بیست و نهم ماه ذی القعده مصادف با شهادت حضرت امام جواد(علیه السلام) است. به همین مناسبت بر آن شدیم حدیثی را از آن امام بزرگوار را مورد مطالعه خویش قرار دهیم. حضرت می فرمایند: «الْمُؤمِنُ یَحْتاجُ إلى ثَلاثِ خِصالٍ: تَوْفیقٍ مِنَ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ، وَ واعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ، وَقَبُولٍ مِمَّنْ یَنْصَحُهُ؛ مؤ من(در هر حال) نیازمندِ به سه خصلت است: توفیق از طرف خداوند متعال، واعظى از درون خود، قبول و پذیرش نصیحت كسى كه او را نصیحت نماید.»[1]
در این نوشتار درباره صفت اول بحث خواهیم کرد؛
انسان مومن باید همه توفیقات خود را از خدا بداند. در قرآن آمده است که حضرت هود (علیه السلام) خطاب به قوم خود فرمودند: «إِنْ أُريدُ إِلاَّ الْإِصْلاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَ ما تَوْفيقي إِلاَّ بِاللَّهِ؛ تا جايى كه قدرت دارم جز اصلاح [شما را] نمى خواهم؛ و توفيقم فقط به [يارى] خداست.»[2]
حضرت یوسف(علیه السلام) رها شدن از دست زنان مصر را حاصل رحم خدا(توفیقی از خدا) می دانند.[3]
اگر انسان توفیقات خود را از خدا بداند، پیشرفت های شغلی و معنوی و امثال آن ، او را از یاد خدا غافل نمی کند. همین نکته یکی از آسیب های جامعه اسلامی است که در مواقع خوشی و فزونی نعمت، غافل می شود که اینها همه توفیق خداست.
و من الله التوفیق
پی نوشت:
1ــ بحارالانوار، ج75، ص358.
2ــ هود/88.
3ــ یوسف/53: «من خود را از گناه تبرئه نمى كنم؛ زيرا نفس طغيان گر بسيار به بدى فرمان مى دهد مگر زمانى كه پروردگارم رحم كند.»
مطالب مرتبط
