علی اکبر لطیفیان
بین نماز، وقت دعا گریه می کنی
با هر بهانه، در همه جا گریه می کنی
در التهاب آه خودت آب می شوی
می سوزی و بدون صدا گریه می کنی
حافظ شیرازی، غزلیات، غزل شمارهٔ ۴۹۳.
ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی
کیست از این بی نوا بیچاره تر
کیست در کویت ز من آواره تر
کیست در آوارگی صاحب مکان
هر کجا باشم کنار لا مکان