فتنه های جدید و راه رهایی از آنان / (1400 در 1400 و ظهور!؟)

در ابتدا می خواهم نکاتی را راجع به مطالبی که دارد در منطقه اتفاق می افتد، بیان کنم. چند ماه پیش در صحبت هایمان بیان کردیم که این حوادث تا آخر سال اتّفاق می افتد. اشاره کردیم به عربستان، افغانستان، پاکستان و برخی از اتفاقاتی که در منطقه رخ خواهد داد.
اوّلاً سرعت اتفاقات در دنیا، سرعت عجیبی است که خود این سرعت، دلالت بر این است که ظهور، به فضل و کرم الهی، نزدیک است. گرچه بیان شده است: «کذّب الوقّاتون»[الکافی، ج 1، ص 368] آن هایی که وقت تعیین کنند، کذّاب و دروغگو هستند و انسان نمی تواند وقت را تعیین کند. امّا:

انقلاب اسلامی نهایتاً تا پنجاه سال عمر می کند و بیش از این طول نمی کشد. در ۱۰ سال ابتدایی آن، امام راحل بودند و الآن هم ۲۷ سال است که امام المسلمین هستند. لذا این پرچم به دست مبارک حضرت حجّت خواهد رسید.

*معنی «کذّب الوقّاتون» چیست؟
از کجا معلوم است حوادثی که دارد به وجود می آید و ما در شرف آن اتّفاقات هستیم، برای ظهور است؟
معنای «کذّب الوقّاتون» یعنی کسی بگوید: فلان روز، فلان ساعت، حضرت ظهور می کند که هیچ کس نمی تواند چنین مطلبی را تبیین و تعیین کند.
لذا تعیین وقت محال است. گرچه برخی از بزرگان و اعاظم بیان فرمودند: امکان دارد که برای برخی معلوم و مشخص باشد. دلیل این است که قرآن هم می فرماید: از علم آگاهی ندارند، مگر تعداد اندکی «وَ ما أُوتیتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلاَّ قَلیلا»[آیه 85 سوره اسراء].
لذا برخی قائل به این هستند که شق دوم آن هم موجودیت دارد؛ یعنی امکان دارد برخی از اعاظم و بزرگان ما، حتّی از زمان ظهور هم اطلاع داشته باشند که آن هم به این دلیل است که آن ها از مقام تقوا به أتقی رسیده اند و تالی تلو معصوم گردیده اند.
امّا اگر از این باب بگذریم که وقت و روز و ساعت معین معلوم نیست، إلّا عندالله تبارک و تعالی. یعنی شقّ دوم را قبول نکنیم و همان شقّ اوّل را مدّنظر داشته باشیم. پس اگر این طور هم باشد «کذّب الوقّاتون» به این معنا نیست که اگر اعاظم و بزرگان و اکابر ما بیان کردند که اتّفاقاتی که رخ می دهد، دلیل بر نزدیکی ظهور است، ما آن ها را هم نعوذبالله دروغگو بدانیم و بگوییم: «کذّب الوقّاتون». باید دقّت کنیم که معنای «کذّب الوقّاتون»، این نیست. پس معلوم می شود «کذّب الوقّاتون» شامل کسی می شود که روز و ساعتی را تعیین کند. لذا این که بیان می شود علائم نشان می دهد که اتّفاقاتی در راه است که نشانه ظهور است، بیجا نیست.
اوّلاً سرعت زمان، سرعت عجیبی است و همه امروزه این را درک می کنند. بنده چندین مرتبه بیان کردم که شما نگاه کنید، بببیند از اوّل سال شمسی (فروردین ماه) تا به حال چقدر به سرعت گذشته و می گذرد! تا هنوز متوجّه نشدیم که محرّم آمده، ماه صفر هم تمام می شود و سرعت زمان، سرعت عجیبی است. با اینکه به صورت ظاهر، ساعت و دقیقه و ثانیه همان است، امّا عجیب سرعتی دارد. الآن در دی ماه هستیم و تا چشم باز کنیم، مجدّد اوّل فروردین خواهد شد.
