خانم آگنِس گوک بژازین معروف به مادر تِرزا که به خاطر اعمال انسانی خود در تمام دنیا آوازه دارد، در سال 1910م در یوگسلاوی به دنیا آمد. وی در کودکی به صومعه پیوست و در 18 سالگی به همراه یک گروه مذهبی به هند اعزام شد. ترزا پس از 19 سال تبلیغ مذهبی در نقاط مختلف هند، تصمیم به خدمت دائمی به محرومان گرفت. از این رو در هندوستان اقامت گزید، زیرا محروم ترین و فقیرترین مردمان را در این سرزمین دیده بود. مادر تِرِزا با تایید و حمایت مهاتماگاندی، رهبرهند، و جواهرلعل نهرو، نخست وزیر این کشور، مؤسسه خیریه ای به نام بنیاد خیریه مبلّغین در کلکته تأسیس کرد و با دریافت کمک های مردمی، امدادهای خود را در سراسر هند وسعت داد. از آغاز دهه 1970م مادر تِرِزا فعالیت خود را در پهنه جهان گسترش داد و در هر مصیبت بزرگی از قحطی در افریقا گرفته تا زلزله در ارمنستان و فاجعه چرنوبیل در شوروی و گسترش بلای ایدز در نقاط مختلف جهان، او و گروه های زیر نظرش، از نخستین امداد رسانانی بودند که خود را به محل واقعه می رساندند. به دلیل همین خدمات انسان دوستانه بود که در سال 1979م کمیته انتخاب شایسته ترین نامزدها برای دریافت جایزه صلح نوبل، از میان نامزدهای دریافت این جایزه مادر تِرِزا را بهترین و شایسته ترین فرد تشخیص داد. با این حال وی تمام پول این جایزه را به امور خیریه اختصاص داد. وی که به دلیل علاقه شدید به مردم تهی دست هند، به تابعیت این کشور درآمده بود و در زمانی که بیش از پنجاه سال در راه بهبود زندگانی مردم این کشور کوشید، در نهایت در سال 1992م موفق به اخذ جایزه سال هند به نام بهارات شیر و مالی از دست رئیس جمهور هند گردید. مادر ترزا در طول سالیان فعالیت خود، بیش از 350 مؤسسه خیریه را در نقاط مختلف جهان تأسیس کرد که بیشتر آن ها به خدمات درمانی اشتغال دارند. بنیاد خیریه مبلغین در سال های پس از مرگ مادر ترزا نیز شعبات خود را افزایش داد به طوری که در 125 کشور جهان، دارای بیش از 570 مرکز می باشد. مادر ترزا در میان چهره های مشهور جهان در قرن بیستم، بی تردید یکی از ساده ترین و معمولی ترینِ آن هاست و خود او نیز تا پایان عمر بر این نکته تاکید داشت که هیچ خصوصیت و مزیت برجسته ای بر ساده ترین مردم جهان ندارد. وی بهترین عبادت را خدمت به فقرا و محرومان می دانست و می گفت: اگر چه امکان دارد یاری فردی به تنگدستانْ چون قطره ای در اقیانوس شمرده شود، ولی بدون این قطره ها، هیچ گاه اقیانوس پدید نمی آید. یکی از مجلات معتبر در نشریه ویژه مردان و زنان بزرگ قرن بیستم، او را قدیسه قرن خواند. مادر ترزا سرانجام پس از عمری خدمت به مردم دنیا، در پنجم سپتامبر 1997م در سن 87 سالگی درگذشت و پس از شرکت هزاران نفر از نقاط مختلف جهان در مراسم خاکسپاری او، در کلکته به خاک سپرده شد.
