اخلاقش را بهبود می بخشد.
3- ورزش، روحیه شجاعت، از خود گذشتگی، مبارزه با ظلم و ظالم و دفاع از مظلوم را در انسان تقویت نموده، اراده وی را قوی می سازد.
4- ورزش، توان رزمی انسان را افزایش می دهد. بالا بودن توان جسمانی نیروهای نظامی و رزمی، تنها در زمان های گذشته که جنگ ها با سلاح های سرد صورت می گرفت، مورد توجه نبوده، بلکه امروزه نیز حائز اهمیت فراوان است و تمرینات بدنی قسمت عمده ای از آموزش های نظامیان و به ویژه کماندوها و نیروهای ویژه را تشکیل می دهد. همچنین افرادی که از نقطه نظر بدنی و جسمانی، ضعیف و یا ناقص باشند، در ارتش پذیرفته نشده و گاه از خدمت سربازی نیز معاف می گردند.
5- اهمیت سلامتی و توانمندی جسمانی بر کسی پوشیده نیست.
پیامبر گرامی اسلام صلی علیه واله در باره حق بدن بر انسان می فرماید: «اِنَّ لِرَبِّکَ عَلَیکَ حَقّاً، وَ اِنَّ لِجَسَدِکَ عَلَیکَ حَقّاً وَ لاَ هلِکَ عَلَیکَ حَقّاً»؛ پروردگارت بر تو حقی دارد، و بدنت بر تو حقی دارد، و خانواده ات[نیز] بر تو حقی دارد.»
آن چه در این حدیث ارزنده قابل توجه است، این است که پیامبر بزرگوار اسلام، تا بدان پایه برای جسم و بدن ارزش و اهمیت قابل است که حق بدن را در ردیف حق پروردگار [آن هم بلافاصله بعد از آن] و در کنار حق خانواده [و حتی قبل از آن] ذکر می فرماید. زمانی انسان می تواند حق پروردگار و خانواده خویش را به بهترین نحوی ادا کند، که از بدنی سالم و نیرومند برخوردار باشد.[10]