انتخاب شهر پكن به عنوان پایتخت كشور جمهوری خلق چین (1949میلادی)

شهر پکن در چین یکی از شهرهای قدیمی است که سابقه آن به بیش از هزار سال قبل از میلاد می رسد و سابقه پایتختی آن را می توان از سده های اولیه بعد از میلاد به حساب آورد. در قرن 13 که مغول ها سرتاسر چین را تصرف کردند و سلسله یوآن را تأسیس نمودند، بخشی از این منطقه را خانبالق نامیده و به پایتختی برگزیدند اما در زمان سلسله مینگ، مرکزیت چین در پکن تثبیت گردید. این وضعیت تا اوائل قرن 20 ادامه داشت و به دنبال اعلام حکومت جمهوری جدید توسط ملی گرایان حکومت ملی شهر نان کینگ را به پایتختی انتخاب نمودند. بعد از پایان جنگ جهانی دوم و خروج ژاپن از چین، گروه های معارض داخلی شامل کمونیست ها و ملی گرایان رویاروی یک دیگر قرار گرفته و پس از شکست ملی گرایان و پناهنده شدن آن ها به تایوان، سرزمین گسترده چین به تصرف کمونیست ها درآمد و در 27 سپتامبر 1949میلادی در آستانه اعلام حکومت جمهوری خلق چین، شهر پکن به پایتختی برگزیده شد. شهر پر جمعیت و تاریخی پکن که در شرق چین قرار دارد، از مراکز بزرگ سیاسی، اقتصادی و فرهنگی این کشور محسوب می شود. این شهر با حدود 11 میلیون نفر جمعیت دارای 2 قسمت است که بخش میانی آن به نام شهر ممنوعه محل سکونت پادشاهان قدیمی و از مراکز جذب توریست ها به شمار می رود.