استقلال کشورهای امریکای مرکزی از استعمار اسپانیا (1821م)

کشورهای نیکاراگوئه، السالوادور، کاستاریکا، هُندوراس و گواتمالا از نواحی میانه قاره امریکای مرکزی هستند که از اوایل قرن شانزدهم، تحت استعمار اسپانیا واقع شدند. از آغاز قرن نوزدهم، موج استقلال طلبی در این مناطق آغاز شد و با به هم ریختن اوضاع داخلی اسپانیا و ضعف حکومت مرکزی، مناطق مستعمره به سمت استقلال به پیش رفتند. سرانجام شورش های گسترده مردمی نتیجه داد و در 15 سپتامبر 1821، استقلال این کشورها اعلام شد و همگی به جز السالوادور که تا آن زمان یکی از ایالات گواتمالا بود، پس از استقلال به امپراتوری بزرگ مکزیک پیوستند. در سال 1823م، این کشورها از امپراتوری مکزیک جدا شده و همراه با کشورهای منطقه، اتحادیه دیگری را به نام فدراسیون ایالات امریکای مرکزی تشکیل دادند. این اتحادیه نیز چندان دوام نیافت و در سال 1839 از هم گسیخت. پس از فروپاشی این اتحادیه، هر یک از کشورها به استقلال کامل دست یافته و حکومتی مرکزی تشکیل دادند.