امّا اتّفاقاتی که در عالم اسلام دارد رخ می دهد، اتّفاقات عجیبی است. این ها همه دست به دست هم می دهد. مطالبی را در پیش داریم که باید بسیار مواظب باشیم. البته خود این ها برای انسان، میمون و مبارک است، اگر انسان بتواند به خوبی از آن ها بهره برداری کند و خود را برای ظهور و سرباز خوبی شدن برای آقا جان، حضرت حجّت(اروحنا فداه) آماده کند.
لازمه آن هم این است که غفلت نکند. چون ثمره غفلت، این است که ما خودمان را به دست حوادث بسپاریم. امّا حال که سرعت زمانی زیاد است و اتّفاقات بسیاری در شرف وقوع است، ما حتماً باید هشیار باشیم و برنامه ریزی کنیم.
یکی از مطالب امروز، این است: ما مسلمانیم و اسلام، دین سلم و دوستی و محبّت است «هل الدّین إلّا الحبّ»[الكافی، ثقة الاسلام كلینی، ج۲، ص۱۲۵؛ المحاسن، احمد بن ابى عبد اللّه برقى،‏ج۱، ص۲۶۲؛ تفسيرفرات‏ الكوفی، فرات بن ابراهيم كوفى‏، ص۴۲۸؛ بحارالأنوار، علامه مجلسی، ج۶۵، ص۶۳]. امّا این به این معنا نیست که غافل باشیم و دائم تدافعی کار کنیم. در مقابل دشمن، در مقابل یهود، در مقابل صهیونیسم، در مقابل کسانی که آرمان های اسلام و نظالم اسلامی را هدف گرفته اند، باید تهاجمی برخورد کنیم، «أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُمْ»[آیه 29 سوره فتح] و شدیدترین برنامه را داشته باشیم.
لذا مع الأسف گاهی ما برای این اتّفاقاتی که در شرف وقوع است، برنامه ریزی نمی کنیم که بگوییم: ای بسا ما روز به روز در تنگنا قرار بگیریم. لذا برای در تنگنا قرار گرفتن برنامه ریزی کنیم. خصوصیّت مؤمن این است و عقل سلیم هم همین را می گوید که انسان باید برای مواقع در تنگنا قرار گرفتن برنامه ریزی کند، نه این که برای روز فراخ و گشاده بودن برنامه ریزی کند.
لذا دور از مطالب سیاسی عرض می کنم هر چند سیاست ما هم عین دیانت ماست امّا منظورم آن چیزی است که در اصطلاح عامیانه، ما به سیاست بازی بیان می شود. به دور از آن ها - که به قول آیت الله شاه آبادی، آن ها مکر است و سیاست نیست - می خواهم این مطالب را بیان کنم که برنامه ریزی کردن برای پسابرجام، اگر در باب وسعت باشد و انسان، غفلت کند، طبعاً نشان داده خواهد شد که این طور نخواهد بود.
نمونه آن، برخوردی است که همین امروز از کشوری بسیار ضعیف به نام حجاز یا عربستان دیدیم که این کشور اصلاً در عالم، اعتباری ندارد و جز نفت، چیز دیگری برای او نیست و مردم آن هم، همه در درون ناراحت هستند و به فضل الهی اتّفاقاتی هم در کشورشان رخ خواهد داد.
لذا دیدیم که دولتمردان این کشور، بعد از شهادت این مرد عظیم الشّأن، شیخ نمر باقر النمر دست پیش گرفتند که عقب نیفتند. آن ها در یمن و سوریه و عراق، شکست خوردند و بانی این شکست ها را هم ایران می دانند. لذا بهانه ای درست کردند و خودشان در سفارتخانه شان آتشی را راه انداختند که البته هیجان مردم هم عامل ازدیاد آن شد و بدین ترتیب طوری برنامه ریزی کردند که روابط خود را قطع کنند. تا حضور ما هم در عربستان و منطقه کمرنگ باشد.
