فضائل امام حسین (علیه السلام )

فضایل امام حسین (علیه السلام)
1- احترام امیرالمؤمنین به امام حسین (علیهماالسلام ) 
امیرالمؤ منین برای امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام)  که از اولاد زهرا بودند، احترام خاصی قائل بود و احترام پیغمبر و زهرا را در احترام به اینها می دانست.
 2-تعلیم وضو
حسنین  در حالی که هر دو طفل بودند، به پیر مردی که در حال وضو گرفتن بود برخورد می کنند، متوجه می شوند که وضوی او باطل است .این دو آقا زاده که به رمم اسلام و رسول روانشناسی آگاه بودند فورا متوجه شدند که از یک طرف باید پیر مرد را آگاه کنند که وضویش باطل است و از طرف دیگر اگر مستقیما به او بگویند آقا وضوی تو باطل است ، شخصیتش جریحه دار می شود، ناراحت می شود، اولین عکس العملی که نشان می دهد این است که می گوید: نخیر:، همین طور درست است ؛ هر چه هم بگویی گوش نمی کند بنابر این جلو رفتند و گفتند: ما هر دو می خواهیم در حضور شما وضو بگیریم ، ببینید کدام یک از ما بهتر وضو می گیریم . (معمولا آدم بزرگ درباره بچه می پذیرد) می گوید: وضو بگیرید تا میان شما قضاوت کنم .
امام حسن یک وضوی کامل در حضور او گرفت ، بعد هم امام حسین ، تازه پیر مرد متوجه شد که وضوی خودش نادرست بوده ، بعد گفت : وضوی هر دوی شما درست است ، وضوی من خراب بود. اینطور از طرف اعتراف می گیرند. حالا اگر در اینجا فورا می گفتند: پیر مرد! خجالت نمی کشی ؟! با این ریش سفیدت تو هنوز وضو گرفتن را بلد نیستی ؟! مرده شور ترکیبت را ببرد، او از نماز خواندن هم بیزار می شد.
3-مادیات فدای معنویات 
قرآن درباره انصار می فرماید: ویؤثرون علی انفسهم ولو کان بهم خصاصه
یا درباره امیرالمؤ منین (و حضرت زهرا و حسنین علیهم السلام می فرماید): و یطعمون الطعام علی حبه مسکینا و یتیما و اسیرا
ایثار، فداکاری ، خود را به نحوی از انحاء فدای نوع کردن و به عبارت دیگر، نوع دوستی ، برای بشر یک ارزشی است که انسان مادیش را فدای اینها می کند.
4-گذشت امام حسین(علیه السلام)
مردی به نام عصام بن المصطلق اهل شام ، آمد در مسجد مدینه . مردی را دید با هیبت و جلال. نظرش را جلب کرد گفت : این کیست آنجا نشسته ؟ معلوم می شود شخصیتی است . یک کسی گفت : حسین بن علی بن ابی طالب (علیهما السلام).
تا شنید حسین پسر علی ، گفت : قربه الی الله بروم چند تا فحش آبدار به او بگویم ! آمد و روبه روی حضرت ایستاد و با کمال و قاحت ، تا می توانست حضرت امیر و خود حضرت را سبب کرد و فحش داد که اسلام را شما خراب کردید، شما مردی هستید منافق ، و از این حرفها. امام نگاهی به او کرد، در چهره اش خواند که او یک مرد اغفال شده است . همین که حرفهایش تمام شد فرمود: امن اهل الشام انت ؟ آیا تو اهل شامی ؟
گفت : بله . یک جمله بیشتر نگفت: شنشنه اعرفها من اخزم
(مثل است ): می دانم ، شامی ها این جور هستند. بنابر این شما در شهر ما غریب هستی ، مهمان ما هستی ، بیا برویم منزل مهمان ما باش ، تو را پذیرایی می کنیم ، اگر آذوقه ات کم باشد آذوقه به تو می دهیم و... خود این مرد می گوید: یک مرتبه حالتی به من دست داد، دوست داشتم زمین شکافته بشود به زمین فرو بروم .
