محرم/بخش چهارم - برخی از آثار محبت اهل بیت علیهم السلام

بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین...
اللهم کن لولیک الحجة ابن الحسن...
برخی از آثار و برکات محبت اهل  بیت ـ علیهم السّلام
الف) چشم روشنی در هنگام مرگ:
رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ فرموده اند:
«حُبّی و حبُّ اهلِ بیتی نافعٌ فی سَبْعَهِ مَواطِن أَهوالُهُنَّ عظیمهٌ»؛ محبت من و خاندانم در هفت جا، که هول و هراس آنها عظیم است سود می بخشد.
«عِند الوفاه و فی القبرِ و عندَ النُشورِ و عند الکتابِ و عند الحسابِ و عند المیزانِ و عند الصِّراطِ»[۱]؛
هنگام مرگ، در قبر، هنگام رستاخیز، هنگام گرفتن نامه اعمال، وقت حساب، کنار میزان و سنجش اعمال و هنگام عبور از صراط.
روزی حارث همدانی به حضور امام علی ـ علیه السّلام ـ آمد، امام از علت آمدن او جویا شد او گفت: عشق و علاقه به شما مرا به این جا کشانیده، حضرت فرمود: ای حارث تو مرا دوست داری؟ گفت: بلی والله یا امیرالمؤمنین، حضرت فرمود: بدان که هیچ بنده ای از دوستان ما نمی میرد مگر این که در هنگام مردن مرا آن طوری که دوست دارد می بیند چون ببینی مرا که دشمنان خود را از حوض کوثر دور می کنم خوشحال خواهی شد، و چون ببینی که بر صراط می گذرم و (عَلَم محمد ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ) به دست من است و پیش حضرت رسول ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ می روم چنان مرا خواهی دید که مشعوف و مسرور می شوی.[۲]
ب) حشر با اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ در قیامت:
امام علی ـ علیه السّلام ـ فرمود: مَنْ اَحَبَّنا کانَ مَعنا یَوْمَ القیامَهِ وَ لَوْ اَنَّ رَجُلاً اَحَبَّ حَجَراً لَحَشَرَهُ اللهُ مَعَهُ[۳] ؛
هرکه ما را دوست بدارد، در روز قیامت با ما خواهد بود و اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد، خداوند او را با آن محشور خواهد کرد. از امام صادق ـ علیه السّلام ـ روایت شده که حضرت رسول ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ به امام علی ـ علیه السّلام ـ فرمودند: یا علی تو و شیعیان تو از قبرها بیرون خواهید آمد و صورت های شما مانند ماه شب چهارده خواهد بود و جمیع شدت ها و غم ها از شما برطرف خواهد شدو در سایه عرش الهی خواهید بود، مردم خواهند ترسید و شما نخواهید ترسید و مردم  اندهناک خواهند بود و شما مسرور خواهید بود و برای شما خوان نعمت های الهی می آورند و مردم مشغول به حساب و کتاب خواهند بود.[۴]
ج) بالاترین درجات بهشت:
حضرت علی ـ علیه السّلام ـ فرمودند: اهل بهشت به منازل شیعیان ما (در بالاترین درجات آن) نگاه می کنند همانطوری که انسان به ستاره ها می نگرد.[۵]
د) رسیدن به مقام شهید:
حضرت علی ـ علیه السّلام ـ فرموده اند: «وَ الْمَیِّتُ مِنْ شیعتنا صّدیقٌ شهیدٌ؛ صَدَّقَ بِاَمْرِنا وَ اَحَبَّ فینا وَ اَبْغَضَ فینا یُریدُ بِذلِکَ اللهَ عّزَّوَجَلَّ»[۶] ؛
میّت شیعه ما صدیق و شهید است چون که امر ما را تصدیق نموده و به خاطر ما دوستی و دشمنی نموده است و از این کار خود، خدای عزوجل را اراده کرده است.
هـ ) قبولی کارهای نیک:
اگر انسان تمام کارهای نیک و اعمال خیر را انجام داده باشد و واجبات الهی را به جای آورد امّا از اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ و ولایت و محبت آنان دور باشد، هیچ یک از اعمال و نیکی های او ثمره ای نخواهد داشت حضرت علی ـ علیه السّلام ـ فرمودند: هر کس ما اهل بیت را دوست داشته باشد، ایمان او مفید بوده و اعمالش مورد پذیرش قرار خواهد گرفت، امّا اگر کسی محبت ما اهل بیت را در دل نداشته باشد از ایمان خویش بی بهره بوده و کارهای نیک و اعمال دینی او مقبول نخواهد بود، گرچه روزها روزه گرفته و شب ها به عبادت بپردازد.[۷]
و) وصول به زیباترین نیکی ها:
امیرمؤمنان ـ علیه السّلام ـ فرمودند:«اَحْسَنُ الْحَسَناتِ حُبُّنا وَ اَسْوَءُ السَّیِّئاتِ بُغْضُنا[۸] ؛زیباترین نیکی ها دوستی ما و زشت ترین بدی ها مخالفت و دشمنی با ماست.
ز) آمرزش گناهان:
عشق و علاقه داشتن به این خاندان مطهر، باعث می شود که گناهان و پلیدی ها از ما دور شود. امام جعفر صادق ـ علیه السّلام ـ می فرمایند: محبت اهل بیت گناهان را می ریزد چنان چه باد تند، برگ را از درختان می ریزد.
