میخائیل الكساندرو ویچ شولوخوف، نویسنده و داستان نویس برجسته روسی، در 24 مه 1905م در منطقه دون روسیه به دنیا آمد و در میان طایفه قزاق ها پرورش یافت. وی پس از طی دروس دبیرستان، برای تامین معاش به شغل های كوچك ساده اشتغال ورزید و پس از عزیمت به مسكو در 18 سالگی، به گروه نویسندگان جوان پایتخت پیوست. شولوخوف كار ادبی خود را با نگارش مقاله هایى در روزنامه جوانان آغاز كرد و پس از چندی اولین مجموعه داستان های خود را با عنوان داستان های دون منتشر نمود. این مجموعه، نظرمنتقدان ادبی را جلب كرد و استعداد نویسنده جوان را بر آنان آشكار ساخت. شولوخوف در سال 1925م به زادگاهش بازگشت و در همانجا مقیم شد. وی در این زمان به نوشتن شاه كار خود با نام دون آرام پرداخت و انتشار اولین جلد آن در 23 سالگی وی، با استقبال فراوانِ عامه مردم مواجه گردید. از طرف دیگر، این اثرْ مخالفت شدید منتقدان را كه آن را دفاعی از طایفه مرتجع قزاق ها تلقی كردند، برانگیخت. با این حالْ جلدهای دوم، سوم و چهارم دون آرام نیز طی سال های بعد از آن انتشار یافت و شولوخوف را در ردیف نویسندگان بزرگ شوروی جای داد. شولوخوف در رمان دون آرام، ضمن توصیف ناحیه دون به حوادث اواخر جنگ جهانی اول و اوایل انقلاب روسیه، جنگ های داخلی دون و سركوب كردن نهضت های ارتجاعی و پیوستن قزاق ها به انقلاب پرداخته است. كتاب دون آرام برای شولوخوف، جایزه های ادبی روسیه و كمی دیرتر در سال 1965م جایزه ادبی نوبل را به ارمغان آورد. وی به غیر از قلمرو ادبی، فعالیت اجتماعی خویش را نیز وسعت بخشید و در سال 1937م به عضویت شورای عالی اتحاد جماهیر شوروی برگزیده شد. شولوخوف طی همین سال ها داستان زمین نو آباد و آنان برای میهنشان می جنگیدند را انتشار داد كه داستان زمین نوآباد در شمار بهترین آثار ادبی شوروی جای گرفت. داستان های شولوخوف اگرچه هر یك موضوع جداگانه ای دارد، در واقع مكمل یك دیگر است و دوره های مختلف انقلاب شوروی را پیش چشم می گذارد. شولوخوف نویسنده ای است كه از میان توده ملت برخاسته و هرگز ارتباط خود را با آن قطع نكرده است. وی مصائب و تیره روزی های مردم را در آثار خود با شیوه ای واقع بینانه ترسیم نموده، پیوسته خود و هنرش را در خدمتِ این ملت گذارده و از زبان مردم برای بیان حوادث و وقایعِ داستان های خویش كمك گرفته است. زبان وصف در آثار شولوخوف بسیار غنی است و بینش او از عالم خارج بسیار دقیق و شایسته اعتماد است. وی رابطه مستقیم خود را با مردم حفظ كرد و آنان را در رفع مشكلاتشان یاری نمود. شولوخوف در سال های پایانی عمر خود كه در نویسندگی مقامی استوار یافته بود، در كار ادبی جنبه محافظه كارانه را برگزید و نویسندگان جوان را به سبب نظرها و روش های نوجویانه شان سرزنش كرد. او كه سالیان دراز از محبوبترین نویسندگان شوروی نزد عامه مردم به شمار می رفت، در اواخر عمر به سبب شیوه ای كه در حمله به همكاران نویسنده خود پیش گرفت، از محبوبیت خود كاست. میخائیل شولوخوف سرانجام در یازدهم فوریه 1984م در 79 سالگی درگذشت.