5-من از حسین و حسین از من است 
نشانه هایی زیادی است از محبت پیغمبر اکرم نسبت به حسین بن علی علیهما السلام ؛ لهذا فرمود:
حسین منی و انا من حسین احب الله من احب حسینا؛
حسین از من است و من از حسینم ؛ خدا دوست می دارد هر کسی را که حسین من را دوست بدارد.
6-مصداق نفس مطمئنه
امام صادق علیه السلام فرمود: سوره والفجر را در نوافل و فرائض خودتان بخواهید که سوره جدم حسین بن علی (علیهما السلام) است .
عرض کردند: به چه مناسبتی جر شماست ؟
فرود: آن آیات آخر سوره والفجر مصداقش حسین است ، آنجا که می فرماید: یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه ، فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی . 
7-سوره امام حسین (علیه السلام) 
عجیب است ، از آیاتی که راجع به مقام انسان در قرآن آمده است ، که انسان چه حدی دارد...  (امام فرمود) که : سوره جر ما امام حسین (سوره والفجر) است . اتفاقا هر کسی که سوره والفجر را بشنود، ابتدا توجهش با آیات اول این سوره جلب می شود. مخصوصا بعد از پنج آیه کوتاه اول ، باید گفت این سوره ، سوره فرعون و سوره قوم عاد است ؛ زیرا می گوید:
الم بر کیف فعل ربک بعاد * ارم ذات العماد * الذی لم یخلق مثلها فی البلاد * و ثمود الذین جابوا الصخر بالواد * و فرعون ذی الوتاد الذین طغوا فی البلاد * فاکثروا فیها الفساد * فصب علیهم ربک سوط عذاب.
گفتند: چطور سوره جد شماست ؟
فرمود: آخرش را نگاه کن . البته سوره به فجر و مقام عبادت و عبادت های خاص آن شروع شده :
والفجر * و لیال عشر * والشفع و الوتر
سخن از سپیده دم است ، سخن از شبهای دهگانه است (که راجع به اینکه کدام شبهای دهگانه است (بحث است ؛) بالاخره شبهای خاص بندگان خداست ) و سخن از شفع و نماز شفع است ، دو رکعت از یازده رکعت تهجر، سخن از وتر و نماز وتر است .
واللیل اذا یسر
سوگندها به چنین چیزهایی ؛ یعنی طلوع و ابتدا و آغاز این سوره به این آیات است . بعد، این آیات عاد و ثمود و فرعون می آید، ولی در آخر دوباره سوره به اول خودش ‍ بر می گردد.
گفتند: چگونه این سوره ، سوره جد شما حسین بن علی علیه السلام است ؟
فرمود: آن آیه آخرش را ببینید؛ یعنی مصداق ظاهر واضح این آیه او بود (این سخن را فرمود؛) امام حسین در کربلا به این ندای الهی پاسخ می گفت ؛ یعنی از در و دیوار صدای حقیقت بلند بود: ای حسین ! ای دارای این آرامش و طمانینه الهی ! چون به مقام طمأنینه الهی رسیده ای دیگر هیچ چیزی تو را تکان نمی دهد هیچ ناراحتی و سخت و مصیبتی ؛ تویی آن کسی که با هه : مقام رسیده ای که خدا به تو می گوید: ما تو را پسندیده ایم و تو ما را. تو اکنون در گروه بندگان خاص من وارد شو. حال حسین می خواهد به گروه کدام بندگان وارد شود؟ معلوم است ، در گروه افراد مثل پیامبر و علی و فاطمه ؛ والا در گروه بندگان بود و با یک گروه از بندگان در حال جنگ بود. اما بندگان من ، آنهایی که دیگر بنده هیچ چیزی نیستند.
وادخلی جنتی .