ما باید در این اتّفاقاتی که دارد رخ می دهد، مراقب و هشیار و بیدار باشیم. سه چیز لازمه کار است که من این ها را مختصر بیان می کنم که إن شاءالله به گوش دیگران هم برسد و متوجّه باشند:
اوّلین مورد برنامه ایستادگی در مقابل دنیای ظلم و جور که پشت همه آن صحنه ها، صهیونیسم جهانی(یهود) است و اوّل از همه، اقتصاد مقاومتی است. اگر اقتصاد را براساس فراخ و زیاده بودن منابع کشور و انتظار این که آن ها بعد از این، برای ما همه چیز می آورند و گل و بلبل می شود، تنظیم کنیم، کار بسیار غلطی است. کما این که هنوز جوهر برجام خشک نشده، می بینیم که مجدّداً آمریکایی ها تحریم های دیگری را علیه ما قرار دادند. چرا ما تحریم نکنیم؟! چرا تحریم از ناحیه آن ها باشد؟! اگر در اقتصاد مقاومتی رشد می کردیم، ما امروز می توانستیم بالصّراحه اعلام کنیم که ما یک قطره نفت هم نمی دهیم.
دومین مطلب، شجاعت در تصمیم گیری هاست. اگر ما در تصمیم گیری هایمان شجاعت داشتیم و حتّی اعلان می کردیم، طبیعی است که دشمن هراسان بود. همان چیزی که امام المسلمین(مدّ ظلّه العالی) به آمریکایی ها فرمودند که امروز، روزی نیست که بزن و در رو باشد. یعنی اگر بزنی، می خوری. لذا اگر امروز با قوّت و قدرت چه در آب های آزاد و چه در خشکی ها حضور پیدا کنیم و اعلان موضع قوی داشته باشیم، این طور نیست که احساس ضعف در ما بکنند.
اگر مانند رئیس جمهور کاملاً جو زده و احمق ترکیه نرویم خودمان را خوار کنیم، آن ها حساب کار دستشان می آید و دیگر این طور نخواهد شد که صندلی کوچکی، بدون پرچم کشورمان برای معاون اوّل رئیس جمهورمان قرار دهند و با اخم از او استقبال کنند. اگر ما مجلس را ترک می کردیم، طبیعی است که آن ها احساس ضعف می کردند. امّا هر موقع شما در مقابل دشمن نرمش به خرج دهی، آن ها این را پای ترس و ضعف درونی شما می گذراند و این، قاعده است.
«أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ»[آیه 29 سوره فتح] یعنی همین که شما در مقابل دشمنان شجاع باشید و با شدیدترین روش دیپلماتیک و اقتصادی و سیاسی و اجتماعی و فرهنگی با آن ها برخورد کنید. اگر این طور شد، شما را ترسو نمی بینند و بلکه از شما خواهند ترسید.
سومین مطلب، وحدت حول محور ولایت است. دقّت کنید که در اینجا وحدت حول محور ولایت، مهم است، نه حول محور حزب، گروه و یا احزاب.
بنده از شما روحانیون محترم و همچنین دانشجویان عزیز و کسانی که مطلب من را می شنوند یا می خوانند، استدعا دارم که این را در همه جا اعلان کنید که ولایت محوری به وجود نمی آید إلّا به این که بحث امام و امّت در جامعه جا بیفتد. اینکه بدانیم ما یک امام بیشتر نداریم و امّت هم باید یک امّت واحده باشند. وقتی پروردگار عالم می فرماید: «کانَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً‏»[آیه 213 سوره بقره]، یعنی همه مردم یک امّت هستند، حالا چه برسد به مؤمنین و نیروهای متدیّن و انقلابی و مردم شریف ایران. لذا یک ایران است به عنوان یک امّت و یک رهبر است به عنوان امام. اگر این را داشته باشیم و جا بیفتد، پیروز خواهیم شد و دیگر این أنانیّت و من من کردن ها و سهم خواهی ها و طلب کار بودن ها از بین خواهد رفت.

