قبرس در سال ۱۹۶۰میلادی استقلال خود را از بریتانیا کسب کرد و حکومت مستقل قبرس براساس مشارکت جوامع ترک و یونانی در اداره امور این جزیره اعلام موجودیت کرد و بریتانیا، یونان و ترکیه حق حاکمیت دولت قبرس را تضمین کردند. در سال ۱۹۶۳م، نمایندگان اقلیت ترک در پی اختلاف بر سر نحوه اجرای این توافق از دولت قبرس خارج شدند و در پی بروز درگیری بین دو طرف، سازمان ملل متحد در سال ۱۹۶۴میلادی یک نیروی پاسدار صلح را به این جزیره اعزام داشت که مأموریت آن تاکنون تمدید شده است. در سال ۱۹۷۴میلادی دولت سراسقف ماکاریوس رئیس جمهور وقت قبرس در کودتایی به تحریک حکومت نظامیان یونان سرنگون شد و ترکیه با استناد به موقعیت خود به عنوان یکی از تضمین کنندگان حق حاکمیت قبرس، واحدهای ارتش خود را در شمال این سرزمین مستقر کرد که عملاً باعث تقسیم این جزیره شد. جمهوری قبرس، کشوری جزیره ای در شرق دریای مدیترانه است که پایتخت آن نیکوزیا می باشد. این کشور به دو بخش ترک نشین و یونانی نشین تقسیم می شود که در آن، هر دو زبان ترکی و یونانی رسمی هستند. یونانی ها ارتودوکس و ترک ها مسلمان هستند. جزیره قبرس از اغاز استقلال مبتنی بر نظام بازار آزاد بوده است. صادرات عمده قبرس شامل محصولات کشاورزی (گندم، جو، سیب زمینی و مرکبات)، میوه های مختلف، تنباکو، محصولات صنعتی، انواع البسه، کفش و صنایع دستی بوده است. واردات عمده نیز شامل مواد خوراکی، دام زنده، نفت و محصولات شیمیایی می باشد. قبرس شامل ۶ بخش زیر می باشد: نیکوزیا (پایتخت). فاماگوستا. لیماسول. پافوس. لارنکا. کایرنیا. بر طبق آمار سازمان سی آی ای در سال ۲۰۰۱میلادی مردم قبرس ۷۷ درصد یونانی تبار، ۱۸ درصد ترک تبار و ۵ درصد نیز از سایر اقوام هستند. قسمت شمالی قبرس فرهنگی برگرفته از ترکیه و بخش جنوبی آن فرهنگی برگرفته از یونان دارد. قبرس دارای تابستان های گرم و خشک و زمستان های معتدل است. حدود ۱۲ درصد زمین های آن زیر کشت بوده و در آن مرکبات، سیب زمینی، گندم، زیتون و جو به عمل می آید. پرورش گوسفند، بز و خوک نیز رایج است. صنایع قبرس چندان پیشرفته نیست و شامل صنایع دستی و محلی می باشد. توریسم، منبع درآمد مهمی برای قبرس محسوب می شود.
مطالب مرتبط
