از راه ارتباط با امام است كه انسان مىفهمد آن بُعدى از ابعاد ما كه جداى از امام، راه خود را طى مىكند، ناخود ماست. هنوز كه هنوز است امامحسین(علیه اسلام) حجّت خدا در هستى است و یزید و یزیدیان شكستخورده ی تاریخ اند، این همان پیروزى حقیقى و اصیل است. تحلیلهاى غیر شیعى و غیر اربعینى است كه امام حسین و حضرت على«علیهماالسلام» را شكست خورده مىبیند و مىگوید اگر حضرت على(علیه اسلام) حق است، چرا بر معاویه پیروز نشد و اگر امام حسین(علیه اسلام) حق بود، چرا یزید او را شكست داد؟ چنین کسی معنای پیروزی و شکست را نمی شناسد. امیرالمؤمنین(علیه اسلام) با عظمت خود، بر فراز متعالىترین ارزشها، انسانیت را به نمایشگذاردند و معاویه، سیاهرویى خود را به نمایش گذاشت؛ آنهایى كه پیروزى حضرت على(علیه اسلام) بر معاویه و پیروزى امام حسین(علیه اسلام) بر یزید را نمىبینند، معلوم نیست در كجای عالم زندگى مىكنند! و معلوم نیست معنای حیات خود را در كجا تعیین كردهاند!
یكى از بحثهاى مطرح در دنیا این است كه چرا بعضى از آدمهاى مذهبى كه حتى كتابهاى مذهبى هم مىنوشتند، یكمرتبه حق را كنار مىگذارند و به اصطلاح، نان به نرخ روز مىخورند. بنده فكر مىكنم چون جوّ و مکر زمانه اینها را فرا مىگیرد و پیرو جوّ و مکر زمانه مىشوند، دین شان را كنار مىگذارند ولی پس از مدّتى همین نان به نرخ روزخوردن ها، آنها را سرخورده مىكند. شما در جریان انقلاب اسلامى، چنین افرادى را دیدهاید كه چند روزى طرفدار انقلاب بودند و پس از مدتّى انقلاب را رها كردند. اینها در واقع آن روزى هم كه طرفدار انقلاب بودند به جهت حق بودن انقلاب نبود، بلكه به دلیل اینكه فضای آن روز بیشتر فضای انقلابى بود، به انقلابیون پیوسته بودند و به تعبیر دیگر اینها طرفدار فضای غالبِ زمانه بودند. چنین افرادى نمىتوانند از فضای ظلمانی زمانه ی خود نجات پیدا كنند چون حسینى نیستند. سنت اربعین به ما یاد می دهد همیشه حقّ، حق است و شما باید به حق وفادار باشید حتى وقتى كه تمام جامعه را جوّ یزیدى فرا مىگیرد، حتى اگر بناست كشته شوى، باز هم به حق وفادار باش. وفادارى به حق است كه تو را نجات مىدهد.
وقتی در زمانه ای زندگی می کنیم که با سیطره ی فرهنگِ تجدد روبه روئیم و نتوانسته باشیم تزلزل آن تمدن را احساس کنیم، به زحمت می توان متوجه حضور تاریخی شد که اربعین در این زمانه گشوده است؛ مگر آن که تابع مشهوراتِ دوران نباشیم و به امکاناتی که در ذات حرکت اربعینی این زمانه نهفته است بیندیشیم و به آینده ای که ماورای فرهنگ تجدد، در حال طلوع است نظر کنیم؛ هرچند در عالَمی که همه ی مناسبات آن را فرهنگ تجدد معنا کرده است، غریب بمانیم، ولی گمان نکنیم راهی جز راه تجدد در مقابل ما نیست.