گوتْفرید کلِر، شاعر و داستان نویس برجسته سوئیسی در یازدهم فوریه 1819م در زوریخ سوئیس به دنیا آمد و در کودکی پدر را از دست داد. کلر در آغاز به هنر نقاشی شوق فراوان نشان داد و با کمک مالی مادر به مونیخ آلمان رفت تا کار هنری را آغاز کند. پس از دو سال، از نقاشی سرخوردگی یافت و استعداد خود را برای ادامه کار کافی ندانست. در بازگشت به زوریخ، علاقه به سیاست او را به محیط مهاجران سیاسی آلمانی کشاند و ذوق شاعری و نویسندگی را در او بیدار کرد. کلر در سال 1846م، نخستین دیوان کوچک خود را انتشار داد که رنگ میهن پرستانه داشت و موجب شد که شاعر از طرف دستگاه حکومت، بورس تحصیلی دریافت نماید. اما وی در دانشگاهْ تحت نظر برخی استادان خود، به استواری عالم دنیوی و بی ایمانی به خدا روی آورد. وی سپس راهی برلین در آلمان گردید و در طی اقامت پنج ساله در آن شهر، معلومات خود را وسعت بخشید. پنج سال اقامت در برلین نه تنها از نظر خلق آثار برای کلِر زندگی پرثمری بود، بلکه در سراسر زندگی او نیز اثری عمیق بر جای نهاد و درباره مسائل اجتماعی تجربه بسیاری برایش فراهم آورد که همه آنها در آثارش با لحنی انتقادی و آموزنده و در عین حال طنزآمیز نمودار شده است. کلر در طی سال های بعد با انتشار چندین رمان موفق، به شهرت فراوانی دست یافت و احترام زیادی پیدا کرد. برخی از آثار وی به ویژه مجموعه داستان های مردم زلْدْویلا، آینه منعکس کننده دنیای واقعی است که از نظر ترسیم چهره ها، بسیار طبیعی و ستودنی جلوه می کند و از نظر اخلاقی و روحی با طنزی لطیف و پرجاذبه همراه است. این اثر از پیروزی بسیار برخوردار گشت و شهرت کلر را از مرزهای ادبی آلمان فراتر برد. وی در رمان مردم زلدویلا به وسیله هجوی آمیخته با حسن نیت، با عشق به میهنش، معایب و نقایص اخلاقی هموطنانش را بیان می کند و در ضمنْ ادراک خود را از زندگی، فلسفه و مذهب آشکار می سازد. کلر در رمان هفت افسانه، با زبان طنزْ هم عالم مسیحیت را به مسخره گرفته و هم دنیای کفر و الحاد را و عقیده خود را مبنی بر نمای غیر روحانی و دنیوی مذهب و رهایى از قید کشیشی ابراز داشته است. کلر پانزده سال نیز به عنوان فرماندار یکی از ایالت های سوئیس به خدمت پرداخت که در این دوران از میزان فعالیت های ادبی وی کاسته شد. به طور کلی، اشعار جوانی کلر تحت تأثیر شعرهای عامیانه قرار گرفته که غالباً برای آنها آهنگ ساخته شده و جزو فرهنگ ملی گشته است. اشعار دوره های بعد بیشتر جنبه فلسفی دارد و اندیشه او را بیان می کند. کلِر در طنزْ استاد است و گرچه شهرت او بیشتر در داستان نویسی بود، اشعار وی نیز مورد ستایش فراوان قرار گرفته است. کلر از بزرگ ترین شخصیت های ادبی آلمانی زبان سوئیس در قرن نوزدهم است که آثارش بیش از دیگران خواننده داشته و نفوذش تا امروز در نویسندگان کشورش باقی مانده است. رمان هایی هم چون مارتین زالاندِر، داستان های زوریخ و دیوان جدید و دیوان کامل از دیگر از آثار کلر هستند. زیگفرید کلر سرانجام در 30 اوت 1890م در 71 سالگی درگذشت.