* از سال ۱۴۰۰ برای ظهور لحظه شماری کنید

حوادث دیگری هم در شرف وقوع است که لازم است من این نکته را هم در اینجا بیان کنم - که بنا دارم این نکته جدید را چندین مرتبه دیگر هم بیان کنم - و آن، این که بدانید انقلاب اسلامی، نهایتاً تا پنجاه سال عمر می کند و بیشتر از این، طول نمی کشد. در ده سال ابتدایی آن، امام راحل عظیم الشّأن بودند و الآن هم 27 سال است که امام المسلمین هستند. لذا این پرچم به دست مبارک حضرت حجّت خواهد رسید.
اولیاء خدا فرمودند: از 1400 در 1400 دیگر برای ظهور لحظه شماری (نه روزشماری) کنید. گرچه امکان دارد زودتر هم باشد؛ چون انسان می تواند قضا و قدر را با دعا برگرداند، «الدّعاء یردّ القضاء»[كافی، ج 2، ص 469].
لذا از آن طرف هم مردم باید آماده باشند؛ چون امام معصوم نمی آید، مگر اینکه مردم، امّت باشند. لذا اینکه بیان کردیم: وحدت باید در محور ولایت باشد و بحث امام و امّت جا بیفتد، تمرینی برای قبل از ظهور است که وقتی آقا جان، حضرت حجّت(روحی له الفداء) آمد، دیگر آماده باشیم. چون ما نائبش را به عنوان امام و خود را به عنوان امّت او پذیرفتیم و این چنین تمرین کردیم. لذا بعد از ظهور دیگر با مقوله امام و امّت، غریبه نخواهیم بود. پس این یک نکته بسیار مهمّی است که باید در آن، دقّت کرد.
حال، یک عده تصور خام کردند که می توانند با ورود به خبرگان، رهبری را عوض کنند. امّا باید بدانند که رهبری از ناحیه خداوند بوده است. ثانیاً آن هایی که -نعوذبالله- برای 10 سال دیگر برنامه ریزی کردند، باید بدانند که چنین اتّفاقی نخواهد افتاده و خود ایشان (رهبر فرزانه ما) به فضل و کرم الهی، پرچم را به دست آقا جان، حضرت حجّت(روحی له الفداء) خواهند داد.
لذا ما باید مراقب نفس دون که باشیم، چرا که این نفس دون باعث این حرف ها هست. چه بحث شورایی و چه بحث تغییر دادن. در مورد بحث شورایی هم قبلاً بیان کردم که اگر شورایی کردن صحیح بود، امام حسن(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام) هم شورایی امامت می کردند، ولی تا امام حسن(علیه السلام)، امام است، امام حسین(علیه السلام)، ولو بالقوّه امام است، امّا امامتی ندارد و این نکته بسیار مهم است.
مطالبی دیگر هم به وقوع خواهد پیوست که شاید خیلی مناسب نباشد که بیان کنیم، امّا از طرفی هم باید آمادگی باشد، لذا بدانید در افغانستان و پاکستان و در اطرافمان در خلیح فارس، اتفاقاتی می افتد و باید آمادگی فراوانی داشته باشیم. اگر در حول محور ولایت و امام بودیم، طبیعی است که موفّق خواهیم شد. لذا باید هشیار و بیدار بود.
