تاریخ انتشار: 06 اوت 2017 شماره مطلب: 9724 تعداد بازدید: 1513 نظرات: 0
موضوع:
13 ذی القعده
حُجَّةُ الحَق اوحَد الدین محمد بن محمد انوری ابیوردی، به غزلیات شیوا و قطعات نغز خود مشهور است و از اركان شعر پارسی محسوب می شود. او در علوم ادبی و عقلی سرآمد بوده و در ریاضیات و نجوم، دستی داشت. وی سالیانی مداح اُمرا و حكام آن دوران بوده است. انوری طبعی قوی و مهارتی وافر در آوردن معانی دقیق و مشكل داشت. وی در شعر خود از زبان محاوره كمك می گرفت. طریقه ی ابداعی انوری مبتنی بر سادگی و بی پیرایگی در تركیب سخن و آمیزش آن با لغات عربی و استفاده ی بسیار از اصطلاحات علمی و مضامین دقیق و تخیلات و تشبیهات و استعارات فراوان می باشد. انوری نه تنها در قصیده، بلكه در غزل نیز قدرت و مهارت بسیار نشان داده است. غزل های انوری از حیث سادگی لفظ و لطافت معنی، بهترین غزل های فارسی پیش از سعدی محسوب می شوند. مقطّعات وی هم در سادگی و روانی كم نظیر است.
