جزیره سنت لوسیا(Saint Lucia)، واقع در دریای کارائیب در امریکای مرکزی، در اواخر قرن پانزدهم میلادی به وسیله یک کاشف اسپانیایى کشف و ضمیمه امپراتوری اسپانیا شد، ولی تا قرن شانزدهم مسکونی نگردید. در نیمه دوم قرن هفدهم و تمام قرن هجدهم، به مدت 150 سال بر سَرِ تسلط بر این جزیره کشمکش وجود داشت به صورتی که این جزیره چهارده بار دست به دست گردید تا سرانجام در سال 1803میلادی، انگلستان بر آن تسلط یافت و بر اساس معاهده پاریس این حاکمیت رسمیت پیدا کرد. از آن پس، این جزیره به کشت زارهای وسیعِ نیشکر مبدل گردید. سنت لوسیا بیش از 170 سال تحت استعمار انگلستان قرار داشت تا این که در سال 1967میلادی خودمختاری و در بیست و دوم فوریه سال 1979میلادی استقلال یافت. جزیره سنت لوسیا با وسعت 617 کیلومتر مربع، در امریکای مرکزی و در شرق دریای کارائیب واقع است. این جزیره بیش از 150 هزار نفر جمعیت دارد و پیش بینی می شود که جمعیت آن تا سال 2020 در حدود 200/000 نفر شود. پایتخت این کشور کاستریس نام دارد و واحد پول آن دلار کارائیب شرقی می باشد. شهرهای مهم آن عبارتند از: سوفرید، میکود و ویوفورت اکثریت سکنه این جزیره به زبان انگلیسی سخن گفته و پیرو آیین کاتولیک می باشند. اکثریت مردم این جزیره سیاه پوست هستند. روز ملی سنت لوسیا، سیزدهم دسامبر می باشد. نوع حکومت این کشور فرمانداری کل و تحت حکومتِ تشریفاتی پادشاه انگلستان قرار دارد.