ح) شفاعت گناهکاران:
حضرت امام جعفر صادق ـ علیه السّلام ـ می فرمایند:
«اذا کانَ یَوْمِ القیامه تشفع فی المذنبین من شیعتنا فاما المحسنون فقد نجاهُم الله»[۹] ؛
هنگامی که روز رستاخیز فرا رسد گناهکارانِ شیعیان را شفاعت می کنیم ولی نیکوکاران را خداوند نجات می دهد.
- موانع محبت اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ :
هر کسی نمی تواند دوستدار اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ باشد، باید عشاق آل محمد ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ از آلودگی ها مبرّا باشند و استعداد این هدیه الهی را در وجود خویش داشته باشند، با وجود موانع، مسلّماً دوستی اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ به دل نخواهد چسبید و حلاوت و لذت این عشق مقدس و هدیه آسمانی درک نخواهد شد.
بر این اساس جای گیر شدن دوستی اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ در دل  انسان ها نیاز به زدودن و رفع موانع دارد که برخی از این موانع عبارتند از:
الف) تولد از حرام:
امام علی ـ علیه السّلام ـ در ضمن سخنانی به نوف بکالی فرمود: ای نوف! دروغ می گوید کسی که خودش را حلال  زاده می پندارد امّا من و پیشوایان بعد از من را که از نسل من هستند، دشمن خود می داند.[۱۰] بنابراین کسی که از حرام متولد شده باشد نمی تواند دوستدار حقیقی اهل بیت پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ باشد، زیرا پلیدی و زشتی با خوبی و زیبایی، همگون نیستند و از این  جا روشن می شود که عشق و علاقه به عترت پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ یکی از نشانه های حلال  زاده بودن انسان نیز هست.
ب) صفات زشت و غیراخلاقی:
روزی مردی به امام علی ـ علیه السّلام ـ عرض کرد: خداوند مرا فدای شما گرداند، من به شما خانواده خیلی علاقه دارم و آن حضرت را بسیار ستود، حضرت به او فرمود: دروغ می گویی، ما را چند دسته دوست ندارند؛ انسان های بی غیرت و ناموس فروش، مردانی که حالات زنان از خود بروز می دهند، متولدین از حرام و کسانی که مادرشان در ایام عادت به آنها باردار شده است. راوی حدیث می گوید که مدتی گذشت تا این که جنگ صفین پیش آمد، همان مرد به همراه لشکریان معاویه در جنگ صفین به هلاکت رسید و راستی گفتار امام علی ـ علیه السّلام ـ روشن شد.
اصولاً این که، مؤمنی نمی تواند بدون عشق و محبت اهل  بیت ـ علیهم السّلام ـ زندگی کند و در مقابل، انسان های منحرف و گمراه و منافق هم نمی توانند آل الله ـ علیهم السّلام ـ را به صورت واقعی دوست داشته باشند، یک حقیقت تردید ناپذیر است.
مهر تو را به عالم امکان نمی دهم                   این گنج پربهاست من ارزان نمی دهم
امام علی ـ علیه السّلام ـ در کلامی به قنبر می فرمایند: ای قنبر، به خدا قسم کسی که در دل یقین به ولایت ما خانواده عترت داشته باشد برای او از عبادت هزار سال بهتر است، اگر بنده ای هزار سال خدا را عبادت کند خداوند عبادت او را نخواهد پذیرفت تا این که ولایت ما اهل بیت را قبول داشته باشد. آنگاه حضرت با تأکید بر اهمیّت موضوع ادامه می دهند: اگر بنده ای هزار سال خداوند را عبادت کند و اعمال نیک هفتاد و دو پیامبر را هم به جا آورد، خداوند از او نخواهد پذیرفت تا این که ولایت ما را بپذیرد و گرنه خداوند او را به صورت، به جهنم خواهد انداخت.[۱۱]
تولاّی شما فرض خدایی است                        قبول و ردّ آن مرز جدایی است
هر آن کس را که در دین رسول است                ولایت، مهر و امضای قبول است
دیانت، بی شما کامل نگردد                           بجز با عشقتان دل، دل نگردد.
 

منبع : مجله مبلغان - آذر 1380، شماره 23
--------------------------------
پی نوشتها:
[۱] . میزان الحکمه، ج ۲، ص ۲۳۷٫
[۲] . امالی شیخ طوسی، ج ۱، ص ۴۷٫
[۳]. امالی صدوق، ص ۲۰۹، مجلس ۳۷٫
[۴] . بصائر الدرجات، ص۱۰۴ ، بحارالانوار، ج ۶۸، ص ۲۷، ب ۱۵، ح ۵۰٫
[۵] . بحارالانوار، ج ۸، ص ۱۴۸٫
[۶] . تأویل الآیات الظاهره، ص ۶۴۲٫
[۷] . بصائر الدرجات، ص ۳۶۴٫
[۸] . غررالحکم با ترجمه آقاجمال، ج ۲، ص ۴۸۰٫
[۹] . فضائل الشیعه، شیخ صدوق، ص ۴۳، ح ۴۵٫
[۱۰] . امالی صدوق، ص ۲۰۹٫
[۱۱] . مستدرک، ج ۱، ص 168