گام اول: شناخت حقیقت (فضائل) از سراب (رذائل و مفاسد)
گام دوم: رنگ حقیقی به خود گرفتن (در اعتقاد و عمل)
گام سوم: نشر و توسعه حقیقت (فضائل اخلاقی) و روشن کردن مصادیق سرابی (مفاسد و رذائل) در قالب های متنوع و جذاب که هم متقن و گیرا باشد و هم تحرک، تلنگر و کشش دیگران به سوی حقیقت باشد. (درسته که آدم به سوی بدی ها تمایل داره ولی شکی در این نیست که اگه حقیقت خوبی ها رو درک کنه و ببینه هیچ گاه به سوی بدی ها نمی ره) ما در تبیین و تفهیم فضائل اخلاقی لنگ می زنیم و الا بقول خداوند: «لَو عُلِمَ المُدبِرونَ عَنّی کَیفَ اشتِیاقِی بِهِم وَ انتِظارِی إلی تُوبَتِهِم لَماتُوا شُوقاً الیّ و لَقُطعت أوصالِهم عَن مُوَدَّتی؛ اگر بندگان من، که به من پشت کرده اند، می دانستند که چقدر انتظار آنها را می کشم و مشتاق بازگشت آنان هستم، [هر آن] از [شدت] شوق می مُردند و بند بند بدن آنها از هم جدا می شد».
و اینکه امام رضا علیه السّلام فرمودند: «إنّ النّاسَ لَو عَلِمُوا مَحاسِنَ کَلامِنا لَاتَّبَعُونا؛ اگر مردم زیبایی‌های سخنان ما را می‌شناختند، بی‌شک از ما پیروی می‌کردند».
ما در تبیین و تفهیم حقیقت لنگ می زنیم و الا حقیقت روشنه و بدون نقص و کاستی.