امیر عبدالقادر ابن محی الدین سردار بزرگ و انقلابی الجزایر در 6 سپتامبر سال 1808میلادی به دنیا آمد. وی در زمره امرا، علما و شعرا بود و اصل او از منطقه وهران الجزایر است. عبدالقادر در برابر تجاوزات قوای فرانسوی در الجزایر قیام کرد و با دستیاری سلطان مراکش و یاری قبایل وطن پرست، از سال 1832 تا 1847میلادی مردانه با سپاهیان فرانسوی جنگید و کوشید تا امپراتوری عرب را تأسیس کند. وی هم چنین با حمایت قبیله های عرب، به عنوان سلطان عرب ها شناخته شد و قلمرو خود را در شمال الجزایر گسترش داد. پیروزی های امیر عبدالقادر باعث شد تا فرانسویان با وی از درِ سازش درآمده و ضمن ترک مخاصمه به امضای قرارداد صلح با او تن در دهند. براساس این قرارداد که در 27 مه 1837میلادی به امضا رسید، به غیر از پنج بندر که در تصرف فرانسه باقی ماند، سایر نقاط الجزایر آزاد گردید. ولی با کارشکنی استعمارگران فرانسوی، امیر عبدالقادر در 18 نوامبر 1839میلادی دومین دور مبارزات آزادی خواهانه خود را آغاز کرد و با پنجاه هزار سرباز سواره و پیاده، به نیروهای فرانسوی حمله برد. با این حال، چون مبارزات وی بیش از 15 سال طول کشیده بود، نیروهای او تحلیل رفتند و سلطان مراکش و امیرتونس هم بر اثر فشار دولت فرانسه و ضعف و خودخواهی، از یاری او خودداری کردند. در نتیجه امیر عبدالقادر شکست خورد و تسلیم شد. وی در سال 1853میلادی از حبس آزاد شد به این شرط که دیگر به الجزایر باز نگردد. امیر عبدالقادر سرانجام در 26 می سال 1883میلادی در 75 سالگی در دمشق درگذشت.
مطالب مرتبط
