آیت اللَّه شیخ محمدباقر ملكی میانِجی در سال 1285 ش (1324ق) در یكی از روستاهای توابع میانه در آذربایجان شرقی به دنیا آمد و پس از فراگیری دروس مقدماتی راهی مشهد شد. وی در مشهد از محضر درس استادانی همچون شیخ هاشم قزوینی، شیخ مجتبی قزوینی، میرزا محمد آقازاده خراسانی و میرزا مهدی غروی اصفهانی، سطوح عالی، فلسفه، كلام، خارج فقه و اصول عقاید و معارف اسلامی را آموخت و از میرزای غروی درجه اجتهاد گرفت كه آن اجازه نامه مورد تایید آیت اللَّه سید محمد حجت كوه كمره ای نیز قرار گرفت. ایشان سالیانی در قم به درس و بحث و تدریس خارج اصول و تعلیم تفسیر نیز اشتغال داشت و مورد توجه آیت اللَّه بروجردی واقع شد. از این فقیه بزرگوار تالیفات متعددی بر جای مانده كه بدایع الكلام فی تفسیر آیات الاحكام ، تفسیر فاتحه الكتاب ، تفسیر قرآن كریم در 6 جلد، همگی در تفسیر و نیز "الرّشاد" در توحید و معاد و تقریرات درس میرزا مهدی غروی از آن جمله اند. آیت اللَّه ملكی میانِجی سرانجام در 16 خرداد 1377ش برابر با دهم صفر 1419ق به لقاءاللَّه پیوست.