اینجا که در این آیه می فرماید: راضیه مرضیه . اینجا که در این آیه می فرماید: راضیه مرضیه این سخن خداست در این آیه ؛ سخن خود ابا عبدالله (علیه السلام) عین همین سخن است . آخرین سخن ابا عبدالله که از وجود مقدسش شنیدند یعنی مقارن با آخرین مقاومتش ، مقارب با آن لحظه ای که دیگر مقاومتش ‍ پایان پذیرفته بود، یعنی لحظه سقوط از مرکب به روی زمین افتد، این است ؛ این آهنگ از زبان مبارکش شنیده می شود که فرمود:
رضی بقضائک و تسلیما لامرک لا معبود سواک یا غیاث المستغیثین .
8-طول حمل حسین (علیه السلام)
در حدیث است (نفس المهموم ، ص 6، و بحار جلد دهم ، باب 11) که :
مدت حمل سید الشهداء (علیه السلام) شش ماه طول کشید و هیچ کس ‍ شش ماهه متولد نشد.
9-آیه ای در شأن حضرت سید الشهداء (علیه السلام)  
و وصینا الانسان بوالدیه احسانا حملته امه کرها و وضعه کرها و حمله و قصاله ثلاثون شهرا حتی اذا بلغ اشده و بلغ اربعین سنه قال رب اوزعنی ان اشکر نعمتک التی انعمت علی و علی والذی و ان اعمل صالحا ترضاه و اصلح لی فی ذریتی این تبت الیک و انی من المسلمین ؛ 
ما انسان را سفارش کردیم به نیکی نسبت به پدر و مادر. مادرش به سختی بار او را کشید و به سختی به زمین نهاد. مدت بارداری تا جدا شدن از شیر خوارگی مجموعا سی ماه بود، تا رسید به سن چهل سالگی و گفت : پروردگارا؟ به من القا کن که نعمت تو را که به من و پدر و مادرم انعام کرده ای شکر گزاری و قدردانی کنم ، و عمل صالحی که موجب رضا و خشنودی تو باشد به جا آورم . پروردگارا! نسل مرا صالح گردان . من به سوی تو باز گشت می کنم و از کسانی هستم که تسلیم امر تو هستند.
این آیه ، طرز فکر و اندیشه یک نسل صالح را ذکر می کند. گفته شده که این آیه درباره حضرت سید الشهداء (علیه السلام) است .
10-ارزش تربت سید الشهداء (علیه السلام)
بعد از شهادت امام حسین (علیه السلام) اگر کسی بخواهد از خاک شهید تبرک بجوید از خاک حسین بن علی (علیهما السلام) تهیه می کند.
ما که می خواهیم نماز بخوانیم ، و از طرفی سجده بر فرش و بر مطلق مأکول و ملبوس را جایز نمی دانیم ، با خود خاکی یا سنگی بر می داریم ، ولی پیشوایان ما به ما گفته اند به خود خاکی یا سنگی بر می داریم ، ولی پیشوایان ما به ما گفته اند حالا که باید بر خاک سجده کرد بهتر که آن خاک تربت شهیدان باشد، اگر بتوانید از خاک کربلا برای خود تهیه کنید که بوی شهید می دهد. یعنی تو که خدا را عبادت می کنی سر بر روی هر خاکی بگذاری نمازت درست است ، ولی از سر بر روی آن خاکی بگذاری که تماس ‍ کوچکی ، قرابت کوچکی ، همسایگی کوچکی با شهید دارد و بوی شهید می دهد اجر و ثواب تو صد برابر می شود.
امام (صادق علیه السلام ) فرمود:
سجده کنید بر تربت جدم حسین بن علی ، که نمازی که بر آن تربت مقدس سجده کرده اید، حجاب های هفتگانه را پاره می کند. یعنی ارزش شهید را درک بکن ، خاک تربت او به نماز تو ارزش می دهد.
11-اعطای لقب شهید به امام حسین (علیه السلام)
در اصطلاح ، شهید لقب مقدس امام حسین (علیه السلام) است و ما معمولا ایشان را به عنوان لقب شهید می خوانیم : الحسین الشهید (علیه السلام).