آلبوم عطر سوسن

سپیده می دهد خبر، که باز می دمد سحر
بهار نوشخند من، [بگیر خرّمی ز سر] 2

[ای آهوی وحشی،
کز من گریزانی
در دیده پیدایی،
در سینه پنهانی
شور آفرین چون می،
شیرین تر از جانی
باغ شکوفایی،

رویی شکفت چون گل رؤیا و، دیده گفت:
«این است آن پری که ز من می نهفت رو
خوش یافتم، که خوشتر ازین چهره ای نتافت
در خواب آرزو...»

عمری به سر دویدم در جستجوی یار
جز دسترس به وصل ویم آرزو نبود
دادم درین هوس، دل دیوانه را به باد؛ این جستجو نبود.