ژرژ پُمپیدو سیاست مدار فرانسوی، در سال 1911م متولد شد و از دانش سرای عالی فرانسه در رشته ادبیات فارغ التحصیل گردید و سپس به تدریس پرداخت. وی در جریان جنگ جهانی دوم به جنبش مقاومت فرانسه پیوست و سپس به عنوان مشاور امور آموزشی ژنرال دوگل خدمت نمود. در سال 1958م ریاست كابینه به وی واگذار گردید. وی در این مقطع نقش قابل ملاحظه ای در تشویق دوگل به اعطای استقلال به مردم الجزایر داشت. در امور داخلی اگرچه پمپیدو با تظاهرات دانشجویى و اعتصابات كارگری مواجه گردید اما توانست با اعطای امتیازهای فراوانْ اعتصابات را متوقف سازد. نوآوری وی در صحنه اروپا، موافقت با حضور انگلستان در بازار مشترك اروپا بود، كه عملی گردید. وی معتقد بود كه سازش امریكا و شوروی بر سر آلمان بعد از جنگ جهانی اجتناب ناپذیر است، اما از آن می ترسید كه اروپا به صورت ساندویچی بین دو ابرقدرت درآید. و هر كدام، سهم خود را بطلبَد. دوران حكومت پمپیدو نوعی دوران ثبات بود و به گسترش نفوذ و مشروعیت نظام سیاسی جمهوری پنجم انجامید و پایان حكومت او نیز به منزله خاتمه یافتن عصر "گُلیسم" در فرانسه بود كه پیروان دوگل را شامل می شد. ژرژ پمپیدو سرانجام در 2 آوریل 1974م در 63 سالگی درگذشت.