البته نکته ای هم هست و آن، اینکه وقتی بحث وحدت حول محور ولایت را مطرح می کنیم، باید همه از سهم خواهی دست بکشند. بنده هم - گرچه اطلاعیه ای را خواهم داد، اما از همین جا هم بیان می کنم که - انصراف خودم را از انتخابات مجلس خبرگان رهبری تبیین می کنم تا راه برای دوستان باز باشد و از کسانی هم که احتمالاً در لیست واحد جامعتین نیستند، از همین جا دست آن ها را می فشارم و به محضر مبارکشان عرض ادب می کنم و از آن ها درخواست عاجزانه دارم  که برای رضای خدا و برای از بین نرفتن وحدت، انصراف دهند. لذا این طور نشود که آن ها هم در مقابل جامعتین، لیستی مجزّا ارائه دهند، ولو به اینکه اسامی موجود در لیست جامعتین، آن طور که این ها می خواهند، انقلابی و ولایی و ... نباشند، گرچه إن شاءالله همه خوب هستند، امّا شاید آن طور که این آقایان می خواهند، نباشند.
لذا باید وحدت حفظ شود و لیست های متفاوت تبیین نشود. گرچه شاید یک عدّه نظرشان این باشد که وجود لیست های مختلف، نشان از دموکراسی و هیجان زیاد و مشارکت بیشتر مردم است، امّا ابعاد مختلف این مطلب را باید در نظر بگیریم که یکی از آنان، این است که شاید لیست های متعدد، سبب از بین رفتن اتّحاد و تفرّق آراء و به سر کار آمدن افرادی شود که نه دنیای ما را تأمین می کنند و نه آخرت ما و یقین بدانید چنین افرادی با ولایت مشکل دارند و زاویه بسیار زیادی با آن دارند و هدفشان را هم این قرار داده اند که این سیّد عظیم الشّأن را بردارند و کار را به جایی برسانند که این قدر وضعیّت داخلی حسّاس شود و فتنه با داعش گره بخورد که حتّی برخی از خصّیصین و کسانی که سینه چاک ولایت هم هستند، بگویند: مگر امام راحل عظیم الشّأنمان نفرمود: حفظ نظام، اوجب واجبات است، حالا اگر امام المسلمین هم نبود، چه اشکالی دارد؟! اصل، حفظ نظام است. لذا قصدشان این است که چنان صحنه را غبارآلود کنند که برخی عقب نشینی کنند و این، هم نکته بسیار مهمّی است که باید در آن، مراقبت و مواظبت و تأمّل کرد.
این هم به وجود نمی آید إلّا به اتّحاد. طبیعی است مردم هم از تمام کسانی که چه در مجلس خبرگان و چه در مجلس شورای اسلامی ورود پیدا می کنند، انتظار دارند که مطیع ولایت و امام المسلمین باشند.
مطالبی دیگری هم هست که إن شاءالله بنده در صحبت های آینده ام بیان خواهم کرد؛ چون این یکی دو هفته بنده به واسطه این که ثبت نام کرده بود، معذور بودم و نمی توانستم خیلی صحبت کنم که تصوّراتی شود، امّا حال، احساس راحتی می کنم که می توانم به خوبی هر چه که تکلیفم هست، بیان کنم و دیگر به این عنوان نیست که بگویند: می خواهد سنگ خودش را به سینه بزند و بگوید ما ولایی هستیم تا به مجلس راه پیدا کند. والله از اوّل هم بر این امر راضی نبودم، از بس آقایان آمدند و رفتند، پذیرفتم و حالا هم این بار از روی دوشم برداشته شد و من الحمدلله از این بابت خوشحال هستم.
لذا همان طور که بیان کردیم: ما در باب لیست واحدی که از جامعتین می آید، نگاه نکنیم که فلانی چنین است و با ولایت زاویه دارد و ...، بالاخره وقتی آقایان این لیست را آوردند، چاره ای نداریم که بپذیریم. به خاطر خدا کوتاه بیاییم تا إن شاءالله رشد خوبی باشد. بالاخره باید تحمّل کنیم، امّا نه اینکه خود را به خواب بزنیم و غفلت کنیم. مراقب و مواظب باشیم و إن شاءالله مردم هم باید به فضل و کرم الهی مراقب آن افراد هم باشند تا إن شاءالله مطلب درستی به وجود بیاید.

/1102001307

منبع: فارس