سعادت در گرو دوستی امیرالمومنین(علیه السلام)
حضرت زهرا (سلام الله علیها) : همانا سعادتمند کامل و حقیقی کسی است که امام علی(علیه السلام) را در دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد[*]
محبّت و دوست داشتن، در فرهنگ اسلامى، جایگاهی ارزشمند و ارجمندی دارد . تا جائی که محبت و دوست داشتن را دین تعبير نموده اند که در روایات معصومین علیهم السلام داریم «هل الدينُ إلّا الحُبّ؟ آيا دين، جز محبّت است؟»[1]
در قرآن نیز می بینیم خداوند منزّه، در سوره شورا كه موضوع محورى و بنيادين آموزه هاى آن، وحى و ابعاد رسالت پيامبر(صلى الله عليه وآله) است به پيامبر خدا دستور می دهد كه به مردمان بگويد: قُل لَّآ أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبَى.[2] بگو: بر اين رسالت، مزدى، جز دوست داشتن خويشاوندان، از شما نمی خواهم.
در آيه ديگر آمده است: قُلْ مَآ أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَآءَ أَن يَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلاً.[3] بگو: بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمی كنم، جز اين كه هر كس بخواهد، راهى به سوى پروردگارش [در پيش] گيرد.
از گذاشتن این دو آیه در کنار هم و آیات دیگر با این مضمون از جمله آیات سوره های شعرا، آيه ۱۰۹ ؛ سبأ، آيه ۴۷ ؛ انعام، آيه ۹۰. واضح است که راه رسیدن به پرورگار چیزی نیست جز دوست داشتن و محبت امیرالمومنین و اهل البیت(علیهم السلام) در مورد برکات محبت و دوست داشتن مولی امیرالمومنین علیه السلام، احادیث در کتب شیعه و اهل سنت از تواتر گذشته که به ذکر چند مورد از آنها اکتفا می نمائیم
پيامبر خدا صلى الله عليه وآله: هر كس على را دوست بدارد، مرا دوست داشته است و هر كس مرا دوست بدارد، خداوند را دوست داشته است؛ و هر كس با على دشمنى ورزد، با من دشمنى ورزيده و هر كس با من دشمنى ورزد، با خداوند دشمنى ورزيده است. [4]
پيامبر خدا صلى الله عليه وآله: هر كس على را دوست بدارد، خدا را دوست داشته و هر كس على را دشمن بدارد، خدا را دشمن داشته است.[5]
سلمان فارسی(علیه السلام) می فرمود: على را هميشه دوست داشته ام؛ چرا كه ديدم پيامبر خدا بر ران او مى زد و مى گفت: «دوستدار تو دوستدار من است و دوستدار من دوستدار خدا؛ و دشمن تو دشمن من است و دشمن من، دشمن خداى والا».[6]
پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله): در روز بدر، هنگامى كه جنگْ پايان يافته بود، نشسته بودم كه جبرئيل بر من فرود آمد و گفت: «اى محمّد! خداوند خجسته والا بر تو سلام مى فرستد و به تو مى گويد: به ذاتم سوگند كه محبّت على را در دل كسى قرار نمى دهم، مگر آن كه وى را دوست داشته باشم. كسى را كه دوست مى دارم، محبّت على را در دلش جاى مى دهم و كسى را كه دشمن مى دارم، كينه و دشمنى على را در او مى نهم». [7]
پی نوشت:
[*]. امالی (صدوق) ص۱۸۲
[1]. الكافی ،ثقة الاسلام كلینی ج ۲ ص ۱۲۵
[2]. شورا، آيه 23.
[3]. فرقان، آيه 57.
[4]. المعجم الكبير: 23/380/901، ذخائر العقبى: 122، تاريخ دمشق: 42/271/8801.
[5]. الفضائل، ابن شادان: 114.
[6]. الأمالى، طوسى: 133/213، بشارة المصطفى: 74 و 126، تاريخ دمشق: 42/269/8798.
[7]. شرح الأخبار: 1/222/207، الفضائل، ابن شادان: 124، بحار الأنوار: 40/46/83.
مطالعه بیشتر در :
افزودن دیدگاه جدید